Jak rozmawiać z dziećmi na temat niepełnosprawności

Od rówieśnika z dysleksją do kuzyna, który korzysta z wózka inwalidzkiego, twoje dziecko może być ciekawi osób niepełnosprawnych. Rozmowa z dzieckiem na temat niepełnosprawności może pomóc mu lepiej zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie wyglądają, rozmawiają, działają lub poruszają się trochę inaczej.

Zapewnienie edukacji w sensie rzeczowym

Nie próbuj przekonać swojego dziecka, że ​​osoba niepełnosprawna jest taka jak on. Zamiast tego należy przyznać, że są one nieco inne, ale wyjaśnić, że tylko dlatego, że ktoś jest inny, to nie czyni tej osoby złym.

Następnie pokaż dziecku, jak mówić o tych różnicach z szacunkiem. Daj swojemu dziecku język, którego użyjesz, aby porozmawiać o kimś, kto ma niepełnosprawność intelektualną lub niepełnosprawność intelektualną.

W sposób rzeczowy pouczaj dziecko o niepełnosprawności. Powiedz rzeczy takie jak: "Mięśnie nóg twojego wujka nie działają tak jak twoje. Dlatego ma problemy z chodzeniem "lub" Urodziła się z jedną nogą. Ma więc protetyczną nogę, którą lekarze zrobili dla niej, żeby chodzić.

Staraj się nie ujawniać swoich emocji. Jeśli mówisz, że czyjaś niepełnosprawność jest "smutna" lub "okropna", twoje dziecko może żałować tej osoby, a to nie będzie pomocne.

Oto kilka ważnych punktów do zrobienia:

• Niektórzy ludzie rodzą się niepełnosprawni. Wyjaśnij, że czasami dzieci rodzą się niepełnosprawne. Ale w innych przypadkach ludzie rozwijają niepełnosprawność w późniejszym życiu.
• Osoby niepełnosprawne nie są chore. Wyjaśnij, że dziecko z porażeniem mózgowym lub dystrofią mięśniową nie jest chore. Nie chcesz, aby twoje dziecko myślało, że może złapać niepełnosprawność.
• Nie ma nic złego w przypadku osób niepełnosprawnych. Twoje dziecko może zadawać pytania typu: "Co jest nie tak z tą dziewczyną?" Wyjaśnij, że dziecko może mieć problem z mówieniem lub trudnością w chodzeniu, ale to nie znaczy, że jest z nią coś "nie tak".
• Niepełnosprawność fizyczna nie oznacza, że ​​ktoś ma niepełnosprawność poznawczą. Czasami dzieci zakładają, że ktoś z niepełnosprawnością fizyczną może mieć problemy z komunikacją lub może nie być sprytny. Wyjaśnij, że to, że czyjeś ciało nie działa tak samo, nie oznacza, że ​​ich mózg jest osłabiony.

Wyjaśnij, w jaki sposób osoby niepełnosprawne mogą używać sprzętu adaptacyjnego

Porozmawiaj z dzieckiem o tym, w jaki sposób osoby niepełnosprawne mogą używać sprzętu adaptacyjnego, aby im pomóc. Ktoś w sklepie spożywczym może mieć zwierzaka serwisowego, a inni ludzie chodzą o kulach lub poruszają się na wózku inwalidzkim.

Możesz również wyjaśnić, dlaczego w pobliżu sklepu znajdują się miejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Wyjaśnij, w jaki sposób ktoś może używać specjalnego pojazdu, zaprojektowanego tak, aby pasował do wózka inwalidzkiego z pochylnią lub podnośnikiem.

Poinformuj dziecko, jak najlepiej pomóc komuś, kto używa sprzętu adaptacyjnego. Na przykład wyjaśnij, że twoje dziecko nigdy nie powinno głaskać psa, który ma na sobie kamizelkę serwisową, chyba że właściciel poprosi go o to i wyjaśni, w jaki sposób trzymanie drzwi dla osoby korzystającej z wózka inwalidzkiego może im ułatwić.

Wskaż podobieństwa

Upewnij się, że nie wysyłasz wiadomości, że osoby niepełnosprawne są całkowicie różne od wszystkich innych osób. Wskaż rzeczy, które dziecko z niepełnosprawnością ma wspólnego z twoim dzieckiem. Powiedz rzeczy takie jak: "Lucy jest dobra z matematyki, tak jak ty. Oboje lubicie słuchać tego samego rodzaju muzyki ".

