8 rodzajów artroskopowej lub otwartej chirurgii barkowej

Chirurgia może być idealnym leczeniem dla wielu powszechnych problemów związanych z barkami, szczególnie tych, które nie reagują na leczenie zachowawcze.Mogą się one wahać od minimalnie inwazyjnych zabiegów artroskopowych (w których zakres i instrumenty chirurgiczne są wprowadzane przez nacięcia od klucza w ramieniu) do bardziej tradycyjnych otwartych operacji przy użyciu skalpela i szwów. Każde podejście ma swoje zalety, wady, ograniczenia i odpowiednie zastosowania.

1

Artroskopia dla zespołu uderzenia

Jednym z najczęstszych powodów operacji barku jest leczenie zespołu uderzenia. Jest to stan, w którym ścięgna mankietu rotatorów są nieregularnie uwięzione i ściśnięte podczas ruchu. Powoduje to progresywne uszkodzenie ścięgien, a także poduszek we wspólnej przestrzeni (zwanej bursą).

Zespół zatrucia można również opisać jako zapalenie ścięgna rotatorów i zapalenie kaletki maziowej.

Procedura artroskopowa zastosowana w celu skorygowania udaru jest znana jako dekompresja podbarkowa. Celem zabiegu jest zwiększenie przestrzeni między mankietem rotatorów a górną częścią barku (tzw. Akromionem).

Wykonując dekompresję subakromialną, chirurg może usunąć torebkę samodzielnie lub niektóre z powierzchni podwiązkowych gałki ocznej. W ten sposób tworzy się przestrzeń do manewrowania rotatorem, aby nie ślizgać się między kośćmi.

Ta procedura chirurgiczna może być wykonywana w izolacji lub jako część operacji mankietu rotatorów.

2

Artroskopowa naprawa SLAP

Łza typu SLAP jest uszkodzeniem brzegu chrząstki otaczającej gniazdo na ramię (zwane obrąbkiem).

Termin SLAP oznacza "Superior Labrum Anterior and Posterior". Łuk SLAP występuje zatem zarówno z przodu (przedni), jak iz powrotem (tylny) obrąbka. Ta część obrąbka jest szczególnie ważna, ponieważ służy jako punkt mocowania ścięgna bicepsa.

Chirurgia artroskopowa może być wykorzystana do przywrócenia obrąbka z powrotem do jego pozycji na brzegu obręczy barkowej. Po zmianie pozycji szwy zabezpieczają kość chrząstki. Jeśli uszkodzenie rozciąga się na ścięgno bicepsa, może być konieczna dodatkowa operacja.

3

Artroskopia z powodu zwichnięcia barku

Uszkodzenie ramienia powstaje, gdy kula stawu barkowego wychodzi z gniazda.

U młodych sportowców uszkodzenia najczęściej występują u części dolnej. Aby ustabilizować ramię po zwichnięciu, rodzaj operacji zwanej naprawą Bankarta może przywiązać obrąbek do torebki stawowej, aby utrzymać kulkę na miejscu.

Inne przypadki obejmowały uogólnione zwiotczenie więzadeł barkowych, które mogą prowadzić do stanu znanego jako niestabilność wielokierunkowa. Może to spowodować bardzo łatwe wejście i wyjście stawu barkowego. Operacja zostanie wykorzystana do dokręcenia torebki stawowej.

Powtarzające się dyslokacje mogą prowadzić do poważnego uszkodzenia barku i wymagają znacznej operacji, aby utrzymać połączenie w miejscu. Chociaż istnieje kilka różnych sposobów, aby to osiągnąć, procedury zazwyczaj wymagają repozycjonowania kości wokół ramienia, aby utrzymać kulkę w bezpieczniejszym miejscu.

4

Artroskopia dla Frozen Shoulder

Zamrożone ramię jest drugą najczęstszą przyczyną urazu ramienia obok rozdarcia manekina rotatorów. Podczas gdy stan można zazwyczaj leczyć metodami niechirurgicznymi, istnieją rzadkie przypadki, w których wymagane jest leczenie chirurgiczne.

Kiedy pojawia się zamrożone ramię, torebka otaczająca staw barkowy staje się zwarta i skurczona. Celem operacji jest poluzowanie skurczonej tkanki, aby ramiona poruszały się swobodniej. Zwykle wykonuje się to poprzez pocięcie kapsułki dookoła kulki barku, co jest technicznym wyzwaniem, ponieważ przestrzeń wewnątrz złącza będzie wyjątkowo ciasna.

Kolejnym wyzwaniem jest to, że po pocięciu kapsułki ciało będzie chciało zrobić nową blizny. Agresywna fizykoterapia jest niezbędna do przywrócenia pełnego zakresu ruchów barku.

5

Naprawy mankietu rotatora

Jednym z najczęstszych zabiegów chirurgicznych na ramię jest naprawa mankietu rotatorów. Istnieje wiele sposobów, aby to zrobić, a większość chirurgów ma swoje preferowane techniki.

Celem zabiegu jest identyfikacja uszkodzonej części mankietu rotatorów oraz oczyszczenie i ponowne zamocowanie uszkodzonych lub uszkodzonych ścięgien. Po znalezieniu zdrowej tkanki chirurg stosuje różne techniki, aby przywrócić ścięgno bez nadmiernego rozciągania pozostałych tkanek

Tradycyjne podejście, określane jako naprawa otwartego mankietu rotatorów, obejmuje chirurgiczne nacięcie o długości kilku cali w celu odłączenia otaczającego mięśnia i naprawy mankietu rotatorów bezpośrednio. Nowszą technikę wykonuje się artroskopowo, zwykle przy mniejszych obrażeniach.

