Różne generacje cefalosporyn

Cefalosporyny są jedną z najczęściej przepisywanych klas leków na świecie. Jest szansa, że ​​spotkałeś te antybiotyki, nawet jeśli nie znasz nazwy. Na przykład, między innymi, Keflex (cefaleksyna) jest stosowany w leczeniu infekcji skóry. Dodatkowo, Rocephin (ceftriakson) jest stosowany w leczeniu zapalenia płuc.

Istnieje pięć generacji cefalosporyn.

Czym są cefalosporyny?

Cefalosporyny odkryto po raz pierwszy w wodzie kanalizacyjnej u wybrzeży Sardynii w 1945 r. Do 1964 r. Przepisano pierwszą cefalosporynę.

Cefalosporyny są strukturalnie podobne do innych antybiotyków. Podobnie jak penicyliny, cefalosporyny mają pierścień beta-laktamowy przyłączony do pierścienia dihyrodotiazolowego. Wychodzący z tego pierścienia dihydrotiazolu są różne łańcuchy boczne, których skład tworzy różne cefalosporyny o różnej farmakologii i aktywności przeciwdrobnoustrojowej.

Cefalosporyny mają trzy różne mechanizmy działania:

• Wiązanie ze specyficznymi białkami wiążącymi penicylinę.
• Hamowanie syntezy ściany komórkowej.
• Aktywacja autolitycznych (autodestruktywnych) enzymów w ścianie komórkowej bakterii

Cefalosporyny dzieli się na pięć pokoleń. Jednak różne cefalosporyny w tym samym pokoleniu są czasami niezwiązane chemicznie i mają różne widma aktywności (np. Cefamycyny).

Uogólnienie dla wielu pracowników służby zdrowia polega na tym, że wraz z następnymi generacjami cefalosporyn zmniejsza się zakres pokrycia dodatniego w gramach, podczas gdy wzrasta zakres pokrycia gram-ujemnego.

Od jednego do trzech procent wszystkich osób ma alergię na cefalosporyny. W rzeczywistości jednak ta liczba jest prawdopodobnie wyższa, ponieważ osobom cierpiącym na alergie na penicylinę często nie przypisuje się cefalosporyn.

Cefalosporyny pierwszej generacji

Cefalosporyny pierwszej generacji występują w postaciach doustnych i dożylnych. Są aktywne przeciwko paciorkowcom Viridans, paciorkowcom hemolitycznym grupy A, Staphylococcus aureus, bakteriom E. coli, Klebsiella i Proteus. Podobnie jak wszystkie inne cefalosporyny, cefalosporyny pierwszej generacji nie działają na enterokoki.

Przykłady cefalosporyn pierwszej generacji obejmują:

• Cephalexin (Keflex)
• Cephradine
• Cefadroksyl
• Cefazolina (dożylna i domięśniowa)

Ogólnie rzecz biorąc, cefalosporyny pierwszej generacji można stosować do zwalczania infekcji skóry i innych tkanek miękkich, infekcji dróg oddechowych i zakażeń dróg moczowych. Dożylne cefalosporyny pierwszej generacji można stosować jako profilaktykę po czystych zabiegach chirurgicznych. Na szczególną uwagę, występowanie MRSA zmniejszyło skuteczność cefalosporyn pierwszej generacji jako środków profilaktyki i leczenia.

Cefalosporyny drugiej generacji

Ogólnie rzecz biorąc, cefalosporyny drugiej generacji są bardziej aktywne wobec organizmów Gram-ujemnych, dzięki czemu są bardziej użyteczne w wielu sytuacjach klinicznych.

Na przykład cefalosporyny drugiej generacji są aktywne przeciwko szczepom Proteus i Klebsiella. Cefalosporyny drugiej generacji zwalczają również H. influenzę - przyczynę zapalenia płuc, sepsy i zapalenia opon mózgowych. Niemniej jednak cefalosporyny pierwszej generacji są generalnie lepsze w leczeniu infekcji Gram-dodatnich.

Przykłady cefalosporyn drugiej generacji obejmują:

• Cefoksytyna (cefamycyna)
• Cefotetan (cefamycyna)
• Cefuroksym (doustnie i dożylnie)
• Cefprozil

Cefalosporyny drugiej generacji leczą:

• Zapalenie zatok
• Zapalenie ucha środkowego (infekcja ucha)
• Mieszane infekcje beztlenowe, w tym zapalenie otrzewnej i zapalenie uchyłka
• Profilaktyka po operacji jelita grubego

Cefalosporyny drugiej generacji nie wykazują aktywności przeciwko Pseudomonas aeruginosa.

