Motywacja społeczna i autyzm

Ludzie z autyzmem myślą inaczej niż inni, a akceptacja społeczna niekoniecznie jest ich główną motywacją. Być może w rezultacie osoby z autyzmem nie uczęszczają ściśle na zachowania społeczne innych osób ani nie naśladują tego, co robią inni, powiedzmy, lub noszą w określonych sytuacjach. Rzadko motywują je społeczne nagrody lub groźba utraty szans społecznych.

Nic z tego nie oznacza, że ​​ludzie z autyzmem nie lubią zaangażowania społecznego (niektórzy robią, inni nie), ani nie oznacza to, że osoby z autyzmem nigdy nie stają się samotne. Ale to oznacza, że ​​ludzie z autyzmem inaczej reagują na motywacyjne motywacje, aw rezultacie często brakuje im umiejętności i pragnień, które popychają swoich rówieśników do osiągania społecznie zatwierdzonych celów.

Co to jest motywacja społeczna?

Większość niemowląt, dzieci, nastolatków i dorosłych jest wysoce zmotywowana przez akceptację społeczną, włączenie i nagrody. Małe dzieci odwracają głowy i uśmiechają się, gdy inna osoba próbuje zwrócić ich uwagę. Małe dzieci ciężko pracują, aby przyciągnąć uwagę i pochwałę rodziców i innych dorosłych. Nastolatki i nastolatki spędzają większość swojego czasu naśladując i starając się uzyskać aprobatę rówieśników lub mając nadzieję na pochwałę od rodziców i nauczycieli. Dorośli są motywowani również przez aprobatę innych: większość będzie ciężej pracować nad wzajemnym uznawaniem lub szansą na wybranie, uwzględnienie lub zaawansowanie w sytuacji społecznej.

Aby osiągnąć akceptację społeczną, włączenie lub promocję, większość ludzi bardzo uważnie obserwuje to, co inni robią, chcą lub zatwierdzają. W każdym wieku naśladujemy naszych rówieśników i szukamy wskazówek, które pomogą nam zdobyć prestiż społeczny. Nagrody za społeczną akceptację są wszędzie, od wyboru jako "Króla promów i królowej" do pracownika miesiąca, wyboru na urząd lub przyjęcia do bractwa lub klubu towarzyskiego.

Ponieważ tak wiele naszego życia wiąże się z procesem akceptacji społecznej, przyjmujemy za pewnik chęć obserwowania i naśladowania zachowań społecznych naszych rówieśników. Ponadto zakładamy, że na przykład "uziemienie" nastolatka będzie znaczącą konsekwencją złego zachowania, podczas gdy wspieranie działań społecznych będzie znaczącą nagrodą.

Motywacja społeczna jest motorem uczenia się, osiągnięć i życiowych wyborów. Nie dążymy do akceptacji tylko dlatego, że uśmiechy są przyjemniejsze niż marszczy brwi, ale dlatego, że aktywnie pragniemy doświadczenia bycia przyjętym i włączonym do grona naszych rówieśników.

To, w jaki sposób należy mieć wpływ, wpływa na ludzkie zachowanie i motywację

Motywacja społeczna i autyzm

Teoria społecznej motywacji autyzmu stwierdza, że ​​dzieci autystyczne są z natury mniej zainteresowane zaangażowaniem społecznym. W rezultacie mniej uwagi poświęcają informacjom społecznym. Wynik: upośledzony rozwój społeczno-poznawczy, który można opisać jako coś, co ma związek z naszym zrozumieniem innych ludzi i ich działań.

Na przykład osobom autystycznym często brakuje:

• Theory of Mind (ToM): Zdolność rozumienia, że ​​inni ludzie myślą inaczej lub dokładnie odgadują, co myślą i czują inni.
• Umiejętności naśladowcze: Zdolność do uważnego obserwowania i kopiowania zachowania rówieśników w różnych sytuacjach społecznych.
• Zdolności do porozumiewania się: Umiejętność posługiwania się odpowiednim językiem werbalnym i niewerbalnym do komunikowania potrzeb, potrzeb i pomysłów.
• Umiejętności gry: Zdolność silnego angażowania rówieśników w równym wieku w grach odpowiednich do wieku, które wymagają współpracy lub wspólnego kreatywnego myślenia.

