Otyłość i całkowita wymiana stawu biodrowego to złe połączenie

Częstość występowania otyłości w Stanach Zjednoczonych jest zdumiewająca i wciąż stanowi coraz większy problem. Ponad jedna trzecia wszystkich dorosłych w USA jest otyła. Stwarza to wiele istotnych problemów zdrowotnych, w tym chorób serca, cukrzycy, wysokiego ciśnienia krwi i rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów.

Nadmierna waga powoduje znaczny dodatkowy nacisk na nasze stawy. Z tego powodu otyłość jest częstym schorzeniem, które wpływa na pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego i kolanowego. Gdy wszystkie środki konserwatywne zawodzą, całkowita wymiana stawu biodrowego okazała się skuteczną opcją chirurgiczną w przypadku zapalenia kości i stawów w odcinku biodrowym w stadium końcowym.

Otyłość, bóle stawów i chirurgia

Problemem, z którym borykają się otyli pacjenci z biodrowym zapaleniem stawów jest to, że podczas operacji mogą złagodzić ich objawy, otyłe pacjenci mają znacznie wyższy wskaźnik powikłań po tej operacji. Chirurdzy z kolei stoją przed trudnym dylematem: czy powinni odmówić zabiegu chirurgicznego otyłym pacjentom, a jeśli tak, to jak duże jest zbyt duże dla operacji?

Niedawne badania z Kliniki Mayo rzuciły nieco światła na tę kwestię, dostarczając dużej ilości danych na temat częstości powikłań na podstawie BMI pacjentów. Wskaźnik masy ciała jest przybliżonym przybliżeniem tego, jak ktoś jest z nadwagą, jest to stosunek wysokości do wagi. BMI powyżej 30 jest uważany za otyłego.

Naukowcy z kliniki Mayo opracowali dane dotyczące wszystkich alloplastyków stawu biodrowego wykonanych w latach 1985-2012. Łącznie przeprowadzono 21 000 operacji u prawie 18 000 pacjentów. Przyjrzeli się najczęstszym powikłaniom całkowitej wymiany stawu biodrowego w odniesieniu do BMI.

Jednym z kluczowych rezultatów tego badania była reoperacja, oznaczająca powrót do sali operacyjnej z jakiegokolwiek powodu. Chirurg może być zmuszony do wprowadzenia nowego składnika, ponieważ nie powiodło się pierwotne, lub po prostu procedury wymywania w celu leczenia infekcji powierzchownej, która nie obejmuje elementów metalowych.

Badacze przyjrzeli się w szczególności zabiegowi rewizyjnemu (wyjmowaniu starych komponentów i zakładaniu nowych).Inne częste powikłania to dyslokacja i infekcja (zarówno powierzchowna, jak i głęboka). Trendy, które odkryli naukowcy z Kliniki Mayo, były fascynujące.

Po pierwsze, wydaje się, że ortopedzi operują na coraz większej liczbie otyłych pacjentów. Częstość pacjentów z BMI powyżej 40 roku życia, który jest klasyfikowany jako chorobliwie otyły, wynosiła 1,5 procent w latach 1985-1989. Ta liczba wzrosła ponad czterokrotnie do 6,2 procent w grupie, która przeszła operację w latach 2000-2012.

Zwiększenie BMI wiązało się ze zwiększonym ryzykiem ponownej operacji z jakiegokolwiek powodu, rewizją implantów, wczesnym zwichnięciem (w ciągu sześciu miesięcy od operacji), jak również głębokimi i powierzchownymi infekcjami. Zdumiewające jest to, że ryzyko tych powikłań wzrastało prawie liniowo wraz ze wzrostem BMI. Oznacza to, że wraz z każdym dodatkowym funtem po pewnym optymalnym BMI wzrasta ryzyko wystąpienia tych powikłań.

