Jak uczyć dzieci empatii i inteligencji emocjonalnej

Istnieje wiele powodów, dla których rodzice powinni rozważyć nauczanie empatii i rozwijanie inteligencji emocjonalnej u swoich dzieci. W kategoriach podstawowych empatia to umiejętność postawienia się w cudzych butach i zrozumienia emocji i uczuć danej osoby.

Dlaczego inteligencja emocjonalna i empatia są ważne

Badania wykazały, że empatia jest podstawową umiejętnością życiową. Inteligencja emocjonalna lub iloraz emocjonalny (zdefiniowany jako zdolność do zrozumienia własnych uczuć i uczuć innych, a także zdolność kontrolowania własnych emocji i sprawowania samokontroli) są uważane za ważniejsze dla powodzenia w życiu niż iloraz inteligencji lub iloraz inteligencji.

Badania wykazały, że empatia jest niezbędna do budowania zdrowych i szczęśliwych relacji z rodziną i przyjaciółmi oraz do dobrego samopoczucia w pracy (i dla dzieci, w szkole). Ma to sens - w końcu, gdybyś miał wybór między pracą z kimś, kto jest uprzejmy, troskliwy i pełen szacunku lub kimś, kto nie ma względu na twoje myśli i uczucia, kogo byś wybrał?

Empatia może również być ważnym czynnikiem w nauczaniu dzieci, czym jest zastraszanie i jak nie angażować się w zastraszanie. Uczenie empatii jest zatem ważnym fundamentem w zapobieganiu nękaniu w szkole.

W jaki sposób Rodzice mogą zachęcać do inteligencji emocjonalnej i empatii w swoich dzieciach

Podczas gdy niektórzy błędnie uważają, że empatia jest czymś, z czym rodzimy się i dlatego naturalnie ma lub nie ma, faktem jest, że jest to umiejętność, której można się nauczyć. Oto kilka sposobów, w jaki rodzice mogą próbować nauczać empatię i zwiększać inteligencję emocjonalną swojego dziecka.

• Upewnij się, że zaspokojone są potrzeby emocjonalne Twojego dziecka. Aby dziecko mogło poczuć i wyrazić empatię wobec kogoś innego, najpierw trzeba zaspokoić jej własne potrzeby emocjonalne. Musi być w stanie liczyć na rodziców i opiekunów, aby zapewnić wsparcie emocjonalne, zanim będzie mogła przekazać je komuś innemu.
• Naucz swoje dziecko, jak radzić sobie z negatywnymi emocjami. To naturalne, że dzieci i dorośli doświadczają negatywnych emocji, takich jak gniew i zazdrość. Ale dziecko uczone, jak radzić sobie z tymi uczuciami w pozytywny, rozwiązywalny sposób przez życzliwych rodziców, jest bardziej prawdopodobne, że ma silną inteligencję emocjonalną i empatię.
• Zapytaj: "Jak byś się czuł?" Dzieci są naturalnie nastawione na empatię. Nawet maluch, który widzi kogoś w oczywistym emocjonalnym stresie, może okazać współczucie i może spróbować pocieszyć tę osobę. W tym samym czasie małe dzieci są z natury egocentrycznymi istotami. Kiedy przedszkolak uderza w rodzeństwo lub przyjaciela lub zabiera zabawkę, na którą gra, na przykład, rodzic musi wyjaśnić, że takie zachowanie może zranić inną osobę fizycznie lub emocjonalnie. Powiedz coś w rodzaju: "Jak byś się czuł, gdyby ktoś zabrał twoją zabawkę?" lub "Jak byś się czuł, gdyby ktoś cię uderzył?"

• Nazwij to uczucie. Aby pomóc dziecku zrozumieć emocje i uczucia, zidentyfikuj je i oznacz je jak najwięcej. Jeśli twoje dziecko zachowuje się uprzejmie w stosunku do kogoś, na przykład próbując pocieszyć płaczące dziecko lub przyjaciela, powiedz: "To było bardzo miłe z twojej strony, że tak bardzo martwisz się o swojego przyjaciela, jestem pewien, że sprawiło, że poczuł się znacznie lepiej, gdy byłeś taki miły dla niego. " Jeśli twoje dziecko zachowuje się w sposób nieuprzejmy lub negatywny, powiedz: "Wiem, że możesz się złościć, ale to sprawiło, że twój przyjaciel jest smutny, kiedy zabrałeś jego zabawkę".
• Mów o pozytywnych i negatywnych zachowaniach wokół ciebie. Jesteśmy stale narażeni na przykłady dobrych i złych zachowań w prawdziwym życiu oraz w książkach, telewizji i filmach. Porozmawiaj z dzieckiem o zachowaniu, które widzisz, na przykład o kimś, kto sprawia, że ​​inna osoba jest smutna lub zachowuje się jak zbir lub, odwrotnie, ktoś pomaga innym i sprawia, że ​​ludzie czują się lepiej. Omów różne rodzaje zachowań i ich skutki.
• Stanowić dobry przykład. Twoje dziecko uczy się, jak kontaktować się z ludźmi, obserwując Ciebie i innych dorosłych w swoim życiu. Pokaż jej, co to znaczy być osobą charytatywną lub być uprzejmym i kochającym. Pomagając członkom rodziny i sąsiadom lub wspierając przyjaciół i inne osoby, które są w potrzebie lub mają trudności, będziesz uczyć swoje dziecko, jak być empatyczną osobą.