Leczenie dysfunkcji rozkurczowej i niewydolności serca

Jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenie czynności rozkurczowej lub rozkurczową niewydolność serca, ważne jest, aby lekarz i lekarz opracowali plan leczenia, zarówno w celu zapobiegania i kontrolowania objawów, jak i zmniejszenia szans na umieranie w wyniku tego stanu.

Najlepszą strategią leczenia dysfunkcji rozkurczowej o dowolnym poziomie nasilenia jest próba zidentyfikowania wszelkich przyczyn leżących u jej podstaw, a następnie agresywne zarządzanie nimi. W szczególności należy zająć się następującymi możliwościami:

Siedzący tryb życia

Wiele osób z dysfunkcją rozkurczową prowadzi zwykle siedzący tryb życia, a siedzący tryb życia jest głównym czynnikiem powodującym rozkurczowe problemy z sercem. Program ćwiczeń aerobowych może poprawić funkcję rozkurczową serca i może być bardzo pomocny w zaburzeniach rozkurczowych. W rzeczywistości program ćwiczeń jest jedyną terapią, która została udowodniona w celu poprawy jakości życia pacjentów z tym schorzeniem. Powinieneś porozmawiać z lekarzem o skierowaniu cię do programu rehabilitacji kardiologicznej, aby rozpocząć.

Nadciśnienie

Powinieneś być uważnie oceniony pod kątem nadciśnienia. Nadciśnienie często występuje u osób z dysfunkcją rozkurczową i może być trudne do zdiagnozowania. Co gorsza, nadciśnienie tętnicze jest często nieadekwatnie leczone. Ale jeśli masz zaburzenia czynności rozkurczowej, niezwykle ważne jest, aby lekarz zadbał o to, aby ciśnienie krwi było w optymalnym zakresie. Oto więcej informacji na temat diagnozowania nadciśnienia tętniczego.

Choroba tętnic wieńcowych (CAD)

Osoby z dysfunkcją rozkurczową powinny również być oceniane pod kątem obecności choroby wieńcowej (CAD); jeśli zdiagnozowano CAD, należy go traktować agresywnie. Okultyzm (to znaczy niezdiagnozowany i bezobjawowy) CAD jest częstą przyczyną dysfunkcji rozkurczowej.

Migotanie przedsionków

Jeśli masz migotanie przedsionków, ta arytmia serca powinna być odpowiednio leczona. U osób z dysfunkcją rozkurczową i migotaniem przedsionków strategia kontroli rytmu jest zwykle preferowana w stosunku do strategii kontroli częstości. Jeśli jednak nie można utrzymać prawidłowego rytmu serca, szczególnie ważne jest kontrolowanie częstości rytmu serca, ponieważ szybkie rytmy serca często powodowane przez migotanie przedsionków mogą powodować znaczne pogorszenie czynności serca u osób z dysfunkcją rozkurczową.

Cukrzyca i otyłość

Cukrzyca i otyłość są powiązane z dysfunkcją rozkurczową. Utrata masy ciała i utrzymywanie cukrzycy pod kontrolą może pomóc w powstrzymaniu pogorszenia dysfunkcji rozkurczowej.

Nieporządne oddychanie

Zaburzenia oddychania podczas snu, szczególnie stany bezdechu sennego, mogą znacząco przyczynić się do dysfunkcji rozkurczowej. Osoby z dysfunkcją rozkurczową - szczególnie jeśli są otyłe lub mają objawy sugerujące zaburzenia oddychania w czasie snu - powinny być oceniane na bezdech senny, a jeśli zostaną rozpoznane, powinny być leczone.

Leczenie rozkurczowej niewydolności serca

Leczenie rozkurczowej niewydolności serca (którą kardiolodzy nazywają teraz "niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową") może stanowić wyzwanie. W przeciwieństwie do klasycznej skurczowej niewydolności serca, w której wiele badań ujawniło określone schematy leczenia uzależnień, które znacznie poprawiają śmiertelność, brak takich badań dotyczących rozkurczowej niewydolności serca. Ponadto, ponieważ komory w rozkurczowej niewydolności serca są małe i sztywne (raczej niż rozszerzone i zwiotczałe), wiele leków powszechnie stosowanych w klasycznej niewydolności serca może potencjalnie pogarszać rozkurczową niewydolność serca.

Leczenie rozkurczowej niewydolności serca często ogranicza się do stosowania leków moczopędnych, takich jak furosemid (Lasix) w celu zmniejszenia nadmiaru sodu i wody z organizmu oraz w celu zmniejszenia objawów zastoju i obrzęku płuc. Istotne są również leki kontrolujące nadciśnienie.

Ponadto w badaniu TOPCAT leczenie spironolaktonem (lekiem moczopędnym) zmniejszyło potrzebę hospitalizacji u osób z rozkurczową niewydolnością serca, ale nie zmniejszyło wskaźnika śmiertelności.

Ale najważniejszą terapią rozkurczowej niewydolności serca jest agresywna kontrola tych samych czynników, wymienionych powyżej, które są ważne w leczeniu dysfunkcji rozkurczowej. Spośród nich trening wysiłkowy (który już nie jest siedzący) jest jedyną metodą wykazaną w badaniach klinicznych, która znacząco poprawia jakość życia u osób z rozkurczową niewydolnością serca.

Co to jest rokowanie zaburzeń rozkurczowych?

Ludzie, którzy mieli epizod rozkurczowej niewydolności serca, mają poważny, zagrażający życiu stan serca. Chociaż ich ogólne rokowanie może być nieco lepsze niż dla pacjentów z klasyczną skurczową niewydolnością serca, to nadal jest znacznie zmniejszone. Dlatego każdy, kto miał rozkurczową niewydolność serca, musi być leczony agresywnie, próbując opanować wszystkie podstawowe stany związane z tą diagnozą.

Jeśli chodzi o osoby, u których zdiagnozowano dysfunkcję rozkurczową, ale u których nie wystąpiły objawy niewydolności serca, gromadzą się dowody, że osoby te mają również wyższą śmiertelność niż normalnie. To odkrycie nie powinno być zaskakujące, gdy weźmiesz pod uwagę podstawowe przyczyny dysfunkcji rozkurczowej, skłonność lekarzy do "podżegania" do dwóch najczęstszych z nich (tj. Nadciśnienia i nierozpoznanej choroby tętnic wieńcowych) oraz trudności, jakie większość ludzi zmienianie zwyczajowo siedzącego trybu życia i odchudzanie.

Zaburzenia czynności rozkurczowej to ważny warunek, który przynajmniej powinien skłonić do dokładnego poszukiwania przyczyn, a następnie agresywnego leczenia. Odpowiednie leczenie dysfunkcji rozkurczowej może znacznie poprawić prawdopodobieństwo uzyskania dobrego wyniku.