8 etapów rozwoju człowieka

Teoria rozwoju psychospołecznego stworzona przez Erika Eriksona jest prawdopodobnie jedną z najbardziej znanych teorii osobowości. Teoria różni się od wielu innych tym, że dotyczy rozwoju przez cały okres życia, od narodzin do śmierci.

Na każdym etapie jednostka zajmuje się konfliktem, który służy jako punkt zwrotny w rozwoju. Po pomyślnym rozwiązaniu konfliktu osoba może rozwijać jakość psychospołeczną związaną z danym etapem rozwoju.

Dowiedz się więcej o każdym z etapów psychospołecznych, w tym o konflikcie na każdym etapie i najważniejszych wydarzeniach, które mają miejsce w każdym punkcie rozwoju.

1

Etap 1: Zaufanie a nieufność

Zaufanie kontra nieufność to najwcześniejszy etap psychospołeczny, który pojawia się w ciągu pierwszego roku życia dziecka. W tej krytycznej fazie rozwoju niemowlę jest całkowicie zależne od swoich opiekunów.

Kiedy rodzice lub opiekunowie reagują na potrzeby dziecka w sposób konsekwentny i troskliwy, dziecko uczy się ufać światu i otaczającym go ludziom.

2

Etap 2: Autonomia kontra wstyd i zwątpienie

Drugi etap psychospołeczny obejmuje konflikt między autonomią a wstydem lub wątpliwościami. Gdy dziecko wkracza w lata malucha, coraz większe znaczenie zyskuje poczucie osobistej kontroli.

Zadania takie jak nauka korzystania z toalety, wybór jedzenia i wybór zabawek to sposoby, dzięki którym dzieci zyskują większe poczucie niezależności.

3

Etap 3: Inicjatywa a poczucie winy

Trzeci etap psychospołeczny znany jest jako inicjatywa versus poczucie winy i występuje w wieku od około trzech do pięciu lat. Ten etap koncentruje się na rozwijaniu poczucia własnej inicjatywy.

Dzieci, które mają pozwolenie i zachęcają do angażowania się w samokierowaną zabawę, wyłaniają się z silną inicjatywą, podczas gdy osoby zniechęcone do tych działań mogą zacząć odczuwać poczucie winy z powodu swoich inicjowanych przez siebie działań.

4

Etap 4: Przemysł a niższość

Podczas średniego dzieciństwa w wieku od około sześciu do jedenastu lat dzieci wkraczają w fazę psychospołeczną znaną jako przemysł a niższość. Kiedy dzieci angażują się w interakcje społeczne z przyjaciółmi i zajęcia akademickie w szkole, zaczynają rozwijać poczucie dumy i osiągnięć w swojej pracy i umiejętnościach.

Dzieci, które są chwalone i zachęcane do rozwijania poczucia kompetencji, a osoby zniechęcone pozostają z poczuciem niższości.

5

Etap 5: tożsamość a zamieszanie

W piątym etapie psychospołecznym koncentruje się na tożsamości i dezorientacji roli. W tym momencie rozwoju formacja tożsamości osobistej staje się krytyczna. W okresie dojrzewania nastolatki badają różne zachowania, role i tożsamości.

Erikson uważał, że ten etap jest szczególnie ważny i że wykuwanie silnej tożsamości służy jako podstawa do znalezienia przyszłego kierunku w życiu.

Ci, którzy odnajdują poczucie tożsamości, czują się bezpieczni, niezależni i gotowi stawić czoła przyszłości, a ci, którzy pozostają zdezorientowani, mogą czuć się zagubieni, niepewni i niepewni swojego miejsca w świecie.

6

Etap 6: Intymność a izolacja

Szósty etap psychospołeczny koncentruje się na intymności a izolacja koncentruje się na tworzeniu intymnych, pełnych miłości relacji z innymi ludźmi. Randki, małżeństwo, rodzina i przyjaźnie są ważne w okresie intymności w porównaniu z etapem izolacji, który trwa od około 19 do 40 lat.

Poprzez pomyślne formowanie miłosnych relacji z innymi ludźmi, jednostki są w stanie doświadczyć miłości i cieszyć się intymnością. Ci, którzy nie potrafią stworzyć trwałych związków, mogą czuć się odizolowani i sami.

7

Etap 7: Generatywność a stagnacja

Kiedy dorośli wkraczają w etap generatywności w porównaniu ze stanem stagnacji, który ma miejsce podczas średniego okresu dorosłości, konflikt psychospołeczny koncentruje się na potrzebie tworzenia lub pielęgnowania rzeczy, które przetrwają jednostkę.

Podnoszenie rodziny, praca i wnoszenie wkładu w życie społeczności są sposobami, dzięki którym ludzie mają poczucie sensu. Ci, którzy nie potrafią znaleźć sposobu na przyczynianie się, mogą czuć się rozłączeni i bezużyteczni.

8

Etap 8: Uczciwość a rozpacz

Ostatni etap psychospołeczny znany jest jako uczciwość wobec rozpaczy, a zaczyna się około 65 roku życia i trwa do śmierci. W tym czasie jednostka spogląda wstecz na swoje życie. Głównym pytaniem na tym etapie jest: "Czy przeżyłem sensowne życie?"

Ci, którzy mają, poczują poczucie pokoju, mądrości i spełnienia, nawet gdy staną w obliczu śmierci. Dla tych, którzy spoglądają wstecz na życie z goryczą i żalem, może dojść do uczucia rozpaczy.