5 przełomów w HIV, które uległy zwyrodnieniu

"Przełom" to słowo używane często - niektórzy mogą powiedzieć zbyt często - podczas opisywania postępów w naukach o HIV. I chociaż w ostatnich latach rzeczywiście było wiele osób zmieniających gry, często sugeruje się, że jesteśmy bliżej rozwiązania lub rozwiązania, którym w rzeczywistości jesteśmy.

Może się to zdarzyć, gdy badania zostaną źle zinterpretowane lub reporter nie umieści nauki w odpowiednim kontekście. Szkoda, biorąc pod uwagę, że zgłaszane informacje są często naprawdę ważne.

Oczywiście, hype nigdy nie powinno być częścią raportowania naukowego, czego nauczyliśmy się w 1984 roku, kiedy to sekretarz ds. Zdrowia i usług dla ludzi Margaret Heckler oświadczył, że będziemy mieli szczepionkę przeciwko HIV "w ciągu dwóch lat".

Nie tylko nieporozumienia, takie jak te, osłabiają zaufanie publiczne, często mają bezpośredni wpływ na zdrowie publiczne. Liczne badania wykazały, że indywidualne postrzeganie ryzyka - jak mało lub wiele osób czuje się zagrożonych - może bezpośrednio zależeć od jakości i źródła medialnego, którego szukają.

Widzieliśmy to w 2016 r., Kiedy zgłaszano przypadek zarażenia mężczyzną w profilaktyce przedepresyjnej HIV (PrEP) pomimo stosowania codziennej profilaktyki. Pozbawieni kontekstu, raporty błędnie sugerowały, że "rzadki" szczep odporny na leki krąży po całej populacji, budząc wątpliwości, czy PrEP jest tak samo skuteczną strategią, jak proklamowali przedstawiciele służby zdrowia.

Przyjrzyjmy się pięciu, niedawnym przełomom HIV, które okazały się niczym innym, i zbadaliśmy, czego nauczyliśmy się, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, po tych niepowodzeniach.

1

Szczepionka AIDSVAX

W 1995 r. Szczepionka AIDSVAX spotkała się z ogromnym zainteresowaniem mediów, kiedy pojawiły się doniesienia, że ​​wywoływała ona defensywną odpowiedź immunologiczną w niewielkim, II fazie badań ludzkich ochotników.

Doprowadziło to producenta szczepionki, VaxGen, do złożenia wniosku o przeprowadzenie dużego badania klinicznego fazy III w USA - wniosek, który ostatecznie został odrzucony, gdy wykazano, że pewna liczba ochotników została zakażona podczas wcześniejszej próby.

Niezrażeni, przywództwo VaxGen zwróciło się do międzynarodowej społeczności naukowej i ostatecznie wylądowało w badaniu w 2002 roku. Ta próba, niestety, nie powstrzymała ani nie osłabiła infekcji wśród uczestników badania.

Pomimo wiadomości, firma szybko wydała oświadczenia prasowe stwierdzające, że szczepionka wykazała skuteczność w niektórych populacjach (głównie czarnej i azjatyckiej), a nawet posunęła się tak daleko, że sugeruje, że zdolny do życia kandydat może być dostępny już w 2005 roku.

Od tego czasu AIDSVAX został przetestowany w połączeniu z inną szczepionką, a do 2009 roku skojarzony schemat leczenia osiągnął 31 procent skuteczności w zapobieganiu HIV.

Wyniki te zostały niemal natychmiast uznane za "historyczny kamień milowy" Koalicji Rzeczników na rzecz AIDS Vaccine. Doprowadziło to do prawdziwej lawiny doniesień sugerujących, że naukowcy byli na krawędzi "funkcjonalnego leku" na HIV (co oznacza, że ​​wirus może być kontrolowany przez szczepionkę, a nie przez pigułki).

