Segregacja w szkołach głuchych

Kiedy szkoły były segregowane lata temu, szkoły dla niesłyszących poszły w ich ślady. Przez ponad 100 lat czarne głuche dzieci uczestniczyły w oddzielnych programach edukacyjnych, mieszczących się w oddzielnych kampusach lub w oddzielnych budynkach na tym samym kampusie, co szkoła dla osób niesłyszących. Ta separacja doprowadziła do rozwoju czarnego dialektu amerykańskiego języka migowego, podobnego do "czarnego angielskiego".

Kiedy szkoły dla osób niesłyszących zostały zintegrowane, te oddzielne budynki i kampusy zostały zamknięte lub włączone do reszty szkoły. Z biegiem czasu czarny dialekt ASL wymarł, gdy czarne głuche dzieci nie były już oddzielone od białych głuchych dzieci. Na szczęście wspomnienia z tego doświadczenia zostały zachowane w książkach takich jak Brzmi jak w domu. Ta segregacja została zachęcona przez Narodowe Stowarzyszenie Głuchych, które w 1904 r. Zaleciło utworzenie odrębnych szkół dla dzieci głuchoniemych.

Ta segregacja oznaczała, że ​​czarni niesłyszący nauczyciele byli w stanie zdobyć pracę zawodową w ramach oddzielnych programów. W programach pojawili się pierwsi czarni nauczyciele głuchych, Julius Carrett i Amanda Johnson, którzy ukończyli program dla czarnych głuchych w Północnej Karolinie oraz H. L. Johns, który ukończył program dla czarnych głuchych w stanie Maryland. Wszyscy trzej zostali zatrudnieni przez Texas Institute for Deaf, Dumb and Blind Coloured Youth.

Lista podzielonych szkół

• Alabama - Szkoła dla Negro Deaf-Mutes and Blind (1891).
• Dystrykt Kolumbii - szkoła Kendall w Gallaudet nie przyjmowała czarnych uczniów głuchych do 1952 r., Kiedy nakazał im sąd (wcześniej głuche czarne uczennice uczęszczały do ​​szkoły w stanie Maryland). Historia walki o to, by Kendall wzięła na siebie uczniów głuchoniemych z DC, została udokumentowana w filmie "Klasa" 52 ". Kendall następnie założyła oddzielny budynek, ale segregacja była krótka, ponieważ w 1954 r. Historyczny wyrok Sądu Najwyższego o integracji oznaczał, że Kendall musi się zintegrować. Wystawa History Through Deaf Eyes zawiera zdjęcie czarnych głuchych studentów Kendall.

• Florida - Florida Institute for the Blind, Deaf and Dumb Coloured Department (1895).
• Georgia - Georgia School for the Negro Deaf (1882).
• Kentucky - Kentucky miał szkołę dla kolorowych głuchych. Biuletyn Kentucky Standard z Kentucky School for the Deaf, vol.130, wiosna 2003 miał krótki artykuł na temat historii kolorowej szkoły (1885 do 1950).
  • History Through Deaf Eyes - wystawa History Through Deaf Eyes zawiera zdjęcie studentów głuchoniemych w Kentucky na stronie poświęconej Desegregated Schools.
• Louisiana - Luizjana Szkoła dla Głuchych pozostała rozdzielona dopiero w 1978 r., Będąc ostatnią szkołą dla osób niesłyszących, która została zintegrowana. Czarna głucha szkoła w Luizjanie była szkołą w Luizjanie dla kolorowych głuchoniemych i niewidomych.
• Maryland - Szkoła dla Kolorowych Głuchych i Niewidomych (Maryland Institution for Coloured Blind and Deaf-Mutes) (1872). The American Annals of the Deaf and Dumb (prekursor American Annals of the Deaf) w swoim artykule z lipca 1873 r. opublikował artykuł "Maryland Institution for Colourful Deaf-Mutes".

• Północna Karolina - Północna Karolina Szkoła dla Kolorowych Głuchych i Niewidomych (1869) - pierwsza szkoła dla głuchych czarnych dzieci. Państwo utworzyło Dział Kolorowania. Jeden z absolwentów wydziału, Roger D. O'Kelly, został prawnikiem, a jego profil był stary Cichy pracownik, Volume 139, No.6. Artykuł o Kelly "The Only Negro Deaf - Mute Lawyer w Stanach Zjednoczonych" można obejrzeć online.
• Oklahoma - Oklahoma Industrial Institution dla osób niesłyszących, niewidomych i sierot w Kolorowej rasie.
• South Carolina - South Carolina Institution for Education of the Deaf and Dumb and the Blind, Coloured Department.

• Tennessee - James Mason (czarny, słuch) założył szkołę dla czarnych głuchych, Szkołę Tennessee dla Kolorowych Głuchych i Niemy.
• Texas - Texas Institute for Głuchoniemych, Mute i Blind Colored Youth (1887). William Holland, były niewolnik, który naciskał na założenie szkoły dla kolorowych głuchych, został pierwszym kuratorem w 1887 roku.
• Virginia - Virginia School for Colourful Deaf and Blind Children (1909).
• West Virginia - West Virginia School for Colourful Deaf and Blind (1919). Jeden z najbardziej znanych głuchych Afroamerykanów, Ernest Hairston, uczęszczał do tej szkoły tuż przed jej zintegrowaniem. Magazyn Goldenseal Tom 28, numer 3, jesień 2002 r., napisał artykuł "Szkoły Zachodniej Wirginii dla kolorowych głuchoniemych i niewidomych" autorstwa Ancelli Bickley. (Możesz uzyskać kopię, kontaktując się z wydawcami na stronie WVCulture.org). Bickley napisał także książkę "Wbrew przeszkód: Historia szkół z Zachodniej Wirginii dla kolorowych głuchoniemych i niewidomych" 1926-1955. Została opublikowana przez West Virginia University Press w 2001 roku i wydaje się być wyczerpana i BARDZO trudna do znalezienia. Zdjęcie książki można znaleźć w magazynie Alumni Magazine Uniwersytetu Zachodniej Virginii, wydanie z wiosny 2002 roku.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Gannon, Jack R., Głuchych Dziedzictwo, National Association of the Deaf, 1981, s.3.
• Paddon, Carol i Humphries, Tom L. Wewnątrz kultury niesłyszących, Harvard University Press, 2005, s. 50-54.
• Hairston, Ernest i Smith, Linwood. Czarne i głuche w Ameryce: czy my jesteśmy różni, T.J. Publishers, Inc., 1983.