Istnieje również wersja hybrydowa, nazywana mini-otwartą mankietem rotatorów, która może być użyta, jeśli uszkodzenie jest rozległe. Polega na umieszczeniu kotew w kości ramiennej, do której można bezpiecznie przymocować ścięgna za pomocą szwów.

Mogą wystąpić okoliczności, w których naprawa nie jest możliwa. Rozległe rozdzielenia, znane jako rozległe łzy rotatorów, są trudne do odtworzenia, ponieważ tkanki mogą się cofać jak gumka i doświadczają szybkiej śmierci komórki (atrofia).

6

Naprawy stawów kosmówkowo-obojczykowych (AC)

Stawek obojczykowo-obojczykowy, powszechnie znany jako staw AC, jest połączeniem końca obojczyka (obojczyka) i akromii. Istnieje kilka problemów, które mogą wystąpić na złączu AC.

Po pierwsze, może się zużyć. Może to nastąpić w wyniku zapalenia stawów, zwykle w miejscu wcześniejszej traumy. Może również ulec pogorszeniu z powodu powtarzających się urazów związanych z użytkowaniem, takich jak podnoszenie ciężarów (stan nazywany dystalnym osteolizą obojczyka).

Jeśli wystąpi którykolwiek z tych stanów, można wykonać operację otwartą, aby usunąć koniec obojczyka i poszerzyć przestrzeń wspólnego stawu.

Niestabilność może również wystąpić w stawie AC, powodując progresywne uszkodzenie więzadeł, które łączą obojczyk z końcem łopatki.Może to ostatecznie doprowadzić do rozdzielenia ramion. Podczas, gdy rozdzielanie ramion często można leczyć jako nieoperacyjne, ciężkie przypadki mogą wymagać zabiegu chirurgicznego w celu naprawy lub odtworzenia więzadeł, które wspierają koniec obojczyka.

7

Wymiana ramion

Operacja wymiany barków jest zwykle zarezerwowana dla zaawansowanego zapalenia stawów w stawie barkowym, ale może być również stosowana do złożonych złamań i innych problemów, których nie można naprawić innymi technikami.

Typowa wymiana ramienia zastąpi przegub kulisty ze sztuczną kulką wykonaną z metalu i plastikowym gniazdem.

W przypadkach, w których złamana jest tylko górna część kości ramienia (kość ramienna) lub wciśniecie artretycznego ramienia, może wystarczyć częściowe zastąpienie, znane jako heliortroplastyka. Hemiartroplasty zastępuje kulę ramienia, pozostawiając nietknięte gniazdo.

Inną opcją jest wymiana odwrotnego ramienia. Jak na swoją nazwę, zabieg odwraca położenie kuli i gniazda tak, że wymieniona kula trafia tam, gdzie znajdowało się gniazdo, a wymienione gniazdo trafia tam, gdzie była piłka. Operacja może zapewnić mechaniczną korzyść osobom, które mają stan zwany artropatią łez rotatora, w której zarówno manum, jak i rotator są poważnie uszkodzone.

8

Biceps Tendon Surgery

Bicep to mięsień na przedramieniu. Na górnym końcu znajduje się ścięgno, zwane długim łbem bicepsa, które przywiązuje mięsień do ramienia, podróżując przez mankiet rotatora i przymocowując się do obrąbka. Ta złożona relacja sprawia, że ​​długa głowa bicepsu jest częstym celem problemów z barkami.

Operacja ścięgna mięśnia dwugłowego może być wykonywana w izolacji lub jako część naprawy mankietu rotatorów. Zasadniczo stosowane są dwa podejścia. Jednym z nich jest przecięcie połączenia ścięgna w obrębie stawu barkowego i ponowne zamocowanie go na zewnątrz stawu barkowego.

Drugi, zwany tenotomią, po prostu przecina ścięgno i pozwala mu cofnąć rękę. Chociaż można założyć, że wpłynie to na siłę i funkcjonowanie bicepsa, istnieje wielu zawodowych sportowców, którzy przeszli tenotomię i powrócili do swojej kariery zawodowej, często szybciej niż gdyby poddali się chirurgicznemu ponownemu założeniu.

Zagrożenia i powikłania

Wszystkie te zabiegi chirurgiczne mogą być wykonywane bezpiecznie i skutecznie, ale nie są pozbawione ryzyka. Chociaż powikłania są rzadkie, mogą obejmować zakażenie, blizny tkankowe (zwłóknienie) i sepsę. Właściwa opieka pooperacyjna i rehabilitacja mogą zmniejszyć ryzyko powikłań.

Przed podjęciem jakiegokolwiek zabiegu porozmawiaj ze swoim chirurgiem na temat ryzyka i korzyści wynikających z zabiegu oraz wyników, jakich możesz się spodziewać. Ponieważ większość operacji na barkach jest planowych, nie spiesz się, aby dokonać świadomego wyboru i w razie potrzeby zasięgnij drugiej opinii. Ważne jest, aby zarządzać swoimi oczekiwaniami i w pełni rozumieć, czego wymaga się od ciebie w trakcie rehabilitacji pooperacyjnej.