Jakie jest ryzyko zakażenia wirusem HIV w parach mieszanych?

Badania kliniczne wykazały, że terapia antyretrowirusowa (ART) może znacznie zmniejszyć ryzyko zakażenia HIV w parach o zróżnicowanym statusie (serodiscordant) - gdzie jeden partner jest nosicielem wirusa HIV, a drugi jest nosicielem wirusa HIV.

Strategie obejmują zmniejszenie infekcyjności partnera zakażonego HIV poprzez zapewnienie utrzymującego się niewykrywalnego miana wirusa (często określanego jako leczenie jako zapobieganie lub TasP), jak również codziennego stosowania pigułki przeciwretrowirusowej w celu zmniejszenia wrażliwości na HIV u niezainfekowanego partnera (znana jako profilaktyka przedekspozycyjna lub PrEP).

Za kluczowe uważa się również narzędzia zapobiegające stosowaniu niezwiązane z ART, takie jak prezerwatywy i dobrowolne obrzezanie mężczyzn (o których wiadomo, że zmniejszają ryzyko zakażenia HIV u niezainfekowanych mężczyzn). Podczas gdy wczesne badania wykazały, że korzyści płynące ze stosowania ART mogą być wspaniałe w przypadku par o statusie mieszanym, ponieważ TasP zmniejsza ryzyko HIV nawet o 96 procent, a PrEP obniża ryzyko aż o 75 procent - niektórzy kwestionują, czy te liczby utrzymają się w ustawienie w świecie rzeczywistym.

Ryzyko braku seksu i HIV

Podczas konferencji w Londynie na temat retrowirusów i infekcji oportunistycznych (CROI) w Bostonie naukowcy z trwającego badania PARTNER pokazali, że wśród 767 par mieszanych z wykorzystaniem samego TasP nie doszło do żadnej infekcji pomimo ponad 44 000 zachowań seksualnych bez prezerwatywy. Badaniem objęto pary heteroseksualne i gejowskie, które zgłosiły średnio 37 do 43 aktów seksualnych bez prezerwatywy rocznie.

Jednak nawet według własnych zeznań naukowców dane są nieco trudne. Opierając się na wielu wysoce zmiennych czynnikach - w tym rodzajach aktów seksualnych i czy nastąpił wytrysk - przedział ufności (używany do pomiaru pewności oszacowań) wynosił 96 procent.

Przekłada się to na szacowane 4 procentowe ryzyko infekcji - a nie 0 procent, które niektórzy mogą przypuszczać. W przypadku osób uprawiających seks analny oszacowane ryzyko wzrosło do 10 procent. Późniejsze badania sprawiły, że jeszcze bardziej wątpliwości co do tego, jak dobrze te narzędzia zapobiegawcze mogą zmniejszyć ryzyko infekcji w dłuższej perspektywie.

Różnice w ryzyku pomiędzy homoseksualnymi i homoseksualnymi parami

W badaniu przeprowadzonym przez amerykańskie Centers for Disease Control and Prevention (CDC) naukowcy przeanalizowali aktualne dane na temat skuteczności TasP, PrEP i prezerwatyw u serodiscordant heteroseksualnych i homoseksualnych par. Celem badania nie było prognozowanie rzeczywistego ryzyka transmisji w "realnym świecie", ale pokazanie, jak ryzyko narasta w czasie - a mianowicie po upływie jednego roku i dziesięciu lat.

