Porady dotyczące zdrowego starzenia się dla osób z HIV

Ponieważ wczesne badania i leczenie HIV mają wydłużone średnie czasy życia w stosunku do populacji ogólnej, obecnie większy nacisk kładzie się teraz na dobry stan zdrowia osób w wieku 50 lat i starszych, które często doświadczają przedwczesnej słabości i choroby w wyniku długiego okresu życia. infekcja.

Według danych Amerykańskich Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) ponad 25 procent z 1,2 miliona Amerykanów żyjących z HIV - lub około 313 000 ludzi - popada w tę starzejącą się populację HIV. Szacunki sugerują, że w ciągu kilku lat liczba ta może wzrosnąć nawet o 50 procent.

Przedwczesna choroba

Przewlekłe stany zapalne związane z HIV są związane z wyższym odsetkiem chorób niezwiązanych z HIV, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwory, zaburzenia neuro-poznawcze i cukrzyca typu 2, które często pojawiają się 10 do 15 lat wcześniej niż to, w ogólnej populacji niezainfekowanej. Nawet dla osób, które pomyślnie przeszły terapię HIV, które są w stanie wytrzymać niewykrywalne obciążenia wirusem przez lata, nadal istnieje znaczne ryzyko związane z tymi efektami związanymi z wiekiem.

Podczas gdy mechanizmy tego stanu, zwane przedwczesnym starzeniem się, nie są w pełni zrozumiałe, powszechnie przyjmuje się, że przewlekłe stany zapalne mogą osłabiać funkcje odpornościowe człowieka w sposób, który nie jest odmienny od działania starszych osób dorosłych, przy czym organizm po prostu "starzeje się wcześniej". już czas."

Wydaje się, że w pewnym stopniu wpływa na wiele, jeśli nie na wszystkie układy narządów. Nawet komórki T osoby, kluczowe dla odpowiedzi immunologicznej, stają się coraz mniej zdolne do identyfikowania i neutralizowania obcych czynników pod wpływem tej trwałej, zapalnej reakcji. Aby jeszcze bardziej komplikować sytuację, zarówno HIV, jak i wiele leków przeciwretrowirusowych powiązano ze wzrostem trzewnej tkanki tłuszczowej (wewnątrz jamy brzusznej) u osób z HIV, co tylko zwiększa obciążenie poprzez wydzielanie prozapalnych białek bezpośrednio do krwioobiegu.

Co więc może zrobić człowiek, aby żyć zdrowiej z HIV i uniknąć chorób i schorzeń związanych z długotrwałą infekcją?

Zdobądź dziś test

To może wydawać się oczywiste, ale aż 20 procent Amerykanów żyjących z HIV nie zostało przebadanych na obecność wirusa, a według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) aż 50 osób z światowej populacji HIV jest jeszcze nie przebadanych.

Obecne wytyczne ze Zespołu Specjalnych Służb Prewencji USA wzywają do jednorazowego przeprowadzenia testu na HIV wszystkich Amerykanów w wieku od 15 do 65 lat w ramach rutynowej wizyty lekarskiej. Inne grupy podwyższonego ryzyka, w tym mężczyźni aktywni seksualnie, uprawiający seks z mężczyznami (MSM), są zachęcani do corocznego testowania. Bez testowania nie ma sposobu na wdrożenie jedna sprawa niż najlepiej zapewnić długotrwały dobry stan zdrowia ludziom żyjącym z HIV, a to jest …

Rozpocznij leczenie HIV dzisiaj

W lipcu 2015 r. Badanie przedstawione na 8. konferencji International AIDS Society w Vancouver zaapelowało o natychmiastowe rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej (ART) dla wszystkich osób z HIV, niezależnie od stadium choroby lub liczby CD4. Badanie, znane jako próba strategicznego czasu terapii przeciwretrowirusowej (START), potwierdziło, że przepisanie ART w sprawie rozpoznania zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania i śmierci o 53 procent, jednocześnie zmniejszając ryzyko chorób niezwiązanych z HIV, takich jak choroba sercowo-naczyniowa (CVD).) i niektórych nowotworów, o prawie dwie trzecie.

Dla kontrastu, nawet te rzadkie osoby, które są w stanie wytrzymać niewykrywalne obciążenia wirusem bez osób ART, znanych jako "kontrolerzy elitarni", są dwa razy bardziej narażone na hospitalizację, trzy razy częściej są hospitalizowani z powodu CVD i cztery razy częściej są przyjmowani do szpitala. dla warunków psychiatrycznych w porównaniu do nieelitarnych kontrolerów na całkowicie tłumiącą ART. Jeśli istnieje "konieczny" sposób na życie długo i dobrze z HIV, to jest to. Jest to jedyne miejsce do rozpoczęcia.

