Tarczyca łąkowa - zespół trzustki

Międzywarstwowa menisk boczna jest nieprawidłowo ukształtowaną łąkotką w obrębie stawu kolanowego. Menisk jest klinem chrząstki w kształcie litery C, który pomaga w podparciu stawu kolanowego i jego amortyzacji. W każdym kolanie znajdują się dwie łąkotki, jedna w środku (przyśrodkowa) i jedna na zewnątrz (boczna) stawu kolanowego. U niektórych osób menisk boczny ma raczej kształt dysku stałego niż normalnego kształtu litery C.

Większość ludzi z meniskami tarczowymi nigdy nie wie, że mają anomalię. Szacuje się, że między 3-5% ludzi ma tarczową mennicę boczną. Większość ludzi żyje normalnie, aktywne życie z dyskotekową łąkotką - nawet sportowców wyczynowych. Dlatego jeśli lekarz stwierdzi, że masz menisk tarczowy, ale nie powoduje żadnego problemu, powinien zostać pozostawiony sam sobie. Na przykład, czasami podczas artroskopii stawu kolanowego pojawia się menisk tarczowy, gdy inny problem jest leczony - powinny być po prostu pozostawione same sobie, nieleczone chirurgicznie.

Dwa najczęstsze powody, dla których ludzie odkryli, że mają menisk tarczowy, to to, że mają MRI, który wykazuje nieprawidłowość, lub mają artroskopową operację kolana i są znalezieni w tym czasie, aby mieć tarczowaty menisk. Znowu, w obu tych scenariuszach, tarczowaty menisk boczny najlepiej pozostawić w spokoju.

Objawy Problematic Discoid Menicus

U niektórych osób, menisk tarczowy może powodować problemy, zwykle uczucie poppingu z bólem nad zewnętrzną częścią stawu kolanowego. Dlatego niektórzy używają wyrażenia "zespół pękającego kolana", mówiąc o menisku tarczowatym. Objawy menisku tarczowym mogą obejmować:

• Uderzenia w kolano
• Obrzęk kolana
• Ból wzdłuż zewnętrznej strony kolana
• Ból z kucaniem / klęczeniem

Rozpoznanie menisku tarczowatym zwykle wykonuje się patrząc na MRI kolana. Normalne kontury łąkotki są nieobecne, a więcej MRI znajduje się więcej tkanki meniskalnej niż normalnie. Jeśli w menisku tarczowym występuje łza, jest to zwykle widoczne również w MRI.

Leczenie menisku tarczowego

Jeśli u pacjenta stwierdza się menisk tarczowy, ale nie powoduje on objawów, nie należy wykonywać żadnego leczenia.

U pacjentów z bolesnym meniskiem tarczowatym można wykonywać proste zabiegi polegające na wykonywaniu ćwiczeń kolanowych i rozciągania. Można rozważyć leki przeciwzapalne lub zastrzyk z kortyzonu, ale większość osób z objawową meniskami tarczkowymi ostatecznie zdecyduje się na operację artroskopową. Procedura ta jest wykonywana przez włożenie małego aparatu do stawu przez jedno małe nacięcie i użycie instrumentów, które mogą ciąć, gryźć i golić nienormalną lub rozdartą tkankę łąkotki.

Jeśli menisk tarczowy jest rozdarty, istnieje kilka podejść do zarządzania tą artroskopią. Historycznie cały menisk usunięto w czasie operacji artroskopowej. Jednak usunięcie całego menisku spowodowało zwiększenie szans rozwoju artretyzmu stawu kolanowego z powodu usunięcia chrząstki łąkotek. Ta operacja jest nazywana całkowitą meniskektomią. Częściej, menisk tarczowy może być chirurgicznie ukształtowany w normalnie wyglądającą łąkotkę, procedurę zwaną sauceryzacją menisku.

Oprócz zarządzania rozdartą częścią menisku, wiele osób z meniskiem tarczowatym ma objawy, takie jak trzaskanie w wyniku niestabilności chrząstki łąkotek. W związku z tym, w czasie leczenia chirurgicznego, gdy wykonuje się saudrację menisku, można również wykonać naprawę niestabilnej pozostałości łąkotki, aby zapobiec nawrotom odczuwania poppingu w kolanie. W końcu niektóre menisku mogą zostać usunięte, a niektóre mogą zostać naprawione.

Po operacji łąkotki

Odzysk po chirurgicznym leczeniu menisku tarczowatym wynosi około 6 tygodni, aby odzyskać pełną wytrzymałość i ruchomość stawu. Większość pacjentów nie wymaga unieruchomienia i ograniczonych ograniczeń obciążania. Często zdarza się, że osoby, które poddają się zabiegowi chirurgicznemu, wykonują fizykoterapię i unikają ćwiczeń wysiłkowych podczas rehabilitacji po zabiegu chirurgicznym.

Chociaż istnieje niewiele dowodów na to, że pacjenci z menopauzą tarczową mają większe szanse na rozwinięcie zapalenia stawu kolanowego w późniejszym okresie życia, istnieją dowody na to, że pacjenci, którzy rozrywają łąkotkę, mogą mieć problemy z dłuższym okresem. Każdy pacjent, który podtrzymuje łąkotkę, powinien podjąć kroki, aby zapobiec postępowi zapalenia stawów w stawach kolanowych.