Opierając się na liczbie potencjalnie zakłócających czynników, prawdopodobieństwo zakażenia parami o statusie mieszanym przy użyciu samego ART oszacowano na dwa procent dla heteroseksualistów i zadziwiające 25 procent dla par homoseksualnych. Ustalenia opierały się na szeregu założeń ewaluacyjnych, w tym:

• 80 procent redukcji ryzyka związanego z używaniem prezerwatyw
• 96 procent redukcji ryzyka, gdy partnerzy zarażeni wirusem HIV są na ART / TasP
• 73 procent redukcji ryzyka u niezainfekowanych partnerów heteroseksualnych w PrEP
• 44 procentowe zmniejszenie ryzyka dla niezakażonych partnerów homoseksualnych w PrEP
• 54% redukcji ryzyka dla niezainfekowanego heteroseksualnego partnera płci męskiej, który jest obrzezany
• 73% redukcja ryzyka u niezainfekowanego, obrzezanego homoseksualnego partnera, który jest wyłącznie nosicielem ("top") podczas seksu analnego
• Średnio sześć penetrujących aktów seksualnych miesięcznie

Należy zauważyć, że różnice w stawkach między parami heteroseksualnymi i gejami nie ograniczają się wyłącznie do większego prawdopodobieństwa zarażenia poprzez seks analny, ale do obecnych badań sugerujących niższe stawki PrEP wśród par homoseksualnych.Badacze przyznają, że większa absorpcja PrEP i / lub poprawa danych na temat adherencji może poprawić te szacunki.

Ponadto, wiele ostatnich badań silnie zasugerowało, że tymczasowe stosowanie PrEP w MSM może mieć taką samą ochronną korzyść jak codzienne użycie PrEP. Jeśli takie wyniki mogą zostać potwierdzone, jak wielu oczekuje, wpływ na skuteczność PrEP w parach MSM zostanie znacznie zwiększony.

Czynniki ryzyka krótko- i długoterminowego

Badacze udowodnili ponadto, że pary stosujące tylko jedną metodę zapobiegania miały o wiele większe ryzyko infekcji, zarówno w perspektywie krótko- jak i długoterminowej. Wśród ich wyników:

• Pary homoseksualne, które polegały wyłącznie na prezerwatywach, miały 13% ryzyka zarażenia wirusem HIV w ciągu roku i zadziwiające 76% ryzyka w ciągu 10 lat, w oparciu o bieżące dane o wykorzystaniu konsystencji. Natomiast mężczyźni heteroseksualni wykazali, odpowiednio, 1 procent i 11 procent ryzyka.
• Pary homoseksualne, które polegały wyłącznie na TasP, miały 3-procentowe ryzyko w ciągu roku i 25% ryzyka przez 10 lat. Dla porównania pary heteroseksualne miały odpowiednio 0,2% i 2% ryzyka.
• W przypadku homoseksualnych par, które łączyły TasP, PrEP i obrzezanie, konsekwentnie stosowały prezerwatywy i nie stosowały analnego seksu analnego dla niezainfekowanego partnera, ryzyko HIV spadło do 0,1 procent w ciągu roku i 1 procent w ciągu 10 lat.
• Podobnie spadki zaobserwowano w parach heteroseksualnych, które łączyły TasP, PrEP, obrzezanie i konsekwentne stosowanie prezerwatyw. W przypadku mężczyzn ryzyko w ciągu roku wynosiło 0,1 procent i 1 procent w ciągu 10 lat. Ryzyko wśród kobiet było nawet niższe, odpowiednio o 0,05% i 0,5%.

Wyniki te zostały częściowo poparte analizą Sorbona Université w Paryżu z 2014 r., W której przeanalizowano dane z sześciu różnych badań dotyczących wykorzystania TasP wśród par heteroseksualnych o statusie mieszanym. Pary objęte badaniem odbyły stosunek płciowy między trzy a 12 razy w miesiącu, z 80-procentowym konsekwentnym stosowaniem prezerwatyw.

Badacze doszli do wniosku, że dostępne dane nie potwierdzają sugestii, że ART może zredukować ryzyko HIV do zera. Zamiast tego, ich analiza określa, że ​​chociaż ryzyko infekcji jest bardzo niskie w ciągu pierwszych dwóch lat, ryzyko to może wzrosnąć do 1% po 18 miesiącach. W badaniu nie oceniano długoterminowej skuteczności ART w przypadku homoseksualnych par homoseksualnych.