Kiedy ktoś z demencją mówi o samobójstwie

Co powinieneś zrobić, jeśli ktoś z chorobą Alzheimera lub inną demencją mówi o popełnieniu samobójstwa? Jak powinieneś zareagować? Jakie pytania należy zadać? Jakie działania należy podjąć?

Znając czynniki ryzyka

Według badań opublikowanych w Alzheimer's and Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association, przeanalizowano dane z Departamentu Weteranów i ustalono, że zwiększone ryzyko samobójstw u osób w wieku powyżej 60 lat związane jest z:

• Niedawna diagnoza demencji
• Rasa kaukaska
• Historia depresji
• Historia hospitalizacji psychiatrycznej
• Recepty leków przeciwdepresyjnych lub przeciwlękowych

W drugim badaniu zidentyfikowano dwa inne czynniki ryzyka samobójstwa u osób z otępieniem: wyższe funkcje poznawcze w demencji i wcześniejsze próby samobójcze.

Najczęstszą metodą samobójstwa (73%) była broń palna w badaniu VA; jednakże dla osób, które były mieszkańcami obiektów, broń palna była mniej dostępna i częściej przedawkowały narkotyki, wieszały się lub skakały z wysokości.

Ci, którzy zostali przyjęci do domu opieki, mieli mniejsze ryzyko samobójstwa, być może dlatego, że ich choroba mogła przejść do późniejszego etapu, a placówka zapewniała wyższy nadzór i obecność personelu.

W innym badaniu wykazano, że po rozpoznaniu otępienia podczas hospitalizacji ryzyko samobójstwa wzrosło zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet.

Ocena ryzyka depresji w demencji

Świadomość możliwości depresji u osób z demencją jest ważna w zapobieganiu i reagowaniu na uczucia samobójcze w demencji.

Dwadzieścia pięć do pięćdziesięciu procent osób z demencją ma depresję. Ocena depresji, na przykład, za pomocą Cornell Screen for Depression w demencji i rozpoznawanie objawów depresji w otępieniu jest bardzo ważna, ponieważ depresja zwiększa ryzyko samobójstwa. Leczenie depresji, zarówno poprzez podejście nielekowe, jak i przeciwdepresyjne, może radykalnie zmienić jakość życia danej osoby i zmniejszyć ryzyko samobójstwa.

Odpowiadanie na myśli samobójcze

Oceń ryzyko:Twoja pierwsza troska dotyczy obecnej sytuacji. Czy ta osoba mieszka sama lub czy jest rezydentem w domu opieki? Czy ma historię krzywdzenia siebie lub innych? Czy jego otępienie spowodowało, że rozwinął on zły osąd? Czy jego uczucia bardziej odzwierciedlają zniechęcenie jego diagnozą, czy też aktywnie dąży do zakończenia swojego życia? Niektórzy ludzie twierdzą, że są gotowi wrócić do domu, do nieba, które nie są równoznaczne z pragnieniem zakończenia ich życia. Te pytania i inne mogą pomóc ci ocenić, jak wysokie jest ryzyko dla samookaleczenia.

Określ, czy opracowano plan:Zapytaj go, czy zdecydował się na plan zrobienia sobie krzywdy, a jeśli tak, to jaki jest plan.

Oceń zdolność do wykonania planu:Osoba może mieć pragnienie i sformułowała plan umierania, ale jeśli nie ma zdolności - ani fizycznej, ani mentalnej - do realizacji tego planu, ryzyko jest zmniejszone.

Opracuj plan bezpieczeństwa razem:Chociaż osoba z chorobą Alzheimera lub inną demencją może mieć słabą pamięć krótkotrwałą, plan bezpieczeństwa może nadal być przydatny. Plan bezpieczeństwa to miejsce, w którym określasz na piśmie, że jeśli osoba czuje, że jest narażona na ryzyko samookaleczenia, poinformuje kogoś i podejmie konkretne kroki, aby zapobiec samookaleczeniu.

Zgłoś myśli samobójcze do lekarza:Bardzo ważne jest, aby indywidualny lekarz był informowany o każdej myśli samobójczej, której może doświadczać osoba. Lekarz może następnie ocenić, czy leki takie jak leki przeciwdepresyjne mogą być korzystne dla danej osoby i czy należy opracować inne plany leczenia.

Poinformuj przedstawiciela rezydenta:Jeśli jesteś opiekunem spoza rodziny, pamiętaj, aby zgłosić swoje obawy dotyczące depresji i samobójstwa członkowi rodziny lub innej osobie wyznaczonej jako opiekun lub medyczne pełnomocnictwo. Nie zakładaj, że są świadomi. Mogą mieć wgląd w sytuację i być w stanie pomóc w określeniu kolejnych kroków. Z prawnego punktu widzenia zwiększasz ryzyko grzywny, skargi lub pozwu sądowego, jeśli nie poinformujesz pełnomocnika rezydenta o poważnym, zidentyfikowanym problemie.

Zwiększ nadzór i wsparcie:Jeżeli osoba ta zamieszkuje w ośrodku, takim jak dom opieki lub ośrodek pomocy z asystą, należy rozważyć ustanowienie systemu przeprowadzania 15-minutowych kontroli tej osoby w celu sprawdzenia ich bezpieczeństwa. Jeśli osoba przebywa w domu, organizuj częstsze wizyty członków rodziny, pomocników w domu, wolontariuszy i duchownych. Jeśli ryzyko samobójstwa jest wysokie, może być konieczne skontaktowanie się ze szpitalem psychiatrycznym w celu hospitalizacji lub programu ambulatoryjnego. Leki i plany leczenia można tam dostosować. Niektóre szpitale mają ambulatoryjny program częściowej hospitalizacji, w którym ludzie przychodzą przez kilka godzin dziennie przez kilka tygodni w celu uzyskania wsparcia i poradnictwa.

Rozważ doradztwo:Często dostępne są społeczne usługi zdrowia psychicznego i usług, które mogą zapewnić wsparcie dla osoby, która doświadcza depresji i / lub wyrażania pomysłów na temat samobójstwa. Szczególnie w początkowych etapach demencji dana osoba może skorzystać z usług doradczych.

Słowo od DipHealth

Czasami możesz czuć się bezradny lub po prostu nie wiedzieć, jak zareagować na uczucia ukochanej osoby, więc może to pomóc, aby pamiętać, że nie musisz tego robić sam. Upewnij się, że konsultujesz się z innymi członkami rodziny, społecznością i zasobami online oraz innymi pracownikami służby zdrowia (oprócz lekarza) podczas wspólnej pracy nad opracowaniem planu zapewniającego bezpieczeństwo i poprawę jakości życia ukochanej osoby.