Najlepsze metody pomiaru wspólnego zakresu ruchu

Zakres ruchu odnosi się do stopnia, w jakim każde stawanie ciała może się poruszać. Dla każdego stawu uważa się normalny zakres ruchu. To, czy ruchy twojego stawu należą do tej kategorii, jest dobrym wskaźnikiem zdrowia stawów.

Ocena zakresu ruchu jest powszechną praktyką w ocenach terapii zajęciowej. Twój terapeuta chce wiedzieć, czy upośledzenie wspólnego zdrowia wpływa na twoją zdolność do uczestniczenia w codziennym życiu.

Ten artykuł ma na celu pomóc ci zrozumieć zakres części Twojej oceny i zalecić stosowanie najlepszych praktyk.

Skanowanie w poszukiwaniu aktywnego zakresu ruchu

W większości ewaluacji (szczególnie w domach opieki i warunkach szpitalnych) ocena zakresu ruchu rozpocznie się od skanowania wzrokowego. Twój terapeuta podniesie twoją rękę, ugnij łokcie, obróć przedramiona itp., Systematycznie sprawdzając każdy staw. Kiedy poruszasz stawem bez pomocy, nazywa się to aktywnym zakresem ruchu (AROM).

Zgodnie z książką "Terapia zajęciowa dla dysfunkcji fizycznych", 6, oto najlepsze praktyki dla tego skanowania:

• Powinieneś usiąść lub stać (ponieważ są to najczęściej używane pozycje do funkcjonalnego wykorzystania tych połączeń).
• Powinieneś wykonywać ruchy po prawej i lewej stronie w tym samym czasie (porównanie prawa do lewej jest najłatwiejszym sposobem zidentyfikowania ewentualnego deficytu).
• Timing i symetria ruchów powinny również być obsługiwane przez twojego terapeuty (ponieważ to również pomaga w badaniach przesiewowych pod kątem deficytów neurologicznych).

Jeśli nie zaobserwujesz żadnych ograniczeń, terapeuta może dokumentować w granicach normy (WNL) lub w granicach funkcjonalnych (WFL).

Mierzenie ograniczeń w zakresie ruchu

W przypadku stwierdzenia deficytu w skanie lub wizyty u terapeuty zajęciowego lub fizjoterapeuty w związku ze szczególnym problemem zdrowia stawu, terapeuta powinien fizycznie zmierzyć stopień, w jakim te stawy mogą się poruszać. Często odbywa się to za pomocą kątomierza, zwanego goniometrem (lub aplikacją goniometru).

Twój terapeuta może chcieć zmierzyć zarówno aktywny zakres ruchu, jak i pasywny zakres ruchu (PROM), co oznacza, jak bardzo można przenieść staw przy pomocy terapeuty. Jeśli AROM ruchu jest mniejszy niż PROM, może to wskazywać na problem na poziomie mięśni, w przeciwieństwie do samego stawu.

Minimalizowanie niespójności w zakresie pomiarów ruchu

Jest wiele miejsca na niespójność w mierzeniu zakresu ruchu. Jako klient możesz odczuwać zmęczenie lub ból, co może mieć wpływ na Twój udział. Twoi terapeuci mogą wykorzystywać nieco inne punkty orientacyjne do pomiaru lub inną dokumentację do zapisu danych, co prowadzi do zamieszania.

Zakres pomiarów ruchu jest ważnym wskaźnikiem postępu w terapii. W związku z tym rozsądne jest opowiadanie się za najlepszymi praktykami w zbieraniu daty. Badania przyniosły następujące najlepsze praktyki:

Wyniki są najbardziej zgodne, gdy wykonywane są przez tę samą osobę. Badanie z 2002 roku wykazało, że jest to prawdą w pomiarach ramion. Drugie badanie, również wydane w 2002 r., Pozwoliło stwierdzić, że pomiary stawu palca są bardziej wiarygodne, gdy uczestniczył w nim jeden terapeuta.

Aktywne pomiary są bardziej wiarygodne niż te pasywne według badania ruchów ramion w 1998 roku.

Klient powinien znajdować się w tej samej pozycji podczas wykonywania powtórnych pomiarów. W tym samym badaniu z 1998 roku stwierdzono, że był tylko umiarkowany poziom porozumienia, gdy klient leżał w pozycji siedzącej.

Nowe technologie zmniejszające niespójność

Niespójności wspólnych pomiarów i czasochłonność dokumentowania każdego połączenia doprowadziły do ​​opracowania technologii, takich jak Kinetisense, w celu cyfrowego pozyskania tych danych. Te technologie są obiecujące od wczesnych badań. Jednak korzystanie z tych urządzeń zyskało jeszcze szeroką dystrybucję.