Zrozumienie zaburzeń cyklu mocznikowego

Zaburzenia cyklu mocznikowego to grupa powiązanych zaburzeń genetycznych, które mogą powodować poważne objawy neurologiczne w ciągu pierwszych kilku dni życia. W mniej dotkliwych przypadkach objawy pojawiają się później w dzieciństwie lub w wieku dorosłym. Nasilenie jest różne, częściowo w zależności od dokładnej mutacji genetycznej. Te rzadkie i zagrażające życiu schorzenia często powodują długotrwałe uszkodzenie mózgu i upośledzenie umysłowe. Jednak diagnoza i leczenie tych stanów poprawiło się w ostatnich latach.

Cykl mocznikowy

Chemia cyklu mocznikowego może być dość onieśmielająca. Jednak główną ideą jest to, że cykl mocznikowy jest wieloetapowym procesem biochemicznym, który organizm wykorzystuje, aby pozbyć się niektórych produktów odpadowych. Organizm regularnie musi rozkładać białka. Mogą one pochodzić z nadmiaru białka przyjmowanego przez żywność lub jako białko ze starych komórek ciała, które należy wymienić.

Kiedy białka są rozkładane w organizmie, tworzą substancję odpadową o nazwie amoniak. Problem z amoniakiem polega na tym, że jest dość toksyczny i trudno go bezpiecznie wydalić. Tak więc ciało ma proces zwany cyklem mocznikowym, który przekształca amoniak w mniej toksyczną substancję chemiczną zwaną mocznikiem. Odbywa się to głównie w wątrobie. Tutaj różne wyspecjalizowane białka katalizują szereg reakcji, które ostatecznie prowadzą do tworzenia mocznika. Stamtąd mocznik zostaje uwolniony do krwioobiegu. W końcu trafia do nerek, gdzie wychodzi z ciała przez mocz.

Zaburzenia cyklu mocznikowego

Zaburzenia cyklu mocznikowego powstają, gdy jedno z białek pomocniczych potrzebne w tym procesie nie działa bardzo dobrze. Problem może dotyczyć enzymu lub specjalnego białka, które transportuje materiały do ​​mniejszych części komórki. Dzieje się tak z powodu dziedzicznej wady genetycznej.

W zaburzeniu cyklu mocznikowego amoniak zaczyna narastać w organizmie do poziomów toksycznych, ponieważ nie można go normalnie usunąć przez cykl mocznikowy. Prowadzi to do objawów tych zaburzeń.

Uważa się, że zaburzenia cyklu mocznikowego dotyczą w przybliżeniu jednego na 35 000 niemowląt. Jednak ta liczba jest prawdopodobnie wyższa, jeśli wziąć pod uwagę usterki częściowe. Zaburzenia cyklu mocznikowego należą do większej kategorii chorób nazywanych wrodzonymi zaburzeniami metabolizmu.

Rodzaje

Wrodzone defekty któregokolwiek z poniższych białek mogą powodować zaburzenia cyklu mocznikowego:

• Syntetaza fosforanu celulozylowego I (CPS1)
• Transkarbamylaza ornityny (OTC)
• Syntetaza kwasu arginino-bursztynowego (ASS1)
• Liaza z kwasu arginino-bursztynowego (ASL)
• Synteza N-acetyloglutaminianowa (NAGS)
• Arginase (ARG1)
• Translokacja ornityny (ORNT1)
• Citrin

Najczęstszym typem jest niedobór transkarbamylazy ornityny (OTC).

W niektórych przypadkach jedno z tych białek może mieć pewną aktywność, ale może być znacznie mniej skuteczne niż normalnie. W innych przypadkach białko może w ogóle nie działać. To powoduje różnicę w nasileniu objawów.

Objawy

Zaburzenia cyklu mocznikowego najczęściej powodują objawy, które wpływają na mózg i układ nerwowy. Specyficzne objawy i nasilenie zaburzeń cyklu mocznikowego różnią się w zależności od ciężkości defektu genetycznego i konkretnego zaangażowanego enzymu. Niektórzy ludzie mają białka, które w ogóle nie działają lub działają bardzo słabo. Osoba z jednym z tych rodzajów defektów w pierwszych pięciu białkach będzie miała bardziej nasilone objawy z powodu zaburzenia cyklu mocznikowego. Obejmuje to CPS1, OTC, ASS1, ASL i NAGS.

