Łuszczyca: stan autoimmunologiczny

Łuszczyca powoduje wiele różnych objawów, od drażniących po faktycznie wyniszczające. Objawy mogą obejmować grube, czerwone plamy na skórze; dziurkowane, prążkowane paznokcie; łuszcząca się, swędząca skóra głowy i wypadanie włosów; i sztywne, bolesne stawy.

Dlaczego niektórzy ludzie, ale nie inni, dostają ten frustrujący stan w pierwszej kolejności? Uzyskanie odpowiedzi na to pytanie opiera się częściowo na tym, że łuszczyca jest zaburzeniem autoimmunologicznym - "auto", oznaczającym "ja" i "odporny", odnoszącym się do złożonego układu odpornościowego organizmu.

Co to jest zaburzenie autoimmunologiczne?

Układ odpornościowy twojego organizmu jest odpowiedzialny za walkę z obcymi najeźdźcami zagrażającymi twojemu zdrowiu: bakterie, wirusy i grzyby to tylko kilka przykładów. Twoje dobre zdrowie zależy częściowo od dwóch ważnych cech układu odpornościowego:

1. Twój układ odpornościowy powinien być w stanie rozpoznać wszystkie tkanki i narządy w twoim ciele jako "ja", a zatem nie atakować ich.
2. Twój układ odpornościowy powinien być w stanie zidentyfikować obcych najeźdźców jako "innych", aby z nimi walczyć.

Niestety, kiedy masz chorobę autoimmunologiczną, system odpornościowy twojego ciała błędnie myli to, co jest "ja" z tym, co "inne". Zamiast chronić organizm, układ odpornościowy wytwarza komórki i chemikalia, które atakują twoje własne ciało, powodując szkody i choroby.

Istnieje wiele różnych chorób autoimmunologicznych, w tym łuszczyca, reumatoidalne zapalenie stawów, niektóre typy chorób tarczycy, niektóre formy niedokrwistości, toczeń, celiakia i cukrzyca typu 1.

Dlaczego łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną?

W ramach obrony przed obcymi najeźdźcami, twoje ciało wytwarza wyspecjalizowane białe krwinki zwane komórkami T. W normalnych okolicznościach komórki T identyfikują i koordynują ataki na obcych najeźdźców.

Jednakże, gdy masz łuszczycę, Twoje komórki T błędnie identyfikują twoje komórki skóry jako najeźdźców i atakują je. Ten atak uszkadza komórki skóry, wywołując kaskadę odpowiedzi w układzie odpornościowym i skórze, powodując uszkodzenie skóry widoczne w łuszczycy - obrzęk, zaczerwienienie i łuszczenie się.

Aby wyleczyć, komórki skóry zaczynają rozmnażać się znacznie szybciej niż normalnie, a duża liczba nowych komórek skóry przesuwa się na powierzchnię skóry. Dzieje się to tak szybko, że starsze komórki skóry i białe krwinki nie są uwalniane wystarczająco szybko. Te wyrzucone komórki piętrzą się na powierzchni skóry, tworząc grube, czerwone płytki z srebrzystymi łuskami na ich powierzchni: cechą charakterystyczną klasycznej postaci łuszczycy plackowatej.

Dlaczego ludzie mają łuszczycę?

Uważa się, że zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe są odpowiedzialne za to, czy dana osoba dostanie łuszczycę. Teoria mówi, że ci, którzy rozwijają tę chorobę, rodzą się ze szczególnym genotypem, który powoduje podatność na łuszczycę, a ci, którzy faktycznie rozwijają tę chorobę, są narażeni na coś w środowisku, które wywołuje chorobę.

Napotkanie określonych czynników środowiskowych wydaje się uruchamiać mechanizm odpornościowy organizmu u osób wrażliwych. Niektóre z czynników środowiskowych, które wydają się być w stanie wywołać łuszczycę lub spowodować wybuch choroby u kogoś, kto już cierpi na tę chorobę, to:

• Infekcje. Łuszczyca często zaczyna lub pogarsza się po wystąpieniu jakiejś infekcji, szczególnie wywołanej przez bakterie Streptococcus (jak w "anginie").
• Leki. Leki, leki przeciwmalaryczne, leki o wysokim ciśnieniu krwi (zwane "beta-blokerami") i lek przeciwzapalny Indocin (indometacyna) są niektórymi lekami, które wydają się być możliwymi wyzwalaczami.
• Uraz skóry. Nadmiernie wysuszona skóra, oparzenia słoneczne, skaleczenia i zadrapania czasami prowadzą do łuszczycy.
• Naprężenie. Niektóre badania sugerują, że stres może być czynnikiem wyzwalającym łuszczycę.

Jak leczy się choroby autoimmunologiczne?

Szereg leków można zastosować w celu uspokojenia układu odpornościowego. Dwa popularne przykłady to Trexall (metotreksat) i Sandimmune (cyklosporyna). Inne możliwe terapie należą do klasy farmaceutycznej znanej jako "leki biologiczne", które są wytwarzane z białka ludzkiego lub zwierzęcego, w tym Enbrel (etanercept), Remicade (infliksymab) i Humira (adalimumab).