Jakie 9 typowych wysypek skórnych wygląda

Wysypka to reakcja, w której na skórze pojawia się nienormalna tekstura i inne cechy, takie jak ból, świąd i wydzielina płynu. Można wystąpić w odpowiedzi na alergię, toksyny, infekcje lub większą chorobę ogólnoustrojową. Wygląd może się wahać od niemal przypadkowego obrzęku tkanki do wybuchu bolesnych erupcji. Wysypki mogą czasami być trudne do odróżnienia - nawet dla wyszkolonego oka.

Niektóre wysypki szybko ustępują same, ale inne mogą stanowić powód do niepokoju. Jeśli martwisz się wysypką, zasięgnij porady lekarza dermatologa. Mówiąc ogólnie, wysypka może być zaklasyfikowana jako zakaźna i niezakaźna, i istnieją dosłownie setki różnych typów i tysiące możliwych przyczyn.

Oto dziewięć najczęstszych wysypek i sposób ich identyfikacji.

Pokrzywka (pokrzywka)

Czasami alergia lub infekcja powoduje, że układ odpornościowy uwalnia substancję o nazwie histaminę do krwioobiegu. Kiedy tak się dzieje, maleńkie naczynia krwionośne w skórze rozszerzą się i wyciekną płyn do najwyższej warstwy, zwanej naskórkiem. Nagromadzenie płynu spowoduje obrzęk, który rozpoznajemy jakopokrzywka (pokrzywka).

W zależności od ilości uwolnionego płynu ule mogą:

• Spójrz gąbczasty
• Pojawiają się jako podwyższone obszary zapalenia bez wyraźnej granicy
• Wybiel (blansz) po naciśnięciu
• Wpływa na duże obszary skóry
• Bądź intensywnie swędząca

Swędzące ule są bardziej prawdopodobne z powodu obrzęku naczynioruchowego, ściśle powiązanego stanu, w którym obrzęk występuje w głębszych warstwach tkanki.

Ule mogą również rozwijać się w odpowiedzi na wysokie lub niskie temperatury, nadmierne pocenie się i stres. Podczas gdy ule zwykle ustępują same, leki przeciwhistaminowe mogą być stosowane w celu łagodzenia świądu i stanu zapalnego.

Liszajec

Liszajec jest powszechną infekcją skóry wywołaną przez paciorkowce lub bakterie gronkowcowe. Najczęstszą postacią liszajca, znaną jako liszajec opryszczki, występuje głównie na twarzy lub kończynach i charakteryzuje się:

• Erupcja drobnych pęcherzy
• Powstanie skorupy o miodowym kolorze

Bakterie zazwyczaj dostają się do organizmu przez zepsutą lub zetraną skórę, taką jak rozcięcie, zadrapanie, oparzenie lub ukąszenie owada. Dzieci często rozwijają liszajec po zimnie, gdy skóra nosa jest surowa, zapewniając łatwy dostęp dla bakterii.

Mniej popularny typ, zwany liszajem pęcherzykowym, prowadzi do powstawania dużych pęcherzy, znanych jako pęcherze. Ta postać liszaja jest częściej spotykana u noworodków.

O ile skorupa koloru miodowego jest zwykle oznaką liszajenia, może być potrzebna hodowla bakterii, aby odróżnić ją od innych rodzajów wysypki. Podczas liszaju może powodować drobne swędzenie, to na ogół nie bolesne (w przeciwieństwie do półpaśca, świerzb lub innych rodzajów erupcyjnych zmian).

Jako infekcja bakteryjna liszajec jest zazwyczaj leczony antybiotykami.

Półpasiec

Półpasiec jest bolesną wysypką spowodowaną reaktywacją wirusa półpaśca, tym samym wirusem, który powoduje ospę wietrzną. Dożywotnie ryzyko rozwoju półpaśca może wynosić od 10% do ponad 20% w niektórych grupach wysokiego ryzyka, w tym osób z osłabionym układem odpornościowym.

Półpasiec zwykle występuje później w życiu. Objawy i objawy ewoluują w miarę postępów:

• Często zaczyna się od tępego, zlokalizowanego bólu i zwiększonej wrażliwości na dotyk.
• Wkrótce powstanie charakterystyczna grupa małych pęcherzy, często gwałtownie, z których wiele pęknie i powstanie zapalne, skorupowe owrzodzenie.

Niektóre dobrze znane wskazania dotyczące półpaśca obejmują:

• Wysypka pojawiająca się tylko po jednej stronie ciała, biegnąca wzdłuż sznura nerwowego zwanego dermatomem.
• Ból w zakresie ciężkości od kłującego, uporczywego dyskomfortu do głębokiego, rozdzierającego bólu

Nieleczony, półpasiec może powodować długotrwały, a czasem trwały ból nerwowy, znany jako nerwoból poopryszczkowy.

Ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem, gdy tylko rozpoznasz charakterystyczne, wypełnione płynem pęcherze. Wczesne leczenie lekami przeciwwirusowymi, takimi jak Zovirax (acyklowir) może skrócić czas trwania ogniska i zapobiec rozprzestrzenianiu się wysypki na wrażliwe części ciała, w tym na oczy.

Szczepionka o wysokiej skuteczności zwana Shingrix została zatwierdzona przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w październiku 2017 r. Ma ona zastąpić Zostavax, szczepionkę wcześniejszej generacji i jest zalecana dla wszystkich dorosłych w wieku 50 lat i starszych.

Stopa sportowca (Tinea Pedis)

Stopa sportowca (grzybica pedi) jest powszechną infekcją grzybiczą. Do charakterystycznych objawów należą:

• Czerwona wysypka, głównie między palcami lub podeszwami stóp
• Dyskomfort, od łagodnego swędzenia i łuszczenia do bolesnych pęcherzy z pęknięciami (pęknięcia skóry)

Stopa sportowca podzielona jest na trzy kategorie:

• Przewlekła stopa sportowca między palcami (między palcami)
• Chroniczna łuszcząca się stopa sportowca (w dużej mierze na podeszwach)
• Ostra stopa pęcherzykowatej sportowca (powodująca infekcję typu blister)

Stopa sportowca jest łatwo rozprowadzana w wilgotnych, niehigienicznych warunkach, takich jak spa i szatnie, i zazwyczaj leczona miejscowymi środkami przeciwgrzybiczymi.

Ponieważ jest to tak powszechne, stopę sportowca można zazwyczaj rozpoznać po samym wyglądzie. Jednak inne stany, takie jak łuszczyca plackowata i łupież, mogą powodować podobne objawy i mogą wymagać zbadania, jeśli wysypka nie reaguje na leczenie przeciwgrzybicze.

Ringworm (Tinea Corporis)

Ringworm (tinea corporis)jest powszechną infekcją grzybiczą, która pomimo swojej nazwy nie jest w żaden sposób powiązana z robakami.

Możliwe cechy grzybicy to:

• Okrągła wysypka z podniesioną, czerwoną krawędzią (typowa)
• Pojawia się w dowolnym miejscu na ciele, ale najczęściej jest widziany na rękach i nogach
• Może powodować łuszczenie i łuszczenie
• Nie jest z natury bolesne

Związana z nią choroba grzybicza, określana jako grzybica skóry głowy, dotyczy skóry głowy, głowy i twarzy (szczególnie w okolicy mieszków włosowych).

Liszaj obrączkowy jest wysoce zakaźny i łatwo rozprzestrzenia się przez kontakt skórny ze skórą. Można go również przenosić przez skażone powierzchnie lub przedmioty codziennego użytku, takie jak grzebienie, ręczniki, klamki i pościel. Zwierzęta mogą łatwo przenosić grzyby.

Ringworm jest zazwyczaj diagnozowany na podstawie jego wyglądu i potwierdzony mikroskopowym badaniem skrobania skóry.

Ważne jest, aby zauważyć, że inne wysypki mogą również występować z pierścieniowymi (pierścieniowatymi) zmianami, w tym łupieżem różowatym i ziarniakiem annulare lub tymi związanymi z sarkoidozą i toczniem. Diagnostyka laboratoryjna jest często niezbędna do dokonania rozróżnienia.

Po zdiagnozowaniu grzybicy można skutecznie leczyć za pomocą doustnych lub miejscowych leków przeciwgrzybiczych.

Łuszczyca

Łuszczyca jest autoimmunologicznym zaburzeniem skóry, które może być wywołane przez stres, leki, infekcje, uszkodzenia skóry i czynniki środowiskowe, takie jak słońce.

Z niezrozumiałych przyczyn układ odpornościowy czasami atakuje własne komórki skóry, powodując stan zapalny i powodując nadmierne wytwarzanie komórek. Wysypka jest tworzona, gdy nowe komórki skóry są produkowane szybciej niż stare mogą zostać wylane.

Przewlekła łuszczyca plackowata jest najczęstszą postacią łuszczycy, dotykającą około 5 procent populacji. Może czasami naśladować grzybicę i charakteryzuje się:

• Gęsta wysypka najczęściej na przednich łokciach i kolanach oraz na skórze głowy
• Srebrne tabliczki nad zapaloną podstawą skóry
• Łuski, które mogą stać się bardzo luźne i krwawią podczas drapania
• Zwykle wyraźne granice

Inne typy obejmują, między innymi, łuszczycę krostkową (charakteryzującą się zmianami ropnymi) i łuszczycę plackowatą występującą u dzieci.

Łuszczyca jest najczęściej diagnozowana przez jej pojawienie się i niekiedy biopsję skóry. Ponieważ nie ma badań krwi, które mogą definitywnie zdiagnozować chorobę, może być konieczna diagnostyka różnicowa, aby odróżnić ją od podobnych wysypek skórnych, takich jak łojotokowe zapalenie skóry, liszaj płaski, łupieżczyca lub rak skóry płaskonabłonkowej.

