UNAIDS - wspólny program ONZ w sprawie HIV / AIDS

UNAIDS Global AIDS Update - Press Conference (23 July 2019) (Listopad 2024)

Wspólny program ONZ w zakresie HIV / AIDS (bardziej znany jako UNAIDS) działa jako główny rzecznik, koordynator i osoba ułatwiająca, aby zapewnić bardziej jednolitą globalną reakcję na HIV / AIDS.

Rozpoczęty w styczniu 1996 r. Uchwałą Rady Gospodarczej i Społecznej ONZ, podstawowym celem UNAIDS jest włączenie i integracja działań związanych z HIV / AIDS w oparciu o konsensus polityki i celów programowych poprzez partnerstwo międzynarodowych zainteresowanych stron.

UNAIDS nadzoruje skoordynowane stowarzyszenie organizacji Cosponsoring, w tym Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), Banku Światowego, Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO), Światowego Programu Żywnościowego (WFP) oraz następujących siedmiu agencji kierowanych przez ONZ:

Biuro Wysokiej Komisji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców
Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF)
Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP)
Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury (UNESCO)
Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC)
Fundusz Ludnościowy Narodów Zjednoczonych (UNFPA)
UN Women

UNAIDS jest zarządzane przez Radę Koordynacyjną Programu, składającą się z Sekretariatu UNAIDS, Komitetu Cosponsorów oraz przedstawicieli 22 rządów i pięciu organizacji pozarządowych (NGO).

Dyrektor Wykonawczy UNAIDS działa jako Sekretariat i jest mianowany przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Peter Piot, profesor w Imperial College London i były prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia na rzecz AIDS, był pierwszym dyrektorem wykonawczym organizacji. Piot został zastąpiony przez Michela Sidebégo, byłego zastępcę sekretarza generalnego ONZ w styczniu 2009 roku.

Rola UNAIDS

W przeciwieństwie do planu awaryjnego prezydenta USA w sprawie pomocy humanitarnej (PEPFAR) lub Światowego Funduszu Walki z AIDS, Gruźlicą lub Malarią, UNAIDS nie funkcjonuje jako główny mechanizm finansowania programów HIV / AIDS (chociaż i wielu jego Cosponsorów, w tym Świat Bank, udzielają dotacji i pożyczek na poziomie kraju i programu).

Rola UNAIDS polega raczej na zapewnieniu wsparcia w formułowaniu polityki, planowaniu strategicznym, doradztwie technicznym, badaniach i rozwoju oraz rzecznictwie w ramach globalnego planu prac.

Na szczeblu krajowym UNAIDS działa poprzez "Grupę tematyczną ONZ ds. HIV / AIDS" z personelem Sekretariatu i koordynatorem rezydenta w wybranych krajach. To za pośrednictwem tej grupy UNAIDS może zapewnić techniczne, finansowe i programowe wsparcie zgodne z krajowym planem i priorytetami.

Dodatkowo w ramach Deklaracja ONZ w sprawie HIV / AIDS UNAIDS aktywnie angażuje się i wspiera udział podmiotów niepaństwowych - w tym społeczeństwa obywatelskiego, biznesu, organizacji religijnych (PPBO) i sektora prywatnego - w uzupełnieniu reakcji rządu na HIV / AIDS. Obejmuje to promocję i rozwój praw człowieka i równości płci, zajmując się takimi problemami jak stygmatyzacja, dyskryminacja, przemoc na tle płciowym i kryminalizacja HIV w ramach dialogu krajowego.

Cele UNAIDS

UNAIDS ma pięć głównych celów nakreślonych w ich manifeście założycielskim:

Zapewnienie przywództwa i osiągnięcie globalnego konsensusu w sprawie jednolitego podejścia do epidemii HIV / AIDS;
Wzmocnienie potencjału Organizacji Narodów Zjednoczonych w zakresie monitorowania trendów epidemii i zapewnienia wdrożenia odpowiednich systemów i strategii na poziomie krajowym;
Wzmocnienie zdolności rządów krajowych do opracowania i wdrożenia skutecznej krajowej reakcji na HIV / AIDS;
Promowanie szeroko zakrojonej mobilizacji politycznej i społecznej w celu zapobiegania HIV / AIDS i reagowania na nie w obrębie krajów;
Opowiadać się za większym zaangażowaniem politycznym zarówno na poziomie globalnym, jak i krajowym, w tym odpowiednim przeznaczeniem środków na działania związane z HIV / AIDS.

Strategiczne cele UNAIDS, 2011-2015

W 2011 roku, w ramach projektu Milenijnych Celów Rozwoju (MCR) ustanowionego przez ONZ w 2000 roku, UNAIDS rozszerzyło swoje cele strategiczne, aby osiągnąć szereg kluczowych celów do roku 2015:

Zmniejszenie częstości występowania seksualnego przenoszenia HIV o 50%, w tym zagrożone populacje mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM) i komercyjnymi prostytutkami.
Aby wyeliminować przenoszenie HIV z matki na dziecko, zmniejszając o połowę liczbę zgonów matek związanych z HIV.
Aby wyeliminować transmisję HIV wśród osób przyjmujących narkotyki dożylnie (IDU).
Zmniejszenie liczby zgonów związanych z gruźlicą (TB) wśród osób zakażonych wirusem HIV o 50%.
Zmniejszenie liczby karnych przepisów dotyczących przenoszenia HIV, komercyjnej pracy seksualnej, zażywania narkotyków i homoseksualizmu o 50%.
Ograniczenie liczby podróży i ograniczeń pobytu w przypadku HIV w połowie krajów, w których obowiązują takie przepisy.
Zapewnienie zaspokojenia specyficznych potrzeb HIV kobiet i dziewcząt w co najmniej połowie wszystkich krajowych reakcji na HIV / AIDS.
Zapewnienie zerowej tolerancji dla przemocy na tle płciowym.

W przeglądzie Rady Społeczno-Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych z 2013 r. Dokonano oceny ilościowej postępów w osiąganiu wielu tych celów. Wśród ustaleń:

W latach 2001-2011 liczba dorosłych i dzieci nowo zarażonych wirusem HIV spadła o 21%. W sumie około 2,5 miliona ludzi jest co roku zakażonych wirusem HIV.
Osiem milionów ludzi w krajach rozwijających się zostało poddanych terapii przeciwretrowirusowej (ART), a prognozy sugerują, że 15 milionów będzie miało dostęp do leczenia do roku 2015.
Siedem krajów afrykańskich poinformowało o 50% zmniejszeniu liczby nowych zakażeń wirusem HIV wśród dzieci od 2009 r. Zasięg interwencji matka-dziecko wzrósł do 75% w wielu priorytetowych krajach. W samych tylko RPA stawki MTCT spadły do 5%, w porównaniu z wysokim poziomem 37% w 2000 roku.Jednak tylko 57% kobiet w ciąży z HIV otrzymuje ART, którego potrzebują.
W latach 2004-2011 17 z 44 krajów o wysokim wskaźniku HIV / TB odnotowało ponad 50% zmniejszenie liczby zgonów wśród osób zakażonych wirusem HIV. Ogólnie rzecz biorąc, odnotowano 38% zmniejszenie liczby zgonów związanych z gruźlicą, o czym świadczy przede wszystkim nasilona identyfikacja gruźlicy, większa kontrola zakażeń oraz powszechne stosowanie profilaktycznych leków w celu zapobiegania infekcjom gruźlicy w zagrożonych populacjach.