Przestań palić

To nie jest kolejna wiadomość publiczna. Zdumiewająca dziś prawda jest taka, że ​​osoby żyjące z HIV są dwa razy częściej palące niż osoby niezakażone (odpowiednio 42 procent w porównaniu z 21 procentami), co powoduje prawie dwukrotne zwiększenie ryzyka wystąpienia choroby serca, dwukrotnie większe prawdopodobieństwo zgonu z powodu chorób układu oddechowego i 14-krotny wzrost ryzyka raka płuc.

W rzeczywistości, wiele badań wykazało, że palenie pozostaje największym czynnikiem ryzyka w rozwoju zachorowalności i śmiertelności u osób żyjących z HIV, zmniejszając oczekiwaną długość życia o zaskakujące 12,3 lat w porównaniu z osobami niepalącymi zakażonymi HIV.

Podczas gdy programy rzucania palenia nie zawsze są łatwe - wymaga się średnio ośmiu prób, zanim pomyślnie zakończymy - dostęp do leczenia był znacznie prostszy w ramach ustawy o przystępnej cenie, z dwoma corocznymi próbami rzucania palenia, na które zezwala Medicare i różnymi programami terapeutycznymi oferowanymi przez Medicaid w wszystkie 50 stanów.

Zdobądź swoje strzały

Zaskakuje liczba osób zarażonych wirusem HIV, które unikają, ignorują lub po prostu nie zdają sobie sprawy z rodzajów ujęć lub szczepień, których mogą potrzebować. Obejmują one takie serie immunizacji jak w przypadku wirusa zapalenia wątroby typu B, wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV), pneumokokowego zapalenia płuc i (tak) rocznego czteroosobowego szczepienia przeciwko grypie.

Uncja prewencji nabiera zupełnie nowego znaczenia, gdy wiadomo na przykład, że ryzyko wystąpienia raka odbytu (silnie związanego z zakażeniem HPV) jest 25 razy większe u osób z HIV, podczas gdy rak szyjki macicy odnotowuje zaskakujący pięciokrotny wzrost. Prosta, trzydniowa szczepionka przeciw HPV to wszystko, czego potrzeba, by zmniejszyć ryzyko wystąpienia tych nowotworów aż o 56 procent.

Przed rozpoczęciem każdej serii szczepień należy się skonsultować z lekarzem, aby omówić opcje i ryzyko. Podczas gdy wiele osób znacznie zmniejszy ryzyko chorób współistniejących z HIV, inne mogą cię zranić, szczególnie jeśli twój układ odpornościowy jest poważnie zagrożony.

Omów statyny z lekarzem

Według badań przeprowadzonych przez Szkołę Medyczną Uniwersytetu Johna Hopkinsa, stosowanie statyn obniżających stężenie cholesterolu w połączeniu z ART, może zmniejszyć ryzyko zgonu u osób z HIV o 67 procent. Badacze stwierdzili, że oprócz obniżania szkodliwych poziomów cholesterolu, statyny również wydają się znacząco zmniejszać przewlekłe zapalenie.

Chociaż nie oznacza to, że statyny są wskazane dla wszystkich osób żyjących z HIV, to zdecydowanie sugeruje korzyści wynikające z regularnego monitoringu lipidów i innych wskaźników chorób sercowo-naczyniowych - szczególnie u starszych pacjentów lub u osób z podobnymi czynnikami ryzyka (np. historia, palenie tytoniu itd.).

Rozważ witaminę D i suplementację wapnia

Niska gęstość mineralna kości (BMD) jest regularnie notowana u osób z HIV, co skutkuje wyższą częstością złamań kości i stawów biodrowych, a także przedwczesnym rozwojem osteoporozy. Utrata BMD między dwoma procentami a sześcioma procentami jest powszechnie obserwowana w ciągu pierwszych dwóch lat od rozpoczęcia terapii ART, podobnie jak u kobiet w pierwszych dwóch latach menopauzy.

W wyniku tych i innych statystyk obecnie zaleca się, aby wszystkie kobiety po menopauzie zakażone wirusem HIV poddawano skanowaniu metodą DEXA (absorpcjometria z podwójną energią) w celu oceny możliwej utraty kości, a także wszystkich osób zakażonych wirusem HIV w wieku 50 lat.

Jeśli chodzi o utrzymanie, wiele badań sugeruje, że jednoczesne podawanie codziennej witaminy B i suplementu wapnia może pomóc zmniejszyć ryzyko złamań kości. Podczas gdy badania pozostają dalekie od rozstrzygających, obecne amerykańskie wytyczne zalecają od 800 do 1000 mg doustnej witaminy D na dzień i 1000 do 2000 mg doustnego wapnia dziennie. Pacjenci z osteoporozą mogą korzystać z takich leków pierwszego rzutu jak alendronian (Fosomax) i kwas zoledronowy (Zometa), które mogą pomóc w zapobieganiu złamaniom osteoporotycznym.

