Wzniosłość jako konstrukcja społeczna

Jeśli jesteś rodzicem utalentowanego dziecka, najprawdopodobniej trudno Ci było uzyskać odpowiednie środowisko akademickie dla swojego dziecka. Mogłeś powiedzieć, że twoje dziecko nie jest naprawdę utalentowane, że wszystkie dzieci są utalentowane lub że nie ma czegoś takiego jak zdolności. Wiesz, że twoje dziecko jest bardziej zaawansowane niż większość jego rówieśników. Wiesz również, że są inne dzieci, zaawansowane lub nawet bardziej zaawansowane od twojego dziecka. Czy to nie oznacza, że ​​talent istnieje i że twoje dziecko jest uzdolnione? Według niektórych ludzi, nie, nie o to chodzi. Niektórzy uważają, że zdolności są tak zwane konstrukty społeczne.

Czym jest społeczna konstrukcja?

Mówiąc najprościej, konstrukcja społeczna lub konstrukcja jest czymś, co pochodzi z umysłu człowieka. Istnieje tylko dlatego, że zgadzamy się, że istnieje. Oznacza to, że bez ludzi "konstruujących" go, nie istnieje. Kiedy mówimy "konstrukt, nie mówimy o budowaniu, jak budujemy budynki lub inne namacalne rzeczy, mamy na myśli budujemy rzeczywistość.To nie znaczy, że nie ma rzeczywistości, dopóki jej nie skonstruujemy. Na przykład budynki istnieją tam, gdzie mieszkają ludzie, ale są czymś więcej niż budynkami. Wszystko, co myślimy o tych budynkach, jest częścią społecznej konstrukcji "domu". Konstrukcja społeczna obejmuje zatem nasze postawy i przekonania. Dom to więcej niż dom. Różne kultury mają różne konstrukcje społeczne, ponieważ mają różne systemy wierzeń.

Historia uzdolnień

Do 1869 roku nie było czegoś takiego jak uzdolnione dzieci, ponieważ termin ten nie był jeszcze używany. Po raz pierwszy użył go Francis Galton, by odnieść się do dzieci, które odziedziczyły potencjał, by stać się utalentowanymi dorosłymi. Utalentowani dorośli to ci, którzy wykazali się wyjątkowym talentem w niektórych dziedzinach, takich jak muzyka czy matematyka. Lewis Terman dodał wysoki iloraz inteligencji do koncepcji utalentowanych dzieci na początku XX wieku. Następnie w 1926 r. Leta Hollingsworth opublikowała w tytule książkę zatytułowaną "uzdolnione dzieci" i od tego czasu używa się tego terminu.

Jednak definicje i poglądy wobec uzdolnionych dzieci uległy zmianie i do dnia dzisiejszego nie mamy zgody co do tego, czym jest uzdolnienie lub jak je zdefiniować. Musimy pracować z wieloma różnymi definicjami utalentowanych. Niektóre definicje nie uwzględniają dziecka lub dorosłego uzdolnionego, chyba że potrafią zademonstrować to uzdolnienie, które zwykle oznacza doskonalenie w szkole lub na polu, podczas gdy inni postrzegają zdolności uzdolnienia jako potencjał do osiągnięcia doskonałości, czy ten potencjał został osiągnięty, czy nie. Brak konsensusu co do znaczenia uzdolnień sugeruje wielu ludziom, że naprawdę nie ma czegoś takiego, co utalentowani. Sugeruje to innym, że uzdolnienia są konstrukcją społeczną, która nie ma jeszcze silnego zestawu wierzeń z nią związanych.

Wartości społeczeństwa

Różne kultury cenią różne cechy. Wiele zachodnich kultur wysoko ocenia inteligencję w przedmiotach akademickich, takich jak język i matematyka. Cenią także talenty w muzyce i sztuce. Ale inne kultury cenią inne cechy, takie jak umiejętność śledzenia zwierząt. W tych kulturach wysoka inteligencja w matematyce nie byłaby doceniana. To jest główny powód, dla którego niektórzy uważają, że uzdolnienie jest konstrukcją społeczną. W końcu to dlatego, że cenimy wysoki poziom inteligencji i talentu, że identyfikujemy dzieci jako utalentowane. W kulturze, która ceni sobie umiejętności śledzenia zwierząt, te same dzieci, które zostały zidentyfikowane jako utalentowane w zachodniej kulturze, nie byłyby tak cenione jak ci, którzy byli wyjątkowo uzdolnieni w tropieniu zwierząt.

Potężność istnieje, niezależnie od tego, czy jest rozpoznana i doceniona, czy nie

Nie ma wątpliwości, że to, co nazywamy uzdolnieniami istnieje. Te same cechy, które rozpoznajemy jako uzdolnienia znaków, można zaobserwować u dzieci na całym świecie, a znaki można zobaczyć już w dzieciństwie. To, że te cechy mogą nie być cenione przez każdą kulturę, nie oznacza, że ​​nie istnieją. Wzniosłość może być konstruktem społecznym, aw innym społeczeństwie może nie być. Warto zauważyć, że po raz pierwszy zobaczyliśmy grupowanie wiekowe dzieci w szkołach publicznych w 1848 roku, a idea uzdolnień pojawiła się dwie dekady później.

Bez grup wiekowych dzieci w wieku szkolnym nie musielibyśmy wyodrębniać grupy dzieci, które są bardziej zaawansowane niż ich rówieśnicy. Dzieci po prostu poruszałyby się we własnym tempie, bez potrzeby porównywania ich z innymi dziećmi. Ale ponieważ dzieci są pogrupowane według wieku, nie możemy nie zauważyć różnic w ich umiejętnościach. Teraz koncepcja uzdolnionych dzieci jest częścią naszej kultury. Co się stanie, jeśli nie pogrupujemy już dzieci według wieku? Czy nadal rozmawialiśmy o uzdolnionych dzieciach, czy widzielibyśmy wszystkie dzieci jako osoby o różnych potrzebach akademickich?