Czy Albert Einstein i Isaac Newton mieli zespół Aspergera?

Badacze uważają, że zarówno Albert Einstein, jak i Isaac Newton mogli mieć zespół Aspergera, zaburzenie rozwojowe w spektrum autyzmu. Profesor Simon Baron-Cohen z Centrum Badań Autyzmu na Uniwersytecie w Cambridge i Ioan James z Uniwersytetu Oksfordzkiego badali zachowanie obu słynnych naukowców. Badacze uważali, że zarówno Einstein, jak i Newton wykazują cechy osobowości charakterystyczne dla zespołu Aspergera, rodzaj wszechobecnego zaburzenia rozwojowego (PDD).

Retrospektywna diagnoza dla Einsteina i Newtona

Chociaż zachowania znane jako zespół Aspergera zostały po raz pierwszy opisane w latach 40. XX wieku, diagnoza nie została oficjalnie uznana przed rokiem 1994. Ponieważ Einstein i Newton żyli wcześniej, trudno jest znaleźć ostateczną odpowiedź, ponieważ żadna z nich nie może być teraz kwestionowana ani badana.

To, co naukowcy zauważyli w biograficznych informacjach o obu mężczyznach, to zachowania obserwowane w zespole Aspergera, takie jak:

• Ograniczony, ale intensywny zakres zainteresowań, zwłaszcza konkretnych obszarów intelektualnych
• Trudności w relacjach społecznych, zwłaszcza reagowanie odpowiednio na innych
• Problemy z komunikacją, takie jak trudności w rozmowach lub zrozumienie innych

Naukowcy zauważyli, że Einstein był samotnikiem jako dziecko i często powtarzał zdania obsesyjnie aż do ukończenia siedmiu lat. Jego kariera skupiała się na złożonych tematach matematycznych. Prowadził bardzo mylące wykłady.

Jeśli chodzi o Newtona, badacze zauważyli, że prawie się nie odzywał, miał niewielu przyjaciół i często budziło w nich otuchę. Często był tak pochłonięty pracą (fizyką), że zapomniał o jedzeniu. Zawsze wygłaszał zaplanowane wykłady, nawet jeśli nikt nie przychodził.

Zespół Aspergera często obejmuje niektóre lub wszystkie z następujących objawów:

• Trudności w interakcji z innymi (brak umiejętności społecznych)
• Problemy z komunikacją (np. Brak mówienia w dzieciństwie, brak kontaktu wzrokowego lub kłopoty z mimiką)
• Zaabsorbowanie złożonymi tematami, takimi jak muzyka, matematyka lub rozumowanie przestrzenne
• Powtarzające się zachowanie
• Rozwój rytualny (np. Ubieranie się w określonej kolejności)
• Problemy z koordynacją (często pozornie niezdarne lub niezgrabne)

Albert Einstein i Isaac Newton doświadczyli intensywnych zainteresowań intelektualnych w określonych, ograniczonych obszarach. Obaj naukowcy mieli problem z właściwą reakcją w sytuacjach społecznych i mieli trudności z komunikowaniem się. Obaj naukowcy czasami byli tak zaangażowani w swoją pracę, że nie jedli. Newton mówił niewiele i był często letni lub zły z nielicznymi przyjaciółmi, których miał. Jeśli nikt nie uczestniczył w jego wykładzie, nadal wykładał w pustym pokoju. Kiedy miał 50 lat, Newton przeszedł załamanie nerwowe obejmujące depresję i paranoję.

Nie wiadomo jeszcze, co powoduje zespół Aspergera, jednak naukowcy uważają, że istnieje związek genetyczny ze względu na fakt, że ma on tendencję do bycia w rodzinie (przekazywany z rodzica na dziecko).

Inni nie przekonani

Inni naukowcy, tacy jak Oliver Sacks, uważają, że ten przypadek jest słaby w diagnozowaniu zespołu Aspergera dla każdego naukowca. "Można sobie wyobrazić geniuszy, którzy są społecznie nieudolni, a jednocześnie nie są zdalnie autystyczni", powiedział dr Glen Elliott, psychiatra z University of California w San Francisco, w wywiadzie opublikowanym przez BBC News. Elliott twierdzi również, że skoro Einstein miał dobre poczucie humoru, cechę, która jest praktycznie nieznana u osób z ciężkim zespołem Aspergera, nie pasuje do profilu Aspergera.

Bez Einsteina czy Newtona do zbadania, trudno jest być pewnym, gdzie na spektrum albo fizyk spadł, albo mieli w ogóle Aspergera.