• Empatia: Umiejętność postawienia się w czyimś cudzie i wyobrażenia sobie, jak się czują (empatia różni się od współczucia, większość autystycznych osób jest bardzo zdolna do odczuwania współczucia dla bólu innej osoby).

Oprócz tych deficytów, które nie dziwi, sprawiają, że codzienne życie jest niezwykle trudne, ludzie z autyzmem nie są zmotywowani do działania za aprobatą innych.

Nie oznacza to, że osoby z autyzmem zachowują się źle, aby uzyskać dezaprobatę - w rzeczywistości jest to niezwykle rzadkie.Zamiast tego oznacza to, że wiele osób w tym spektrum nie odczuwa ani nie obawia się oczekiwań innych.

Dlatego na przykład dziecko z autyzmem może doskonale (na przykład) wiązać buty, ale nie może mieć w tym szczególnego interesu. Fakt, że "wszystkie inne dzieci" wiążą swoje buty, jest nieistotny.

Brak motywacji społecznej jest szczególnie istotny w przypadku bardzo małych dzieci, które w pierwszych latach życia wiele się uczą poprzez naśladownictwo i naśladownictwo. Może również być wyłączone, ponieważ dzieci stają się nastolatkami i dorosłymi. Wiele osób z autyzmem "uderza w mur", gdy ich umiejętności komunikacji społecznej i motywacje społeczne nie nadążają za swoimi zdolnościami intelektualnymi.

Motywatory i terapia autyzmem

Motywatory są kluczem do każdego rodzaju szkolenia lub edukacji. Nikt nie będzie się zachowywał lub zachowywał w określony sposób, chyba że ma ku temu powód.

Applied Behavioural Analysis (ABA) jest niezwykle popularną techniką terapeutyczną, która wykorzystuje czynniki motywujące, czasami nazywane "wzmacniaczami", do nauczania pożądanych zachowań dzieci (i niektórych dorosłych) z autyzmem. Te motywatory powinny być oparte na indywidualnych preferencjach. W rezultacie mogą one zawierać smakołyki (często małe cukierki lub krakersy) lub preferowane aktywności (na przykład możliwość odbijania się na trampolinie lub zabawy z ulubionymi zabawkami).

Czasami terapeuta może nawiązać silną pozytywną relację z uczniem, aw tych przypadkach uścisk lub piątka może być także znaczącą nagrodą. Podczas gdy negatywne wzmocnienia (kary) były w pewnym momencie częścią ABA, są one rzadko używane dzisiaj, z wyjątkiem najbardziej ekstremalnych sytuacji.

Istnieją tego typu podejścia terapeutyczne:

ABA Plusy

• Terapeuci aktywnie próbują zrozumieć, co motywuje jednostkę

• Dzieci autystyczne częściej spełniają prośby

ABA przeciw

• Gdy nagroda zniknie, motywacja kurczy się

• Dzieci autystyczne mogą skupić się na nagrodzie, a nie na pożądanym działaniu

Z drugiej strony, terapeuci aktywnie próbują zrozumieć, co motywuje osobę z autyzmem przed nauczeniem pożądanych zachowań. W rezultacie dzieci autystyczne są bardziej skłonne do przestrzegania "mands" lub prośby o wykonanie danej czynności.

Po stronie przeciwnej, podczas gdy jednostka może uczyć się zachowań, aby zdobyć pożądaną nagrodę, gdy nagroda zniknie, motywacja kurczy się. Innymi słowy, podczas gdy dziecko może nauczyć się uśmiechać i przywitać się, aby otrzymać nagrodę, może zdecydować, aby tego nie robić, jeśli jedyną nagrodą jest zatwierdzenie nauczyciela lub ucznia, który może (lub nie musi) się uśmiechnąć.

Kolejną potencjalną wadą jest fakt, że autystyczne dzieci mogą wytrwać (skupić się całkowicie) na nagrodzie, a nie na pożądanym działaniu. W ten sposób dziecko nie koncentruje się na obserwowaniu lub zrozumieniu działań innych wokół siebie, ale raczej na nagrodzie, którą zarobi, jeśli powtarza pożądane zachowanie. W rezultacie dziecko może być w stanie coś zrobić, ale nie rozumie celu ani kontekstu działania.