Leczenie zależy od stopnia wybuchu choroby i może obejmować miejscowe kremy, środki immunosupresyjne i terapię światłem UV.Łuszczyca może często ustępować samoistnie bez leczenia i nawracać równie nagle.

Pityriasis Rosea

Pityriasis rosea jest powszechną, łagodną wysypką, która:

• Często zaczyna się od pojedynczego dużego miejsca ("zwiastunu") na klatce piersiowej, brzuchu lub plecach, po którym następują inne mniejsze zmiany
• Ma pierścieniowy, podobny do pierścienia kształt, czasami naśladując grzybica we wczesnych stadiach
• Jest zwykle czerwony, łuszczący się i swędzi

Często występuje również na ramieniu i górnej części nóg, ale rzadko na twarzy (z wyjątkiem dzieci). W przeciwieństwie do grzybicy pityriasis może rozwijać się w ciągu kilku dni lub tygodni w liczne łaty.

Inne, rzadziej występujące formy łupieżu to pityriasis alba (która ma białe, łuszczące się płatki i dotyczy głównie dzieci) i pityriasis rubra pilaris (przewlekły podtyp z pomarańczowo-czerwonymi zmianami i silnym łuszczeniem).

Pityriasis rosea nie jest dobrze poznany, ale uważa się, że jest spowodowany przez wirusa. Z tego powodu nie ma testów do zdiagnozowania stanu innego niż badanie fizykalne. Jeśli objawy są ciężkie, można wykonać badania, aby wykluczyć inne przyczyny, w tym łuszczycę plackowatą, liszaj płaski i grzybicę paznokciową.

Podczas gdy leczenie zwykle nie jest wskazane w przypadku łupieżu różowatego. może być stosowany miejscowy steroid lub lek przeciwhistaminowy, wysypka jest szczególnie swędząca.

Świerzb

Świerzb (sarcoptic mange) jest zaraźliwym stanem skóry spowodowanym przez maleńki roztocz, który zagłębia się pod skórą. Podobnie jak wszy, może szybko rozprzestrzeniać się przez szkoły i domy opieki i łatwo przechodzi pomiędzy członkami rodziny.

Wysypka:

• Najczęściej rozwija się na nadgarstkach, łokciach, pośladkach, talii, pachach, penisie i między palcami
• Jest intensywnie swędząca i często gorsza w nocy
• Towarzyszą mu "ślady" lub linie, które mogą wyglądać jak ule lub ukąszenia

Świerzb naśladuje inne schorzenia skóry, takie jak zapalenie mieszków włosowych, łojotokowe zapalenie skóry i łupież różowy.

Aby postawić definitywną diagnozę, lekarz będzie musiał zeskrobać dotkniętą skórę i zbadać ją pod mikroskopem pod kątem oznak porażenia.

Leczenie polega na stosowaniu 5% kremu lub balsamu permetryny, często w połączeniu z doustnymi histaminami lub steroidami do stosowania miejscowego w leczeniu wysypki.

Herpes Simplex

Herpes simplex jest infekcją wirusową wywołaną przez wirus opryszczki 1 (HSV-1), typ związany z opryszczką lub HSV-2, który powoduje opryszczkę narządów płciowych.

Opryszczka charakteryzuje się:

• Powstawanie bolesnych, otwartych owrzodzeń
• Wybuch, który początkowo objawia się mrowieniem i zaczerwienieniem
• Ewentualne powstawanie bliznopodobnych zmian, które łączą się w otwarte, płaczące owrzodzenia
• Ból (czasami ciężki), któremu może towarzyszyć gorączka i obrzęk węzłów chłonnych

Opryszczkę można przenosić przez kontakt z bólem lub płynami ustrojowymi od zakażonej osoby. Transmisja może nawet wystąpić, gdy nie ma widocznych zmian.

Po zarażeniu możesz doświadczyć nawrotu objawów w dowolnym momencie (chociaż pierwszy wybuch wydaje się najgorszy).

Podczas, gdy opryszczka i opryszczka narządów płciowych mogą być rozpoznane jedynie przez pojawienie się, HSV-2 może wywołać zimną wrzodę, jeśli zostanie przeniesiony przez seks oralny. Odwrotna też jest prawda.

Opryszczkę pospolitą można odróżnić od półpaśca tym, że półpasiec jest bardziej rozpowszechniony. Podobne owrzodzenia mogą również rozwijać się z kiłą pierwotną, chancydem i chlamydią.

Jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do przyczyny owrzodzenia, można zastosować prosty test o nazwie reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR) w celu potwierdzenia obecności wirusowego DNA.

Leczenie opryszczki polega na stosowaniu leków przeciwwirusowych, takich jak Zovirax (acyklowir) lub Valtrex (walacyklowir).