W jaki sposób inhibitory ACE skutecznie leczą niewydolność serca

Stosowanie leku będącego inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) jest ważną częścią leczenia niewydolności serca. U osób z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają potrzebę hospitalizacji, poprawiają objawy, a nawet przedłużają przeżycie. Jeśli zdiagnozowano u ciebie zastoinową niewydolność serca, powinieneś być leczony inhibitorem ACE, chyba że twój lekarz ma bardzo dobry powód, aby tego nie robić.

Co robią inhibitory ACE?

Inhibitory ACE blokują kluczowy enzym w układzie renina-angiotensyna-aldostron (RAAS). RAAS jest kaskadą enzymów, które działają razem w celu regulacji ciśnienia krwi i stężenia sodu we krwi.

Kiedy przepływ krwi do nerek jest zmniejszony, enzym zwany reniną jest uwalniany do krwioobiegu. Renin powoduje wzrost enzymu, angiotensyny I. Angiotensyna I jest przekształcana przez ACE w angiotensynę II. Angiotensyna II zwiększa ciśnienie krwi i (poprzez stymulację uwalniania hormonu aldosteronu z nadnerczy) powoduje zatrzymanie sodu w organizmie.

RAAS ma tendencję do pracy w godzinach nadliczbowych u osób z niewydolnością serca, co zwiększa retencję sodu i ciśnienie krwi, i powoduje, że serce pracuje ciężej, niż powinno.

Inhibitory ACE działają poprzez blokowanie tworzenia się angiotensyny II. U osób z niewydolnością serca obniża to ciśnienie krwi i zmniejsza retencję sodu. W ten sposób inhibitory ACE zmniejszają stres w sercu i umożliwiają bardziej wydajne pompowanie osłabionego mięśnia sercowego.

Inhibitory ACE są również bardzo przydatne w leczeniu nadciśnienia tętniczego i udowodniono, że poprawiają one wyniki u osób, które przeszły zawał serca. Ponadto mogą pomóc w zapobieganiu uszkodzeniu nerek u osób z cukrzycą.

Inhibitory ACE w niewydolności serca

W kilku dużych badaniach klinicznych rozważano zastosowanie inhibitorów ACE u osób z niewydolnością serca. Wszystkie wykazały znaczne korzyści. Metaanaliza pięciu takich badań, w których wzięło udział ponad 12 000 osób z niewydolnością serca, wykazała, że ​​inhibitory ACE znacznie zmniejszają potrzebę hospitalizacji, zwiększają przeżycie i zmniejszają ryzyko zawału serca. Ulepszono również objawy niewydolności serca, takie jak duszność (duszność) i zmęczenie.

Aktualne wytyczne American College of Cardiology i American Heart Association zdecydowanie zalecają, aby inhibitory ACE były podawane każdemu, kto ma niewydolność serca, a ponadto każdemu, kto ma zredukowaną frakcję wyrzutową lewej komory (mniej niż 0,4), niezależnie od tego, czy mają miał rzeczywistą niewydolność serca.

Kilka inhibitorów ACE jest dostępnych na rynku i ogólnie uważa się, że są one równie korzystne w leczeniu niewydolności serca. Powszechnie stosowane inhibitory ACE obejmują kaptopryl (Capoten), enalapril (Vasotec), lizynopryl (Zestril), ramipril (Altace) i trandolarpril (Mavik).

Po pierwszym przepisaniu inhibitory ACE zwykle rozpoczyna się od małej dawki, a dawka stopniowo zwiększa się do wyższych dawek stosowanych w badaniach klinicznych. Stopniowe zwiększanie dawki pomaga zapobiegać niepożądanym efektom. Jeśli docelowe wyższe dawki nie są dobrze tolerowane, leczenie zwykle kontynuuje się w mniejszej, lepiej tolerowanej dawce. Większość ekspertów uważa, że ​​niższe dawki inhibitorów ACE są prawie tak samo skuteczne jak wyższe dawki, ale wyższe dawki są preferowane, ponieważ zostały one formalnie przetestowane w badaniach klinicznych.

Inhibitory ACE i wyścig. Niektóre badania sugerują, że inhibitory ACE mogą być mniej skuteczne u czarnych niż u białych, ale dowody są sprzeczne. Aktualne wytyczne zalecają stosowanie inhibitorów ACE u wszystkich z niewydolnością serca, niezależnie od rasy.

Inhibitory ACE i płeć. Badania kliniczne nie dowiodły takiej samej korzyści z inhibitorami ACE u kobiet, co wykazano u mężczyzn. Jednak przewaga dowodów nadal sprzyja zastosowaniu inhibitorów ACE u wszystkich kobiet z niewydolnością serca.

Niekorzystne działanie inhibitorów ACE

Podczas gdy inhibitory ACE są zwykle dobrze tolerowane, mogą wystąpić pewne skutki uboczne.

Inhibitory ACE mogą zbytnio obniżyć ciśnienie krwi, powodując objawy osłabienia, zawrotów głowy lub omdlenia. Zwykle można tego problemu uniknąć rozpoczynając od małej dawki i stopniowo zwiększając do wyższych dawek.

Szczególnie u osób, u których występuje choroba nerek, stosowanie inhibitorów ACE może dodatkowo zmniejszyć czynność nerek. Z tego powodu czynność nerek (badania krwi) należy monitorować u osób z chorobą nerek i rozpoczynających stosowanie inhibitorów ACE.

Inhibitory ACE mogą zwiększać poziomy potasu we krwi. O ile efekt ten jest zazwyczaj bardzo skromny i nie ma znaczenia medycznego. Jednak u niektórych osób (około 3%) poziomy potasu mogą stać się zbyt wysokie.

Najbardziej widocznym skutkiem ubocznym inhibitorów ACE jest suchy, hakujący kaszel, który może występować u maksymalnie 20% osób przyjmujących te leki. Chociaż nie jest to niebezpieczny problem, ten efekt uboczny może być dość niepokojący i zwykle wymaga przerwania podawania leku.

Bardzo rzadko u osób przyjmujących inhibitory ACE może wystąpić obrzęk naczynioruchowy - ciężka reakcja alergiczna, która może stać się dość niebezpieczna.

ARB jako substytut Inhibitorów ACE

Blokery receptora angiotensyny II (leki ARB) są podobne do inhibitorów ACE, ponieważ przerywają kaskadę RAAS i zmniejszają działanie enzymu angiotensyny II. Ponieważ ARB rzadko wywołują kaszel i obrzęk naczynioruchowy, czasami są stosowane jako substytut u osób, które miały te niepożądane działania z inhibitorami ACE.

Wykazano, że ARB są skuteczne w leczeniu niewydolności serca, choć w mniejszym stopniu niż inhibitory ACE. Ponadto, ARB są mniej więcej tak samo skuteczne jak inhibitory ACE w leczeniu nadciśnienia. Powszechnie stosowane leki ARB obejmują kandesartan (Atacand), lasartan (Cozaar) i walsartan (Diovan). Dostępnych jest również kilka innych leków ARB.

Dolna linia

Jeśli masz niewydolność serca, aby zminimalizować objawy i zoptymalizować wyniki, należy przepisać inhibitor ACE, chyba że istnieje ku temu uzasadniony powód.