Zrozumienie, w jaki sposób są one takie same, może pomóc Twojemu dziecku lepiej odnosić się do osób niepełnosprawnych i może pomóc w zwiększeniu empatii Twojego dziecka.

Dowiedz się więcej o niepełnosprawności razem

Jest duża szansa, że ​​nie będziesz mieć wszystkich odpowiedzi na temat czyjejś niepełnosprawności. Wspólne badanie niepełnosprawności może pomóc ci pokazać dziecku, jak kształcić się na nieznanych mu warunkach.

Poszukaj stron przyjaznych dla dzieci, które zawierają informacje o autyzmie, syndromie Downa, trudnościach w uczeniu się lub innych rodzajach niepełnosprawności, na które mogą mieć pytania. Następnie przejrzyj informacje razem.

Przeczytaj także odpowiednie dla wieku książki na temat niepełnosprawności i poszukaj programów telewizyjnych, które odpowiadają konkretnym warunkom. Ulica Sezamkowa, na przykład, przedstawia muppet o imieniu Julia, która ma autyzm.

Przygotuj się na trudne pytania

Twoje dziecko może mieć trudne pytania dotyczące niepełnosprawności. Nie bój się powiedzieć "nie wiem", jeśli nie znasz odpowiedzi. Albo spróbuj powiedzieć: "Będę musiał to przemyśleć i wrócić do ciebie", jeśli potrzebujesz trochę czasu, aby zebrać myśli przed udzieleniem odpowiedzi.

Oto kilka trudnych pytań, które możesz usłyszeć:

• Dlaczego się tak urodził? Możesz dać odpowiedź opartą na nauce, mówiąc: "Kiedy wzrastał w brzuchu swojej matki, jego stopa po prostu nie rosła." Albo, możesz dać duchową odpowiedź, która odzwierciedla twoje przekonania.
• Czy ona ma żyć, aby być dorosłą? Jeśli Twoje dziecko zadaje trudne pytanie dotyczące czyjegoś życia, możesz skupić się na tym, co robi się, aby ludzie byli zdrowi. Powiedz coś w rodzaju: "Nie wiem. Ale lekarze i naukowcy ciężko pracują, aby znaleźć lekarstwo. "
• Czy kiedykolwiek będzie mogła chodzić? Jest duża szansa, że ​​nie wiesz czyjegoś prognozy. Możesz więc powiedzieć: "Nie jestem pewien, ale założę się, że ciężko pracuje razem ze swoimi lekarzami, aby zrobić wszystko, co może".

Nauczaj Życzliwości i Wrażliwości na innych

Niestety, istnieje duże prawdopodobieństwo, że Twoje dziecko usłyszy jakieś nieuprzejme słowa używane do opisania czyjegoś kalectwa, i jest szansa, że ​​twoje dziecko powtórzy te nazwiska. Natychmiast odsyłaj do nieuprzejmych słów. Wyjaśnij dziecku, że takie słowa są szkodliwe i nie jest w porządku, aby je wypowiedzieć.

Jeśli Twoje dziecko nadal używa tych słów po tym, jak wytłumaczysz mu, że są nieodpowiednie, daj negatywne konsekwencje. Wyjaśnij, że odrzucanie ludzi i brak szacunku wobec innych nie będzie tolerowane.

Ponadto nie pozwól swojemu dziecku angażować się w kiepskie zachowanie. Informuj, że naśladowanie osób z niepełnosprawnością nie jest dobre i powiedz dziecku, aby nie śmiało się z innych osób.

Upewnij się, że jesteś dobrym wzorem do naśladowania. Jeśli użyjesz przestarzałego języka lub nieodpowiednich słów do opisania osób niepełnosprawnych, Twoje dziecko pójdzie w ich ślady.

Powiedz dziecku, aby pytało przed Pomaganiem

Dzieci często chcą być pomocnikami, ale mogą nie wiedzieć, jak zrobić coś, co jest rzeczywiście pomocne. Lub mogą narazić się na niebezpieczeństwo.

Pozbycie się kogoś na wózku inwalidzkim bez pytania, czy potrzebuje pomocy, może być niebezpieczne, jeśli osoba korzystająca z wózka inwalidzkiego nie widzi Twojego dziecka. Podobnie, twoje dziecko może ulec pokusie interweniowania, jeśli widzi dziecko z autyzmem, które czuje się bardzo zdenerwowane. Ale dziecko może potrzebować trochę miejsca, by się uspokoić, a przytulenie go może pogorszyć sytuację.