Od tamtej pory sugestie te uległy znacznemu zmniejszeniu, z niewielkimi dowodami na poparcie twierdzeń. Mimo to, nowy test fazy III rozpoczął się na dobre w Afryce Południowej w 2016 r., Ponownie wykorzystując AIDSVAX i tę samą szczepionkę skojarzoną używaną w 2009 r.

2

Dziecko Mississippi

Niewiele "przełomów" przyciągnęło więcej uwagi mediów niż dziecko z Missisipi, nienazwane dziecko, które w 2013 r. Zostało wyleczone z HIV.

Urodzony na matce HIV-pozytywnej, dziecko było leczone agresywnym kursem antyretrowirusowym 30 godzin po porodzie. Kiedy dziecko miało 18 miesięcy, matka nagle wyszła z opieki i pozostawił dziecko bez leczenia przez więcej niż pięć miesięcy.

Kiedy matka i dziecko w końcu wróciły, lekarze byli zaskoczeni tym, że dziecko nie miało wykrywalnego wirusa w próbkach krwi lub tkanek. Doprowadziło to do dzikiej spekulacji, że leczenie dostarczane w czasie infekcji może skutecznie zatrzymać infekcję na swoim torze.

Tak nieokiełznane były wierzenia, że ​​wkrótce pojawił się powódź doniesień prasowych, twierdząc, że inne dzieci osiągnęły taki sam rezultat w wyniku terapii po porodzie. (Jak na ironię, w przeciwieństwie do dziecka Missisipi, żadne z tych dzieci nigdy nie zaprzestało leczenia z powodów etycznych).

Do lipca 2014 r., W szczytowym momencie szumu medialnego, lekarze donoszą, że wirus rzeczywiście powrócił (odbił) do dziecka Mississippi. Sugeruje to, że wirus nie został wykorzeniony, jak sądzili niektórzy, ale został ukryty w komórkowych rezerwuarach gotowych do ponownego pojawienia się w przypadku braku spójnej terapii.

Badania nad dalszym badaniem agresywnej terapii HIV u noworodków zostały odroczone.

3

Replikacja Berlińskiego Pacjenta

Timothy Ray Brown, a.k.a, "Berlin Pacjent", jest uważany za jedyną osobę, która została wyleczona z HIV. Po przejściu wysoce eksperymentalnego przeszczepu komórek macierzystych od osoby, która była naturalnie odporna na HIV, Brown pojawił się w 2008 r. Bez dowodów na obecność wirusa w próbkach krwi lub tkanek.

Wiadomość o uzdrowieniu Browna doprowadziła do kolejnych badań, mających nadzieję na powtórzenie wyników w innych. Do tej pory nie udało się.

Wśród nich dwóch mężczyzn z Bostonu deklarowało "wyleczenie" w 2013 r., Odbił się zaledwie rok po przejściu transplantacji. Niektórzy sugerują, że ta ostatnia procedura była "znacznie łagodniejsza" niż metoda Browna i może wyjaśniać, dlaczego wirus nie został całkowicie usunięty z ich systemów.

Nie żeby przeszczepy komórek macierzystych były kiedykolwiek uważane za realną strategię leczenia HIV. Pomimo historycznego charakteru sprawy dotyczącej pacjentów w Berlinie, sama procedura jest uważana za zbyt kosztowną i niebezpieczną do wdrożenia, z wyjątkiem najbardziej skrajnych przypadków medycznych.

Ze swojej strony, Brown nadal pozostaje niewykrywalny i nie ma terapii, chociaż nadal trwa dyskusja, czy wirus został w pełni wykorzeniony lub po prostu kontrolowany przez procedurę przeszczepu.

Dalsze badania mają na celu wskazanie konkretnych mechanizmów wyleczenia Browna, najlepiej w celu opracowania narzędzi, które można wykorzystać w większej skali populacji.