Najniższe ryzyko stwierdzono przy stosunkowo niskim BMI. Ryzyko ponownej operacji z jakiegokolwiek powodu zaczęło wzrastać po BMI wynoszącym 32. Ryzyko rewizji implantu wzrosło również po BMI równym 32. Wczesne zwichnięcie miało zwiększone ryzyko po BMI wynoszącym 35, a ryzyko zakażenia zaczęło wzrastać po BMI wynoszącym jedynie 25.

Jak duży jest zbyt duży?

Badanie nie daje odpowiedzi na pytanie, jak duże jest zbyt duże dla operacji? W którym momencie zwiększone ryzyko powikłań przeważa korzyści płynące z całkowitego zastąpienia stawu biodrowego. Mamy nadzieję, że jest to pytanie, na które wkrótce zostaną udzielone dalsze badania.

Szereg szpitali zaczęło wymuszać zmniejszenie masy ciała w celu całkowitej wymiany stawu. Często stosowaną wartością graniczną jest BMI równy 40. Wydaje się to trudne, ale można wysunąć argument, że leży to w najlepszym interesie pacjentów poprzez zmniejszenie możliwości powikłań.

Ta polityka może czasami sytuować pacjentów w trudnej sytuacji. Wielu uważa, że ​​nie mogą schudnąć bez bezbolesnego biodra i nie są w stanie poddać się zabiegowi chirurgicznemu, aby złagodzić ból, zanim stracą na wadze. Modyfikacje dietetyczne i optymalizacja żywienia to powszechna rekomendacja dla tych pacjentów.

Co to oznacza dla Ciebie

Aby ująć te liczby w perspektywie, dla pięciostopowych 9-calowych osobników BMI o wartości 25 odpowiada masie 169 funtów, BMI o wartości 32 odpowiada masie 216 funtów, a BMI o wartości 35 odpowiada 236 funtom.

Co możemy zrobić z tymi informacjami? Przede wszystkim powinno to stanowić duży czynnik motywujący do utraty wagi u osób, które rozważają całkowite zastąpienie stawu biodrowego. Nikt nie przechodzi do zabiegu chirurgicznego z nadzieją na komplikację, a to badanie pokazuje, że najlepszym sposobem uniknięcia ich jest zrzucenie dodatkowej wagi.

Nacisk na utratę wagi przed wymianą stawów został podniesiony wcześniej. Niedawne badanie przeprowadzone w szpitalu specjalizującym się w chirurgii specjalnej zbadało opłacalność chirurgii bariatrycznej przed całkowitym zastąpieniem kolana. Naukowcy odkryli, że chirurgia bariatryczna w tym otoczeniu jest rzeczywiście opłacalna.

Jest to dość kontrowersyjne podejście, a niektórzy chirurdzy ortopedzi nadal są zaniepokojeni odżywieniem chirurgii bariatrycznej. To ustawienie tworzy scenariusz, w którym niektórzy pacjenci mogą stać się niedożywionymi z powodu znacznie ograniczonej diety. Niedożywienie może również spowodować gorsze wyniki po całkowitej wymianie stawów.

Znaczenie utraty wagi

Dane przedstawione przez naukowców z Kliniki Mayo podkreślają wagę utraty wagi przed całkowitym zastąpieniem stawu biodrowego. Tendencja do powikłań sugeruje, że każdy funt się liczy. W idealnej sytuacji doprowadzi to do zwiększenia liczby pacjentów szukających pomocy od dietetyków i programów ćwiczeń fizycznych, aby pomóc im schudnąć przed operacją. To prawdopodobnie opóźni operację i przedłuży ogólny przebieg leczenia, zamiast od razu przejść do operacji, zanim pacjent otrzyma szansę na zrzucenie wagi, ale ogólnie opóźnienie w leczeniu jest warte lepszych wyników. Jeśli utrata wagi może zapobiec infekcji pooperacyjnej, każdy pacjent powinien zrobić wszystko, aby to zrobić.