Wpływ przewlekłego zapalenia stawów na rodzinę

Wiele zmian zachodzi w życiu kogoś, kto musi żyć z przewlekłą chorobą, taką jak artretyzm. Nie tylko dotyka osoby, która ma chorobę, ale także znacząco wpływa na ludzi wokół nich, zwłaszcza na ich rodzinę.

Małżonka

Życie z przewlekłym zapaleniem stawów może mieć duży wpływ na małżeństwo. Zmiany stylu życia mogą się pojawić, ponieważ ograniczenia fizyczne stają się bardziej powszechne. Ponieważ ograniczenia stają się imponujące, niektóre działania mogą wymagać ograniczenia. Życie towarzyskie pary małżeńskiej to jedna rzecz, na którą można wpłynąć, ponieważ małżonek z zapaleniem stawów nie jest w stanie zrobić tak wiele. Chociaż ograniczanie aktywności może być konieczne, aby pomóc w kontrolowaniu bólu i zmęczenia, zdrowy współmałżonek może zostać sfrustrowany, ponieważ wpływa również na ich życie społeczne.

Inną konsekwencją życia z przewlekłym zapaleniem stawów jest to, jak zmienia on obowiązki rodzinne. Obowiązki i obowiązki mogą wymagać przeniesienia do innego członka rodziny, który może lepiej sobie z tym poradzić. Może to stworzyć stresującą sytuację zarówno dla osoby, która musi podjąć większą odpowiedzialność, jak i dla osoby, która musi przyznać, że stała się bardziej zależna. Odpowiedzialność finansowa jest kolejnym obszarem, który może wymagać modyfikacji, jeśli pacjent cierpiący na artretyzm był głównym żywicielem rodziny i jeśli przejście kariery jest spowodowane niepełnosprawnością.

Rozwiązanie:Wymagana jest cierpliwość i chęć otwartego komunikowania obaw, obaw i niepokojów. Musi zostać osiągnięte porozumienie między partnerami, aby kontynuować pracę w zespole.

Małe dzieci

Małe dzieci są bardzo zależne od swoich rodziców.Kiedy rodzic ma chroniczne zapalenie stawów, dziecko prawdopodobnie dojrzeje zbliżając się do choroby w sposób, w jaki obserwują zbliżającego się rodzica. Jeśli dziecko zauważy akceptację, będzie odzwierciedlało akceptację. Najtrudniejszą częścią dla rodzica jest świadomość, że nie mogą zrobić z dzieckiem tyle, zwłaszcza w sensie fizycznym. Należy skupić się na rzeczach, które nadal można robić razem. Ilość czasu spędzonego razem staje się wtórna do czasu na jakość.

Rozwiązanie:Małe dzieci raczej nie zadają wielu pytań na temat zapalenia stawów, ale są otwarte, aby odpowiedzieć na ich obawy. Powiedz im, że zapalenie stawów nie jest chorobą śmiertelną i przekazuj im poczucie, że wszystko jest pod kontrolą. Pozwól im czuć się bezpiecznie.

Młodzieży

Radzenie sobie z nastolatkami różni się od zajmowania się małymi dziećmi. Nastolatki są starsze i potrafią czytać, uczyć się i rozumieć bardziej złożone informacje. Prawdopodobnie będą mieć więcej pytań na temat choroby i wynikających z niej sytuacji rodzinnych. Nastolatki zazwyczaj stają się bardziej niezależne właśnie w momencie, kiedy możesz ich potrzebować więcej. W czasie, gdy ich pomoc może być wymagana przy pracach domowych, są na etapie, kiedy chcą zrobić mniej. Konflikt może wystąpić z tego powodu, ale jeśli wszyscy zainteresowani zrozumieją, że z większą odpowiedzialnością przyjdzie więcej przywilejów, unikalny kompromis może zostać zachowany.

Rozwiązanie:Zaadresuj wszystkie pytania, jakie mogą stwarzać nastolatki, zdając sobie sprawę z potrzeby zrozumienia sytuacji. Uświadom sobie ich potrzeby emocjonalne w tym momencie w ich życiu. Twórz i utrzymuj atmosferę dawania i przyjmowania, dzięki której ich niezawodność jest uznawana za dojrzałą i nagradzana przez przywileje.

Rodzice

Rodzicom bardzo trudno jest poradzić sobie z faktem, że ich syn lub córka ma chorobę. Poza tym, że czuje się źle z oczywistego powodu, że ich dziecko ma problem, rodzic często czuje się jakoś odpowiedzialny. Rodzic może uważać, że odziedziczyłeś go po nim lub że go spowodował. Zazwyczaj istnieją dwie różne reakcje, które rodzice mogą mieć w odniesieniu do choroby. Rodzice, którzy zdecydują się zaprzeczyć, stają się "ignorantami". Wykazują coraz mniej obaw, zadają coraz mniej pytań i bagatelizują chorobę. Z kolei rodzice mogą być nadmiernie zaniepokojeni. Ci rodzice czują całkowitą odpowiedzialność za ciebie i czują potrzebę opieki nad tobą. Ignorują fakt, że możesz zadbać o siebie. Stają się "zboczeńcami".

Rozwiązanie:Spróbuj omówić konflikt i sprawdź, czy można osiągnąć porozumienie, w którym zarówno rodzic, jak i dziecko mają zaspokojone potrzeby. Jeśli rodzice nie chcą zmienić swojego nastawienia, skup się na poprawieniu samopoczucia.

Rodzeństwo

Różne emocje mogą być wyzwalane między rodzeństwem, gdy jedno z rodzeństwa ma chorobę, a drugie jest zdrowe. Rodzeństwo z chorobą może czasem odczuwać zazdrość, zazdrość lub urazę w stosunku do rodzeństwa, które zostało pobłogosławione łatwiejszym życiem. Zdrowe rodzeństwo również może czuć się zazdrosną o dodatkową uwagę, którą przywiązuje się do niezdrowego rodzeństwa. Szkoda w stosunku do niezdrowego rodzeństwa również może się rozwinąć. Uznając różnice między nimi i nie rozumiejąc, dlaczego są one takie, jakie są, rodzeństwo może musieć pracować ze złożonymi emocjami.

Rozwiązanie:Wszyscy zainteresowani muszą zdawać sobie sprawę, że rzeczy są pewnym sposobem, nawet jeśli są niewytłumaczalne. Po raz kolejny zrozumienie i komunikacja mają kluczowe znaczenie. Rodzeństwo musi zaakceptować rzeczywistość sytuacji i pozwolić sobie nawzajem na osiągnięcie wszystkiego, co jest możliwe.