Dieta i ćwiczenia

Być może nawet bardziej niż palenie papierosów, słowa "dieta" i "ćwiczenia" zwykle wywołują pobłażliwe uśmiechy (a nawet okazjonalne ruchy oczu) od pacjentów, tak jakby były to w pewnym sensie domowe homilie, a nie faktyczne porady medyczne, że są.

Ale pomyśl o tym - ludzie żyjący z HIV są podatni na często - głęboki wzrost tkanki tłuszczowej z powodu nie tylko samego wirusa HIV, ale także leków stosowanych w leczeniu tej choroby. Nawet dla osób z całkowicie tłumiącym ART, nierzadko zdarza się, że 40 procent zyskuje tłuszcz z kończyn i 35 procent zysków z tłuszczu w jamie brzusznej, z asocjacyjnym wzrostem ryzyka zarówno CVD, jak i cukrzycy typu 2.

Oprócz przepisu dotyczącego statyn, codzienne leczenie HIV powinno obejmować zrównoważoną dietę o obniżonej zawartości tłuszczu oraz świadomą kombinację treningu aerobowego i odpornościowego, niezależnie od wieku, liczby CD4 lub stadium choroby. Przed rozpoczęciem ART, zarówno lipidy, jak i poziomy glukozy we krwi powinny być testowane z regularnym monitorowaniem po to, aby śledzić potencjalny rozwój CVD i / lub cukrzycy.

Konkluzja: nie należy polegać wyłącznie na tabletkach lub diecie, aby poradzić sobie z problemami z wagą lub zastosować podejście wyłącznie do aerobiku w celu naprawienia utraty masy mięśniowej. Pracuj z lekarzem i poproś o skierowanie do wykwalifikowanych dietetyków i ekspertów fitness w twojej okolicy, szczególnie jeśli masz nadwagę, jesteś w złym stanie zdrowia, masz problemy sercowo-naczyniowe lub cukrzycę lub po prostu potrzebujesz wskazówek.

Zdobądź regularne testy Pap i Mammogramy

Szczególną uwagę należy zwrócić na kobiety żyjące z HIV, nie tylko w celu zapobiegania rakowi szyjki macicy i innym powiązanym chorobom współistniejącym, ale także w celu rozwiązania problemów związanych z ciążą, serodiscordancji HIV (tj. Gdy jeden z partnerów jest nosicielem wirusa HIV, a drugi wirusem HIV. -negatywny) oraz zapobieganie przenoszeniu HIV z matki na dziecko.

Kobiety powinny aktywnie omawiać wszelkie plany i zamiary, jakie mogą mieć w odniesieniu do ciąży po rozpoczęciu opieki, przy jednoczesnym zapewnieniu regularnych badań mammograficznych, jak wskazano (rocznie dla kobiet po 50 roku życia i zindywidualizowanych dla kobiet w wieku od 40 do 49 lat). Kobiety zakażone HIV należy również poddać wymazowi z szyjki macicy, ponownie po rozpoczęciu leczenia, a następnie powtarzać je co sześć miesięcy.

Nigdy nie leczyć HIV w izolacji

Jednym z nieporozumień dotyczących zarządzania HIV jest to, że jest on ograniczony do określonej liczby testów laboratoryjnych (liczba CD4, miano wirusa) i rutynowych badań przesiewowych (choroby przenoszone drogą płciową, zapalenie wątroby) oraz w połączeniu z regularnymi wizytami u twojego specjalisty w zakresie HIV. I to już prawie wszystko.

Przy większej koncentracji na długoterminowych współistniejących chorobach wiele osób zaczęło domagać się normalizacji HIV, traktując to jako aspekt podstawowej opieki zdrowotnej, a nie izolowaną specjalność. Oznacza to zmianę sposobu, w jaki dziś patrzymy na wirusa HIV, zarówno pacjentów, jak i lekarzy. Oznacza to zrozumienie, że HIV nie można traktować w izolacji, ale raczej jako integralną część naszej długoterminowej opieki zdrowotnej.

W związku z tym ważne jest, aby zawsze informować swojego lekarza prowadzącego o HIV o każdej specjalistycznej opiece, jaką możesz otrzymać, w tym o hospitalizacjach lub wizytach ambulatoryjnych. I nie zakładaj, że coś musi być "niezwiązane" z HIV, szczególnie, że choroba może się objawiać z dowolną liczbą powiązanych powikłań, od problemów z oczami po chorobę jamy ustnej / stomatologiczną po zaburzenia neurologiczne.

Jeśli twój lekarz pierwszego kontaktu jest inny niż twój lekarz HIV, upewnij się, że zawsze dzieli on wyniki, w tym testy laboratoryjne i inne raporty istotne dla długoterminowej opieki.