Więc naucz dziecko pytać, zanim zaczniesz działać. Pytanie: "Czy jest coś, co mogę zrobić, aby pomóc?" Daje drugiej osobie okazję do stwierdzenia, czy pomoc zostanie doceniona.

Jak rozmawiać o ukochanej osobie niepełnosprawnej

Jeśli Twoje dziecko dorasta z ukochaną osobą, która ma niepełnosprawność - jak kuzyn lub dziadkowie - może z czasem zadawać nowe pytania. Kiedy zyskuje lepsze zrozumienie ciała, może mieć większe pytania.

Jeśli jest to bliski przyjaciel lub członek rodziny, który ma niepełnosprawność, zapytaj, czy osoba jest gotowa odpowiedzieć na pytania Twojego dziecka. Może się okazać, że twoja ukochana chętnie udzieli ci pytań, które pozwolą Twojemu dziecku lepiej zrozumieć.

Jak rozmawiać o rówieśniku, który ma niepełnosprawność

Twoje dziecko może mieć pytania na temat rówieśników w szkole, na które nie możesz odpowiedzieć.Być może nie masz pojęcia, dlaczego ta dziewczyna w swojej klasie wymaga pomocy w zjedzeniu jedzenia lub dlaczego chłopak w klasie nie mówi w pełnych zdaniach. Możesz wyjaśnić: "Nie jestem pewien, dlaczego potrzebuje pomocy w jedzeniu. Może mięśnie w jej ramionach nie działają tak jak twoje.

Możesz również skontaktować się z nauczycielem Twojego dziecka. Nauczyciel nie może ujawnić ci informacji o innym uczniu, ale nauczyciel może wiedzieć, że Twoje dziecko ma pytania, a inne dzieci również mają pytania.

Wiele szkół oferuje programy świadomości niepełnosprawności. Dowiedz się, czy szkoła Twojego dziecka ma jakiś program nauczania, który uczy dzieci o niepełnosprawności. Kiedy dzieci rozumieją niepełnosprawność innego dziecka, stają się bardziej sprzymierzeńcem.

Zachęć dziecko do włączenia rówieśników z niepełnosprawnościami w działania. Jedząc obiad przy tym samym stole, bawiąc się w przerwę lub po prostu nawiązując rozmowę, na kilka sposobów twoje dziecko może być włączone.

Jeśli Twoje dziecko chce zaprosić dziecko z niepełnosprawnością na przyjęcie urodzinowe, możesz zadzwonić do drugiego rodzica, aby porozmawiać o tym, jak to zrobić. Powiedz: "Mój syn chce mieć imprezę na świeżym powietrzu i bardzo chciałby, aby twoje dziecko uczestniczyło. Jak możemy to osiągnąć?"

Jak rozmawiać z dzieckiem o twojej niepełnosprawności

Jeśli jesteś osobą niepełnosprawną, Twoje dziecko może mieć wiele pytań dotyczących tego, czy poczujesz się lepiej, czy też nie możesz robić pewnych rzeczy. Ważne jest udzielanie szczerych odpowiedzi w przyjazny dla dzieci sposób.

Może to być dezorientujące dla dzieci, jeśli rodzic ma niepełnosprawność, która nie jest widoczna na zewnątrz. Dzieci nie widzą, co jest nie tak, gdy rodzic ma problem, na przykład związany z przewlekłym bólem, dlatego ważne jest, aby dać dzieciom trochę informacji o nauce kryjącej się za tym, co dzieje się z twoim ciałem.

Pomocne może być również dzielenie się swoimi strategiami dotyczącymi samoopieki. Niezależnie od tego, czy chodzisz na zajęcia z fizykoterapii, pobierasz akupunkturę, czy zażywasz lekarstwa, wyjaśnij dziecku, że podjąłeś kroki, by zadbać o siebie.

Jeśli masz nową niepełnosprawność - np. Utratę kończyny po wypadku - a Twoje dziecko ma trudności z przystosowaniem, szukaj profesjonalnej pomocy. Rozmowa z psychoterapeutą może pomóc dziecku w przetwarzaniu uczuć i dostosowaniu się do zmian.