Cefalosporyny trzeciej generacji

Główną zaletą antybiotyków trzeciej i czwartej generacji jest znacznie większy zasięg w stosunku do bakterii Gram-ujemnych. Ponadto, cefalosporyna cefalosporyny trzeciej generacji jest aktywna przeciwko Pseudomonas aeruginosa, bakterii, która może powodować infekcje skóry u osób z prawidłowym układem odpornościowym (przypuszczalnie po ekspozycji na nie chlorowaną wannę lub basen), jak również zapalenie płuc, zakażenia krwi i tak naprzód u osób z osłabionym układem odpornościowym (pomyśl o pacjentach po zabiegu chirurgicznym i hospitalizowanych).

Istnieje kilka cefalosporyn trzeciej generacji. Omówienie ich wszystkich wykracza poza zakres tego artykułu. Zamiast tego skupmy się na ceftriaksonie (Rocephinie), który ma wiele zastosowań, w tym:

• Infekcje dolnych dróg oddechowych
• Infekcje skóry i tkanek miękkich
• Nieskomplikowana rzeżączka
• Infekcje dróg moczowych
• Zapalenie ucha środkowego
• Zapalenie narządów miednicy mniejszej
• Profilaktyka chirurgiczna
• Posocznica bakteryjna (zakażenie krwi)
• Zapalenie opon mózgowych
• Infekcje kości
• Wspólne infekcje
• Infekcje w obrębie jamy brzusznej

Cefalosporyna czwartej generacji

Cefepim jest jedyną dostępną (zatwierdzoną przez FDA) cefalosporyną czwartej generacji. Podobnie jak cefalosporyna cefalosporyny trzeciej generacji, cefepim działa przeciwko Pseudomonas aeruginosa. Ponadto cefepim jest bardziej aktywny wobec bakterii Enterobacter i Citrobacter. Wreszcie, cefepim ma dodatni wynik gram-dodatni porównywalny z ceftriaksonem.

Oto kilka zastosowań klinicznych dla cefepimu:

• Umiarkowane do ciężkiego zapalenie płuc
• Ciężkie zakażenie dróg moczowych
• Infekcje skóry i tkanek miękkich
• Skomplikowane infekcje wewnątrzbrzuszne

Cefalosporyna piątej generacji

W 2010 r. FDA zatwierdziła Ceftaroline (Teflaro), jedyną cefalosporynę piątego lub zaawansowanej generacji. Podobnie jak cefepim, ceftarolina jest silnym antybiotykiem, który powinien być zarezerwowany dla poważnej infekcji. W szczególności jest aktywny przeciwko infekcjom wielolekoopornym, takim jak MRSA (oporny na metycylinę S. aureus) i VRSA (oporny na wankomycynę S. aureus). Lek ten jest również wstrzykiwany i przepisywany w celu zwalczania zapalenia płuc wywołanego przez społeczność oraz poważnych zakażeń skóry i tkanek miękkich. Na szczęście ceftarolina jest bezpieczna i ma niewielką zdolność do wywoływania oporu.

Jak można teraz docenić, cefalosporyny są wyjątkowo zróżnicowaną klasą antybiotyków o szerokim zasięgu. Jednakże, podobnie jak w przypadku większości antybiotyków, oporność na antybiotyki stanowi problem dla wielu klinicystów, epidemiologów, urzędników zdrowia publicznego, pacjentów i tak dalej.

Oporność bakterii jest częściowo spowodowana nadmiernym wyliczeniem lekarzy; Niemniej jednak, jako pacjenci, możemy również pomóc w zwalczaniu rozwoju oporności. Na przykład nie należy zawsze oczekiwać ani wymagać od lekarza przepisującego antybiotyk do leczenia infekcji, która może mieć bardzo wirusowy charakter. (Antybiotyki są nieskuteczne wobec wirusów.) Ponadto, gdy przepisywane są antybiotyki, konieczne jest ukończenie całego kursu, nawet jeśli "poczujesz się lepiej".

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Guglielmo B. Przeciwinfekcyjne środki chemioterapeutyczne i antybiotyczne. W: Mgr Papadakis, McPhee SJ, Rabow MW. eds. Aktualna diagnoza i leczenie medyczne 2015. Nowy Jork, NY: McGraw-Hill
• Artykuł zatytułowany "Diagnoza i reakcja na natychmiastowe reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny" MH Kim i JM Lee z Badania astmy, alergologii i immunologii opublikowane w 2014 r.
• Prezentacja zatytułowana "Wykorzystanie i znaczenie cefalosporyn w medycynie człowieka" autorstwa JH Powersa w FDA.