U osób z ciężkimi zaburzeniami cyklu mocznikowego amoniak zaczyna narastać w ciele w okresie noworodkowym. Te niemowlęta wyglądają normalnie po urodzeniu, ale wkrótce stają się dość chore. W pierwszych dniach życia niemowlęta zaczynają obrzęk mózgu (obrzęk mózgu). Jest to dość niebezpieczne, ponieważ wywiera nacisk na część mózgu zwaną pniem mózgu. Objawy mogą bardzo szybko przybrać postać ciężką. Mogą to być:

• Wymioty i brak jedzenia
• Niska temperatura ciała
• Większy niż normalny sen
• Oddychanie zbyt wolno lub zbyt szybko
• Napady padaczkowe
• Nienormalna sztywność mięśni (zwana neurologiczną "postawą")
• Zaburzenie narządu
• Śpiączka
• Zarzymanie oddechu
• Śmierć

Osoby, których wady genetyczne nie są tak poważne, zwykle nie mają objawów aż do miesięcy lub lat po urodzeniu. U tych osób poziom amoniaku nie jest tak wysoki, więc objawy nie są tak poważne. Osoby te mogą najpierw zauważyć objawy w późniejszym życiu. Czasami objawy te są subtelne i chroniczne. Na przykład przewlekłe objawy mogą obejmować:

• Migrenopodobne bóle głowy
• Upośledzenie intelektualne
• Problemy z wątrobą
• Drżenie lub problemy z równowagą
• Problemy ze snem
• Objawy psychiczne (takie jak zmiany nastroju, nadpobudliwość, agresywność)
• Włosy kruche (szczególnie dla ASL)

Niektóre rodzaje stresu mogą pogorszyć te objawy lub wywołać nowe. Dzieje się tak, gdy poziom amoniaku staje się jeszcze wyższy. Na przykład dowolne z poniższych może wywołać objawy:

• Choroba
• Chirurgia
• Przedłużający się post
• Ekstremalne ćwiczenia
• Rodząc

Te czynniki stresogenne mogą powodować obrzęk mózgu i dodatkowe objawy, takie jak:

• Utrata apetytu
• Wymioty
• Letarg
• Urojenia i halucynacje
• Napady padaczkowe
• Śpiączka i niewydolność narządu

Diagnoza

Rozpoznanie rozpoczyna się od starannej historii medycznej i badania lekarskiego. Obejmuje to pytania dotyczące historii rodziny, w tym zgonów niemowląt i problemów neurologicznych lub psychiatrycznych w rodzinie. Twój lekarz będzie chciał pełnego zrozumienia objawów i wszystkich potencjalnych objawów choroby. Jednak badania medyczne są również potrzebne do zdiagnozowania zaburzenia cyklu mocznikowego.

Za każdym razem, gdy dana osoba ma niewyjaśnione objawy neurologiczne lub psychiczne, lekarze muszą rozważyć możliwość podwyższenia poziomu amoniaku (zwanego hiperamonemią). Niemowlęta z takimi objawami powinny być na to szybko przetestowane. Hiperamonemia jest bardzo ważnym sygnałem dla potencjalnego zaburzenia cyklu mocznikowego, chociaż może być spowodowana innymi problemami, takimi jak niewydolność wątroby lub inne zaburzenia genetyczne. Na początku zaburzenie cyklu mocznikowego może być mylone z posocznicą, przemożną reakcją organizmu na jakąś infekcję.

Jednak w zaburzeniu cyklu mocznikowego taka infekcja nie występuje. Można również użyć wielu innych badań krwi, aby pomóc zdiagnozować zaburzenie cyklu mocznikowego.

Aby potwierdzić diagnozę zaburzenia cyklu mocznikowego, potrzebne są badania genetyczne. Może to być wykorzystane do udowodnienia, że ​​występuje zaburzenie cyklu mocznikowego, a także do identyfikacji konkretnego rodzaju zaburzenia. Niektóre zaburzenia cyklu mocznikowego są uwzględniane w standardowym badaniu przesiewowym noworodków, które wszystkie niemowlęta otrzymują po urodzeniu, więc może to wynikać z diagnozy. Jednak nie wszystkie zaburzenia cyklu mocznikowego są badane w tych testach.

Bardzo ważne jest, aby diagnoza nastąpiła tak szybko, jak to możliwe. Dzieje się tak, ponieważ niemowlęta, które mają wyższy i dłuższy poziom ekspozycji na amoniak doświadczają poważniejszych uszkodzeń mózgu.

Leczenie

Kiedy najpierw wykryje się zaburzenie cyklu mocznikowego, bardzo ważne jest zmniejszenie ilości amoniaku w organizmie. Potrzebna jest pewna forma dializy, aby szybko zmniejszyć ilość amoniaku we krwi. Specyficzny rodzaj dializy może się różnić w zależności od wieku pacjenta, stopnia zaawansowania choroby, dostępności i innych czynników. Najszybszą metodą może być pompa ECMO (pozaustrojowa pompa tlenowa membranowa) stosowana w maszynie do hemodializy.

Istnieje również kilka metod leczenia, które można zastosować w celu zwiększenia wydalania amoniaku. Można je podawać w wyższych dawkach podczas kryzysu i przy niższych dawkach jako leczenie podtrzymujące. Jednym z takich potencjalnych sposobów leczenia jest benzoesan sodu.

W zależności od konkretnego rodzaju zaburzenia cyklu mogą również skorzystać z innych terapii. Na przykład karbamyloglutaminian może być bardzo skuteczny w leczeniu zaburzeń cyklu mocznikowego typu NAGS. Aminokwas L-arginina jest kolejnym przykładem terapii, która jest korzystna w pewnych typach zaburzeń cyklu mocznikowego.

