Zaburzenia nastroju w chorobie Parkinsona

Zaburzenia nastroju w chorobie Parkinsona są bardzo powszechne. Nie tylko zaburzenia nastroju powodują dodatkowe objawy fizyczne i emocjonalne, ale pogłębiają te, które są już obecne w ramach rozpoznania choroby Parkinsona.

Depresja jest niestety bardzo powszechny w chorobie Parkinsona, szacowanej na nawet do połowy populacji dotkniętej tą przewlekłą chorobą w porównaniu do 1 na 10 dorosłych w populacji ogólnej. Obecność wiąże się ze zwiększoną niepełnosprawnością, niską jakością życia, stresem opiekuna i zwiększonym wykorzystaniem opieki medycznej, zarówno w trybie stacjonarnym, jak i ambulatoryjnym.

Objawy depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona

Objawy depresji mogą obejmować:

• Brak przyjemności lub zainteresowania zazwyczaj przyjemnymi zajęciami
• Czuje się gorzej
• Beznadziejność
• Trudności z koncentracją
• Słaba energia
• Zaburzenia snu
• Utrata apetytu, utrata masy ciała
• Zmniejszona energia seksualna
• Uczucia bezwartościowości
• W ciężkich przypadkach myśli o samobójstwie

Depresja może być jednak trudna do zdiagnozowania. Jedną z kwestii jest to, że zarówno lekarze, jak i pacjenci mają błędne przekonanie, że depresyjny nastrój jest nieco normalny w doświadczaniu przewlekłej choroby. Niewątpliwie uczucie smutku lub trudności z rozpoznaniem choroby Parkinsona jest normalną częścią doświadczenia. Ale depresyjny nastrój, który powoduje znaczny, długotrwały stres i towarzyszy mu poważne upośledzenie w społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarach funkcjonowania (przypisywanych zagadnieniu nastrojowemu, a nie chorobie Parkinsona) nie jest normalny.Depresja może również być trudna do zidentyfikowania, ponieważ niektóre z objawów (utrata wagi, zaburzenia snu, zmęczenie itp.) Są bardzo podobne do objawów choroby Parkinsona. Niestety, nie ma jeszcze zaniżonych wyników nastrój z powodu postrzeganego stygmatyzacji związanej z taką diagnozą.

Inne zaburzenia nastroju

Niepokój to inne zaburzenie nastroju, które dotyka do połowy wszystkich osób z chorobą Parkinsona, znacznie większą niż populacja ogólna, gdzie 5 do 10 procent jest obciążone tym zaburzeniem. Kiedy objawy motoryczne są uwzględniane, nasilenie lęku, takiego jak depresja, wiąże się z gorszą jakością życia.

Istnieje wiele rodzajów zaburzeń lękowych, w tym:

Uogólnione zaburzenie lękowe co jest nadmierną troską o dowolną liczbę problemów i wiąże się z niepokojem, zmęczeniem, słabą koncentracją, napięciem mięśni, zaburzeniami snu i tak dalej.

Zaburzenie lękowe charakteryzuje się dyskretnymi okresami intensywnego lęku lub lęku, które rozwijają się szybko i towarzyszą im kołatanie serca, pocenie się, wzmocnienie drżenia, duszność, zawroty głowy i często lęk przed śmiercią.

Fobia społeczna w którym istnieje wyraźny i uporczywy lęk przed sytuacjami społecznymi, nie ograniczając się do obaw dotyczących sposobu, w jaki ich objawy Parkinsona mogą być postrzegane przez innych.

Nerwica natręctw charakteryzuje się uporczywymi lub powtarzającymi się myślami lub zachowaniami.

Istnieje również ciekawe zjawisko zwane fluktuacje nonmotorów gdzie problemy z nastrojem, takie jak depresja lub lęk, są cechą okresów "off" u pacjentów z chorobą Parkinsona, powodujących częste zmiany nastroju, kilka razy dziennie. Te "wyłączone" okresy są zazwyczaj rozpoznawalne na podstawie słabych objawów motorycznych i innych niemotorowych objawów choroby, które występują również wraz ze zmianami nastroju.

Tak więc wraz ze stresem radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami, jakie stawia Parkinson, ci, którzy stają w obliczu tej choroby, są również bardziej narażeni na zaburzenia nastroju. Ważne jest, aby pacjenci i osoby zaangażowane w ich opiekę wychowywali się i zachowują czujność w związku z potencjalnymi zmianami nastroju. Ponieważ jeśli nie zostaną rozpoznane i potraktowane w odpowiednim czasie, mogą znacząco wpłynąć na jakość życia i znacznie utrudnić zarządzanie chorobą Parkinsona.