4

Zakłócenia mikrobicydów HIV

Środki bakteriobójcze przeciwko HIV mają doskonały sens. Pomyśl o tym: Jeśli kiedykolwiek martwisz się o zarażenie HIV przez partnera seksualnego, wystarczy umieścić żelu lub kremu, aby zabić wirusa HIV w kontakcie. Jak trudne może być?

Jednak po ponad 15 latach intensywnych badań nie udało nam się jeszcze zobaczyć kandydata, który byłby w stanie zapewnić rodzaj ochrony niezbędny do osiągnięcia tych celów.

Jedna z takich prób, CAPRISA 004, była reklamowana jako "przełom" w 2010 roku, kiedy wykazano, że żel zawierający 1% stężenia leku tenofowir może zmniejszyć ryzyko przeniesienia ryzyka u kobiet o 39%. Dla tych, którzy regularnie korzystali z żelu, skuteczność może wynosić nawet 54 procent.

Ale zaledwie rok później National Institutes of Health przerwał badanie na dużą skalę w Afryce i Indiach, kiedy wykazano, że ten sam mikrobicydowy żel nie miał absolutnie ochronnej skuteczności w porównaniu z wersją placebo.

Naukowcy od tamtej pory podali powody do uzyskania wyników, w tym wysoki odsetek zakażeń przenoszonych drogą płciową wśród uczestników badania oraz wysoki poziom wiremii wśród osób zakażonych wirusem HIV.

Ostatecznie strategia, uznana niegdyś za ważny krok w kierunku wzmocnienia pozycji kobiet i dziewcząt w trudnej sytuacji, nie spełniła oczekiwań z powodu jednej rzeczy, której badacz nie rozważył: ludzkiej natury.

Zgodnie z analizą poprocesową kobiety (szczególnie młode kobiety) nie stosowały żelu zgodnie z zaleceniami, często z powodu dezaprobaty członków rodziny lub obawy przed odkryciem przez małżonków lub partnerów seksualnych.

Nowsze badania dotyczące stosowania dopochwowych pierścieni drobnoustrojowych wykazały ogólnie umiarkowaną ochronę, natomiast nie zapewniały żadnej ilościowej ochrony kobietom w wieku 18-21 lat.

5

Danish Kick-Kill Cure

Spośród przykładów obietnic dotyczących HIV, które okazały się niewystarczające, niewielu przyciągnęło tyle samo uwagi, co duński Uniwersytet w Aarhus, kiedy ogłoszono je w 2013 r., Że można spodziewać się wyleczenia "w ciągu kilku miesięcy".

W ciągu kilku godzin od ogłoszenia media przeżyły prawdziwy szał, publikując doniesienia, że ​​duński zespół nie tylko był w stanie oczyścić HIV z sanktuariów komórkowych (zwanych ukrytymi zbiornikami), ale także był w stanie zneutralizować wirusa. Strategia, popularnie zwana "kick-kill", uchwyciła wyobraźnię publiczności przygotowanej na przełom w następstwie doniesień prasowych o dziecku Mississippi.

Podczas gdy badania z Aarhus były rzeczywiście obiecującym krokiem w kierunku osiągnięcia "kick-kill", nie zdołały uznać jednego czynnika, który podważył jego zarozumiałość: musimy jeszcze wiedzieć, jak duże są te zbiorniki.

Wkrótce nadeszła wiadomość, że studium Aarhus nie spełniło swojej obietnicy, osiągając skromną aktywację uśpionych wirusów, ale nigdzie w pobliżu poziomów potrzebnych do wykonania "zabójczej pracy".

Co więcej, wciąż nie ma dowodów na to, że jakikolwiek środek, farmaceutyczny lub immunologiczny, może całkowicie wykorzenić wirusa HIV, jeśli zostanie uwolniony z jego ukrytej sieci komórkowej.

Prowadzone są dalsze badania w celu sprawdzenia, czy kombinacja leków i / lub szczepionek może poprawić się po tych wczesnych wynikach.