Jak reagować, gdy Twoje dzieci są prześladowane

Przesłuchanie dziecka jest prześladowane, nigdy nie jest łatwe. Trudno nie reagować emocjonalnie. Możesz ulec pokusie, aby przeskoczyć przez telefon i zadzwonić do rodziców łobuza. Może zastanawiasz się nad opublikowaniem rantu w mediach społecznościowych.

Najlepiej jednak, jeśli nie zrobisz żadnej z tych rzeczy. Zamiast tego odpowiesz spokojnie. Posłuchaj wszystkiego, co Twoje dziecko ma do powiedzenia, a następnie potwierdź swoje uczucia. W ten sposób dajesz dziecku największą szansę na wyjście poza tę straszną próbę. W rzeczywistości badacze odkryli, że twoja odpowiedź może mieć znaczący wpływ na powrót twojego dziecka do zdrowia. Dodatkowo twoja odpowiedź wpływa na to, jak poradzi sobie z prześladowaniem i będzie kontynuował.

Jeśli twoje dziecko jest prześladowane, istnieją sposoby, aby zmniejszyć jego trwały wpływ. Na przykład skup się na oferowaniu komfortu i wsparcia bez względu na to, jak jesteś zły lub zdenerwowany. Pamiętaj, że dzieci często nie mówią dorosłym o znęcaniu się, ponieważ czują się zażenowane, zawstydzone lub zdezorientowane. Nie chcesz zniechęcać go do mówienia ci o kolejnym incydencie.

Pamiętaj też, aby ćwiczyć efektywne słuchanie i unikać zadawania pytań typu "co zrobiłeś, aby go wywołać?". Nie chcesz też przerywać, krytykować ani minimalizować tego, co przeżyło Twoje dziecko. Zamiast tego skup się na tym, co mówi. Pomaga również w przygotowaniu tych sześciu zachęcających stwierdzeń dla Twojego dziecka.

"Odwaga mi powiedziała."

Czasami dzieci milczą, ponieważ obawiają się, że zgłoszenie nękania spowoduje jego pogorszenie. Inne dzieci martwią się reakcją dorosłych. Na przykład, kwestionują, czy dorośli zrobią cokolwiek z powodu zastraszania. Obawiają się, że będą zachęcani do walki, gdy będą zbyt przerażeni, aby cokolwiek zrobić. W rezultacie ważne jest, aby wychwalać dziecko za mówienie o znęcaniu się. Potwierdź, jak trudno jest o tym mówić. I upewnij się, że Twoje dziecko wie, że zgłaszanie przypadków nękania jest nie tylko odważne, ale także najlepszym sposobem na przezwyciężenie zastraszania.

"To nie twoja wina."

Czasami dzieci mają wrażenie, że zrobiły coś, co spowodowało zastraszanie. Mówienie osobie dorosłej po prostu pogłębia ich zawstydzenie i wstyd. Przypomnij swojemu dziecku, że zastraszanie jest wyborem dokonywanym przez sprawcę i że odpowiedzialność za prześladowanie spoczywa na łobuzach. Upewnij się też, że twoje dziecko wie, że nie jest sam. Prześladowanie zdarza się wielu ludziom, ale razem zastanawiacie się, co robić.

"Jak chcesz to zrobić?"

Pytanie swojego dziecka, w jaki sposób chce poradzić sobie z zastraszaniem, pokazuje, że ufasz jego decyzjom.To także upoważnia go do opuszczenia mentalności ofiary i ponownego rozwinięcia poczucia kompetencji. Nigdy nie jest dobrym pomysłem, aby przejąć i naprawić rzeczy dla swoich dzieci. Zamiast tego skup się na pomaganiu mu w odkrywaniu różnych opcji radzenia sobie z sytuacją, a następnie wspieraj go w tych opcjach.

"Pomogę Ci."

Podczas nauczania dziecka umiejętność rozwiązywania problemów jest ważna, nie zwlekaj z kontaktem z urzędnikami szkolnymi, zwłaszcza jeśli Twoje dziecko było zagrożone, fizycznie poszkodowane lub narasta prześladowanie. Ważne jest również doprowadzenie personelu szkolnego do pętli, nawet jeśli jest to agresja relacyjna. Wszystkie rodzaje nękania mają konsekwencje, a wszelkie opóźnienia w uzyskaniu pomocy z zewnątrz mogą pogorszyć sytuację Twojego dziecka.

"Zachowajmy to od samego początku".

Nakłonienie dziecka do wyjścia poza przypadki zastraszania i myślenie o przyszłości jest kluczowe. Oprócz praktycznych porad, takich jak chodzenie do klasy z przyjacielem lub zjedzenie obiadu z kumplem, niech twoje dziecko rozpozna, gdzie w szkole znajdują się zastraszające gorące miejsca. Jeśli to możliwe, Twoje dziecko powinno unikać tych obszarów. Dodatkowo, angażuj dziecko w działania zewnętrzne i znajduj rzeczy, które będą budować poczucie własnej wartości. Posłuchaj też swojego dziecka. Niech powie ci, co jego zdaniem może zadziałać. Twórczość twojego dziecka może cię zaskoczyć. Następnie postaraj się, aby pomógł mu wprowadzić te pomysły w czyn.

"Kto ma twoje plecy?"

Może to brzmieć głupio, ale jeśli chodzi o zastraszanie, rówieśnicy twojego dziecka mogą zrobić wiele, aby zapobiec przyszłym zastraszającym incydentom. W rzeczywistości badania wykazały, że przyjaźnie pomagają zapobiegać zastraszaniu. Poproś dzieci, aby pomyślały o dzieciach, na które mogą liczyć w szkole. Na przykład, czy jest ktoś, z kim może chodzić na zajęcia? Czy jest ktoś, z kim może siedzieć przy lunchu i w autobusie? Jeśli twoje dziecko czuje, że nie ma przyjaciół, szukaj sposobów, aby pomóc mu w nawiązywaniu przyjaźni. Poproś go również o wskazanie zaufanej osoby dorosłej, do której może zwrócić się w szkole o pomoc.