Nawet gdy nagranie jest "wyblakłe", gdy uczeń zaczyna wykonywać zachowanie na pamięć, uczeń niekoniecznie uogólnia to zachowanie. Na przykład dziecko może nauczyć się uśmiechać i codziennie mówić swojemu nauczycielowi dzień dobry. Na początku jest za każdym razem nagradzana drobną ucztą. Później otrzymuje naklejkę zamiast uczty. Na koniec mówi dzień dobry bez jakiejkolwiek nagrody. Ale ponieważ może nie zauważyć ani nie docenić uśmiechu udzielonego przez nauczyciela, może nie mieć aktywnej chęci do wymiany uśmiechów.

Ponadto, prawdopodobnie dziecko uśmiechnie się i przywita się tylko w otoczeniu, w którym nauczyło się zachowania, ponieważ nie uogólnia idei, że "jeden uśmiecha się i wita dzień dobry wszystkim nauczycielom". W związku z tym może ona korzystać z zachowania w klasie homeroom, ale nie w matematyce, ani w przedszkolu, ale nie w pierwszej klasie.

Implikacje dla osób autystycznych

Wiedząc, jak wszechobecna jest motywacja społeczna dla prawie wszystkiego, co robimy przez całe nasze życie, łatwo zauważyć, że brak motywacji społecznej u osoby z autyzmem może prowadzić do poważnych deficytów. Dzieje się tak nawet wtedy, gdy dana osoba jest inteligentna, zdolna, kreatywna, życzliwa i chętna do współpracy z innymi - i, rzecz jasna, jest to znacznie ważniejszy problem dla osoby, która ma niższy iloraz inteligencji, wyzwań behawioralnych i trudności z język mówiony.

Osoby ze spektrum autyzmu często nie są świadome oczekiwań społecznych i ich znaczenia. W rezultacie mogą:

• Ubieraj się lub mów niewłaściwie w zależności od sytuacji, w której się znajdują (na przykład do szortów do pracy)
• Nie wypełniaj zadań, które uznają za nieinteresujące lub nieważne (np. Golenie lub ukończenie projektu szkolnego)
• Nie rozumiem mówionej lub niewerbalnej komunikacji społecznej i podejmuj działania oparte na tym nieporozumieniu
• Zachowywać się nieumyślnie niegrzecznie lub bezmyślnie przez brak zrozumienia społecznego lub nieświadomość subtelnych ustnych lub niewypowiedzianych wskazówek
• Znajdź się społecznie odizolowani, ponieważ nie dotarli lub odwdzięli się zaproszeniami społecznościowymi
• Pozbądź się szans, które mogłyby się zdarzyć, gdyby skorzystały z możliwości, których nie były świadome lub na które nie zareagowały
• Stracić relacje z rówieśnikami w wyniku wytrwałości na tematy osobiste, które nie interesują innych (a szczególnie w wyniku wytrwania w nieodpowiednich dla wieku zainteresowaniach, takich jak filmy dla dzieci, gry wideo itp.)

Chociaż nie można "nauczyć" motywacji społecznej, możliwe jest zapewnienie wsparcia, porady i coachingu zarówno dzieciom, jak i dorosłym z autyzmem.Dla osób, które są zainteresowane i mają możliwość, na przykład, uczęszczania do college'u, pracy w konkurencyjnych zawodach lub budowania relacji międzyludzkich, edukacja społeczna i wsparcie 1: 1 są niezwykle ważne. W wielu przypadkach można uniknąć problemów i wykorzystać okazje i pomoc w odpowiednim momencie.

Terapia umiejętności społecznych w zakresie autyzmu

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Burnside, K. i in. Motywacja społeczna i ukryta teoria umysłu u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Autism Res. 2017 Nov; 10 (11): 1834-1844. DOI: 10.1002 / aur.1836.

• Chevalier, C. et al. Społeczna teoria motywacji autyzmu. Trendy Cogn Sci. 2012 Kwiecień; 16 (4): 231-9. DOI: 10.1016 / j.tics.2012.02.007.

• Koegel, Lynn i in. Poprawa motywacji dla nauczycieli akademickich u dzieci z autyzmem. J Autism Dev Disord. 2010 Wrzesień; 40 (9): 1057-1066. DOI: 10.1007 / s10803-010-0962-6.

• Shultz, R. i in. Społeczna motywacja, nagroda i korzenie autyzmu. Widmo. Maj 2012 r.