Czy mogę używać dopochwowego progesteronu podczas IVF?

Jeśli przechodzisz terapię płodności, na przykład zapłodnienie in vitro, możesz zostać poinformowany, że potrzebujesz leczenia progesteronem. Wiele rodzajów leków wprowadza się do krążenia za pomocą połknięcia lub zastrzyków. Jednak progesteron jest najlepiej wchłaniany przez wyściółkę pochwy - przez czopki, pigułki dopochwowe lub żel.

Progesteron jest często nazywany "hormonem ciążowym". Jest to konieczne w przygotowaniu do implantacji zapłodnionego jaja (zarodka) oraz zmian zachodzących w macicy w miejscu, w którym zarodek się wszczepia. Progesteron jest wytwarzany przez twoje jajniki podczas owulacji (uwolnienie dojrzałego jaja z jajnika). Konkretnie, progesteron jest wytwarzany przez komórki pęcherzyków jajnikowych, które są cystami, które zawierały jaja przed owulacją. Po 8 tygodniach ciąży łożysko wytwarza progesteron.

Progesteron przygotowuje podszewkę twojej macicy (endometrium) do implantacji zapłodnionego jaja. Jeśli zapłodnione jajo nie wszczepia się do macicy, zaczynają się twoje poziomy spadku progesteronu i menstruacja. Jeśli implantacja zakończy się sukcesem i dojdzie do zajścia w ciążę, około 10 tygodni ciąży, twoje łożysko przejmuje i wytwarza wysokie poziomy progesteronu i trwa do urodzenia Twojego dziecka.

Czy potrzebuję progesteronu do leczenia niepłodności?

Przyjmowanie progesteronu jest istotną częścią leczenia niepłodności. Podczas IVF normalna produkcja progesteronu może zostać obniżona z kilku powodów:

• Leki stosowane w celu spowolnienia przedwczesnej owulacji (takie jak Lupron, Antagon lub Cetrotide) mogą zmniejszać wytwarzanie progesteronu po zebraniu jaj.
• W czasie aspiracji pęcherzyków, aby uzyskać dojrzałe jaja, wiele komórek wytwarzających progesteron może być również usuniętych ze względu na mechanikę samej procedury.

Aby upewnić się, że wyściółka macicy jest przygotowana do wszczepienia zapłodnionego jaja, większość kobiet poddanych IVF otrzyma progesteron po pobraniu jaj.

W jaki sposób podaje się progesteron?

Jeśli przechodzisz IVF, możesz zacząć stosować progesteron rozpoczynający się w czasie pomiędzy pobraniem jaj a transferem zarodków. Po potwierdzeniu pozytywnego wyniku testu ciążowego leczenie progesteronem trwa przez cały okres od 10 do 12 tygodni (pierwszy trymestr). Możesz przyjmować progesteron doustnie (doustnie), przez wstrzyknięcie lub dopochwowo.

Progesteron przyjmowany doustnie nie jest wiarygodny, ponieważ jest metabolizowany w wątrobie po wchłonięciu, co może zmniejszyć jego skuteczność i powodować działania niepożądane.

Chociaż zastrzyki z progesteronu są skuteczne, ta metoda jest najbardziej niewygodną formą dla ciebie.

Stosowanie progesteronu dopochwowego pozwala uniknąć problemów zarówno z doustnym, jak i wstrzykiwanym progesteronem.

Różne rodzaje

Istnieją trzy rodzaje dostępnych preparatów progesteronu, które można stosować dopochwowo:

• Czopki progesteronu są wykonywane na zamówienie przez farmaceutę na podstawie dawki progesteronu i częstości stosowania zalecanej przez specjalistę IVF.
• Żel progesteronowy jest umieszczany w Twojej pochwie raz dziennie w celu uzupełnienia progesteronu lub dwa razy dziennie w celu zastąpienia progesteronu za pomocą specjalnego aplikatora.
• Tabletki dopochwowe są umieszczane w pochwie raz lub dwa razy dziennie za pomocą specjalnego aplikatora.

Nazwy marek

Marka progesterony dopochwowe to Crinone, Endometryna i Prometrium.

W przypadku stosowania progesteronu dopochwowego nie należy stosować innych leków dopochwowych przez cały okres leczenia, chyba że zaleci to lekarz. Działania niepożądane mogą różnić się w zależności od rodzaju i marki progesteronu dopochwowego, dlatego należy omówić potencjalne działania niepożądane ze swoim lekarzem.

Na koniec przed rozpoczęciem należy omówić wszystkie terapie z lekarzem. Pamiętaj, że twój lekarz jest po to, aby pomóc ci w prowadzeniu leczenia i odpowiedzieć na pytania. Ponadto, jeśli zalecono Ci stosowanie progesteronu w celu uzyskania płodności i samemu zbadałeś ten temat, możesz porozmawiać z lekarzem na wszelkie pytania, które mogły powstać podczas lektury.