Leczenie często wymaga również dogłębnego wsparcia żywieniowego. Konieczne może być radykalne zmniejszenie ilości przyjmowanego białka przez ograniczony czas. W dłuższej perspektywie pacjenci będą musieli przestrzegać diety niskobiałkowej. Mogą również potrzebować specyficznej suplementacji konkretnymi aminokwasami, witaminami i minerałami.

Transplantacja wątroby jest również opcją dla niektórych osób z zaburzeniami cyklu mocznikowego. To może potencjalnie całkowicie wyleczyć ten stan. Jednak jakiekolwiek trwałe uszkodzenie mózgu, które już wystąpiło, nie może zostać odwrócone podczas przeszczepu wątroby.

Osoby z zaburzeniami cyklu mocznikowego muszą być postrzegane przez eksperta medycznego z doświadczeniem w leczeniu i leczeniu tych schorzeń, takich jak lekarz specjalizujący się w genetycznych chorobach metabolicznych.

Prognozy i zarządzanie

Niestety, niektóre dzieci z ciężkimi zaburzeniami cyklu mocznikowego nie przeżywają pierwszych kilku tygodni życia. Jednak dzięki szybkiej diagnozie i lepszym leczeniu zaburzeń cyklu mocznikowego dramatycznie wzrosła przeżywalność dotkniętych dzieci.

Duży procent niemowląt będzie miał opóźnienia rozwojowe i opóźnienie umysłowe. Dopóki nie dojdzie do transplantacji wątroby, nawracające kryzysy podwyższonego stężenia amoniaku mogą być nadal wywoływane przez choroby lub inne czynniki stresogenne. Ważne jest, aby opracować plan postępowania w przypadku wszelkich możliwych czynników wywołujących podwyższony poziom amoniaku. Okresy podwyższonego stężenia amoniaku mogą być bardzo niebezpieczne dla osób z zaburzeniami cyklu mocznikowego, nawet jeśli ich choroba jest zwykle dobrze zarządzana.

Genetyka

Z wyjątkiem OTC, zaburzenia cyklu mocznikowego są dziedziczone w sposób autosomalny recesywny. Oznacza to, że zaatakowane dziecko musi otrzymać dotknięty gen zarówno od matki, jak i ojca. Jeśli dotknięte chorobą dziecko urodziło się z pary, istnieje 25 procent szans, że ich przyszłe dziecko również cierpi na zaburzenie cyklu mocznikowego.

W przeciwieństwie do form zaburzeń cyklu mocznikowego, OTC następuje po odziedziczonym przez X dziedziczeniu. Oznacza to, że dotknięty gen znajduje się na chromosomie X (z których kobiety mają dwa, a mężczyźni jeden). Z tego powodu OTC występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet, a samce mają bardziej nasilone objawy.

Kobiety z jedną dotkniętą kopią genu OTC często nie mają żadnych objawów lub tylko bardzo łagodne. Jednak znaczna mniejszość tych kobiet ma epizod podwyższonego poziomu amoniaku w pewnym momencie ich życia. Kobieta z jednym zaburzonym genem OTC ma 50 procent szans, że jej potencjalny syn będzie miał zaburzenie cyklu mocznikowego.

Wiele osób uważa, że ​​warto porozmawiać z doradcą genetycznym, jeśli wiedzą, że zaburzenia cyklu mocznikowego są ryzykiem w ich rodzinie. Badania prenatalne są dostępne w przypadku zaburzeń cyklu mocznikowego. W niektórych przypadkach pary mogą zdecydować się na przerwanie ciąży, jeśli u dziecka zdiagnozowano prenatalnie ciężką postać zaburzenia cyklu mocznikowego.

Słowo od Bardzo dobrze

Może być przytłaczająca informacja, że ​​Twoje dziecko cierpi na poważną chorobę genetyczną. Pacjenci są często diagnozowani z zaburzeniami cyklu mocznikowego, gdy są dość chorzy i potrzebują ostrej interwencji medycznej. Wiedz, że nie jesteś sam. Dzięki mediom społecznościowym łatwo jest połączyć się z innymi rodzinami, które doświadczyły czegoś podobnego. Twój zespół medyczny pomoże Ci przejść przez każdy aspekt procesu decyzyjnego.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Ah Mew N, Simpson KL, Gropman AL, i in. Zaburzenia cyklu mocznikowego: przegląd. 2003 kwiecień 29 Zaktualizowano 2017 22 czerwca. W: Adam MP, Ardinger HH, Pagon RA, i wsp., Redaktorzy. GeneReviews® Internet. Seattle (WA): University of Washington, Seattle; 1993-2018. Dostępny z:
• Häberle J, Boddaert N, Burlina A, et al. Sugerowane wytyczne dotyczące diagnostyki i leczenia zaburzeń cyklu mocznikowego. Orphanet J Rare Dis. 2012 29 maja, 7: 32. doi: 10,1186 / 1750-1172-7-32.