8 sposobów nauczania umiejętności zarządzania gniewem nastolatków

Niezależnie od tego, czy twoja nastolatka rzuca smartfonem o ścianę, gdy jest sfrustrowana, aplikacja nie działa, czy też krzyczy i przeklina, gdy nie dostaje swojej drogi, nastolatki, które nie są w stanie poradzić sobie z gniewem, będą miały poważne problemy.

Podczas gdy niektórzy nastolatkowie rzucają się werbalnie, inni mogą stać się fizycznie agresywni. A jeśli nie nauczą się lepiej radzić sobie z gniewem, będą mieli trudności w związkach, w swojej karierze i podczas zajęć edukacyjnych.

Chociaż złość jest normalną, zdrową emocją, ważne jest, aby wiedzieć, jak sobie z nią radzić. Umiejętność radzenia sobie ze złością i umiejętność jej wyrażania w odpowiedni społecznie sposób są ważnymi umiejętnościami dla nastolatków.

Oto osiem sposobów nauczania umiejętności radzenia sobie ze złością:

1. Stwórz zasady gniewu dla swojego domu

Każda rodzina ma inne oczekiwania co do sposobu radzenia sobie z gniewem. Niektóre rodziny mają bardzo małą tolerancję na krzyki, podczas gdy w innych rodzinach krzyki są normalnym sposobem komunikowania się.

Stwórz zasady dotyczące tego, co stanowi akceptowalne zachowanie i wyjaśnij, które zachowania nie będą tolerowane. Nie zezwalaj na wzywanie, przemoc fizyczną lub groźby w swoim domu. Ustal wyraźne konsekwencje łamania zasad.

2. Omów różnicę między złością a agresją

Naucz swoją nastolatkę różnicę między złymi uczuciami i agresywnym zachowaniem. Wściekłe uczucia są całkowicie dopuszczalne.

Zachowanie agresywne nie jest jednak w porządku. Wyjaśnij, że nigdy nie jest w porządku rzucać przedmiotami, trzaskać drzwiami ani łamać przedmiotów, ponieważ czuje się zły.

Nastolatki muszą wiedzieć, że agresywne zachowanie - nawet jeśli jest to tylko agresja słowna - może mieć poważne konsekwencje.

Na przykład groźne komentarze w mediach społecznościowych mogą prowadzić do konsekwencji prawnych. Omów potencjalne akademickie, społeczne i prawne konsekwencje zachowań agresywnych i agresywnych.

3. Naucz umiejętności asertywności

Czasami agresywne zachowania i problemy z gniewem wynikają z braku asertywności. Naucz nastolatka, jak w odpowiedni sposób wypowiadać się w swoim imieniu.

Opowiedz o tym, jak ważne jest mówienie do siebie bez naruszania cudzych praw.Odgrywanie ról konkretnych problemów ze swoim nastolatkiem, na przykład, co zrobić, gdy ktoś ją przerywa w kolejce lub jak zareagować, jeśli czuje, że korzysta z niej ktoś inny.

4. Naucz swoją nastolatkę, aby rozpoznała fizyczne znaki ostrzegawcze gniewu

Nastolatki często nie potrafią rozpoznać, kiedy ich gniew rośnie. Pozwalają się tak rozzłościć, że nie mogą pomóc, ale kogoś zranić.

Zapytaj nastolatka: "Jak się czuje twoje ciało, kiedy się gniewasz?" Naucz ją rozpoznawać fizjologiczne sygnały ostrzegawcze, takie jak gwałtowne bicie serca, zaciśnięte pięści lub zaczerwieniona twarz.

Zachęć ją do interwencji, gdy zauważy, że rośnie gniew. Może to oznaczać przerwę, kilka głębokich oddechów lub liczyć do 10 w jej umyśle.

5. Pozwól na Self-Out

Naucz swoją nastolatkę, by znalazła się w czasie, kiedy zmaga się z gniewem. Daj jej szybką przerwę, aby zebrać myśli w jej pokoju lub zachęć ją do zakończenia rozmowy z przyjacielem, który się rozgrzewa.

Utwórz reguły dotyczące limitu czasu. Załóżmy na przykład, że jeśli ktoś w domu jest zbyt rozgniewany, aby kontynuować dyskusję, przed kontynuacją rozmowy zrobisz 15-minutową przerwę.

Jeśli twoja nastolatka zdecyduje się na przerwę, nie podążaj za nim ani nie nalegaj na kontynuowanie rozmowy, gdy jest jeszcze zdenerwowany. Zamiast tego, zgódź się na ponowną rozmowę po krótkim okresie schłodzenia.

6. Naucz umiejętności radzenia sobie w społecznie akceptowalnym stanie

Nastolatki muszą znać społecznie odpowiednie sposoby radzenia sobie ze złymi uczuciami. Nastolatki, które nie mają umiejętności radzenia sobie ze stresem, częściej stają się słowne lub agresywne fizycznie.

Pomóż swojemu nastolatkowi zidentyfikować umiejętności radzenia sobie z trudnymi emocjami, takimi jak rozczarowanie i frustracja. Podczas rysowania może pomóc jedna nastolatka uspokoić się, podczas gdy inna nastolatka może skorzystać z chodzenia na spacer, gdy jest zły. Pracuj ze swoim nastolatkiem nad identyfikacją konkretnych strategii radzenia sobie ze stresem, które pomagają rozproszyć jego gniew.

7. Naucz umiejętności rozwiązywania problemów

Nastolatki, które nie mają umiejętności rozwiązywania problemów, mogą uciec się do agresji, aby spróbować zaspokoić swoje potrzeby. Naucz swoje nastoletnie podstawowe umiejętności rozwiązywania problemów.

Niezależnie od tego, czy zmaga się z projektem szkolnym, czy próbuje rozwiązać problem ze swoim przyjacielem, zachęć go do zidentyfikowania pięciu potencjalnych rozwiązań. Następnie może przejrzeć zalety i wady każdego potencjalnego rozwiązania, zanim wybierze ten, który według niego będzie działał najlepiej.

To może pomóc twojemu nastolatkowi zrozumieć, że istnieje wiele sposobów na rozwiązanie problemu bez buchania. Z biegiem czasu poczuje się pewniej w swojej zdolności do skutecznego rozwiązywania problemów.

8. Właściwe zachowanie modelu ról

Będziesz uczyć swoją nastolatkę bardziej o gniewie swoim zachowaniem niż słowami. Jeśli będziesz krzyczeć, przeklinać i łamać rzeczy, nie oczekuj, że twoja nastolatka będzie kontrolować jego gniew. Model ról odpowiednich sposobów radzenia sobie ze złymi uczuciami.

Pokaż dziecku, jak rozmawiać o złych uczuciach i jak odpowiednio wyrazić te uczucia. Na przykład powiedz: "Jestem naprawdę zły, że nie posprzątałeś swojego pokoju, tak jak prosiłem. Zamierzam zrobić sobie przerwę na kilka minut, a potem porozmawiamy o twojej konsekwencji. ".

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Lök N, Bademli K, Canbaz M. Wpływ zarządzania złością na edukację nastolatków Sposób wyświetlania gniewu i samooceny: Randomizowany, kontrolowany proces. Archives of Psychiatric Nursing. Październik 2017.
• Nasir R, Ghani NA. Behawioralne i emocjonalne efekty gniewnej ekspresji i zarządzania złością wśród nastolatków. Procedia - Nauki społeczne i behawioralne. 2014;140:565-569.