Jak choroby organiczne różnią się od zaburzeń funkcjonalnych

Choroba organiczna jest terminem używanym do opisania dowolnego stanu zdrowia, w którym istnieje możliwy do zaobserwowania i mierzalny proces chorobowy, taki jak zapalenie lub uszkodzenie tkanki. Choroba organiczna to taka, którą można zwalidować i określić ilościowo za pomocą standardowych środków biologicznych znanych jako biomarkery.

W przeciwieństwie do nieorganicznego (funkcjonalnego) zaburzenia, choroba organiczna to taka, w której występują wykrywalne zmiany fizyczne lub biochemiczne w komórkach, tkankach lub narządach ciała. Natomiast choroba nieorganiczna przejawia się objawami, ale których proces chorobowy jest albo nieznany, albo niemożliwy do zmierzenia za pomocą obecnych naukowych metod.

Przykłady chorób organicznych

Termin choroba organiczna jest klasyfikacją parasolową dla wielu różnych rodzajów chorób. Mogą być zlokalizowane (co oznacza, że ​​wpływają na określoną część ciała) lub układowe (wpływające na układy wielu narządów). Mogą być dziedziczone lub powodowane przez siły zewnętrzne lub środowiskowe. Niektóre choroby organiczne są przenoszalne, przekazywane z jednej osoby na drugą, podczas gdy inne są niezbywalne.

Niektóre z szerszych kategorii i rodzajów chorób organicznych obejmują:

• Choroby autoimmunologiczne, w których układ odpornościowy organizmu atakuje własne komórki i tkanki, takie jak:
  • Cukrzyca typu 1
  • Stwardnienie rozsiane (MS)
  • Reumatoidalne zapalenie stawów
  • Toczeń
  • Łuszczyca
• Rak, w którym nieprawidłowe komórki rozmnażają się niezaznaczone i przejmują zdrowe komórki, takie jak:
  • Rak piersi
  • Czerniak
  • Białaczka
  • Chłoniak
  • Rak płuc
  • Rak jelita grubego
• Choroby zapalne, które powodują ostre lub postępujące uszkodzenie komórek i tkanek, takie jak:
  • Zapalenie kości i stawów
  • Choroba zapalna miednicy (PID)
  • Wirusowe zapalenie opon mózgowych
  • Miażdżyca
  • Fibromialgia
• Choroby zakaźne, w których między ludźmi przenoszone są bakterie, wirusy, grzyby, pasożyty lub inne drobnoustroje, takie jak:
  • HIV
  • Wirusowe zapalenie wątroby typu C
  • wirus Zika
  • Gruźlica
  • Grypa

Przykłady zaburzeń funkcjonalnych

Choroba nieorganiczna jest zwykle określana jako funkcjonalna, co oznacza, że ​​występują objawy choroby, ale nie ma wyraźnych środków do postawienia diagnozy. W przeszłości zaburzenia czynnościowe były w dużej mierze uważane za psychosomatyczne. Dzisiaj zdajemy sobie sprawę, że wiele z tych warunków ma charakterystyczne cechy, które określają je niezależnie od stanu emocjonalnego osoby.

Świąd (swędzenie) jest jednym z takich objawów czynnościowych. Sam w sobie nie wiąże się z żadną zmianą fizyczną ani biochemiczną, ale pozostaje bardzo realną i namacalną sensacją. To samo dotyczy zmęczenia, chronicznych bólów głowy lub bezsenności. Brak mierzalnych biomarkerów nie oznacza, że ​​nie istnieją; po prostu mówi nam, że przyczyny są nieznane (idiopatyczne).

W przeszłości choroby takie jak epilepsja, migrena i choroba Alzheimera były kiedyś uważane za zaburzenia czynnościowe. Dziś tak już nie jest. Zamiast tego wiele zaburzeń czynnościowych jest dziś klasyfikowanych według ich profilu objawowego. Przykłady obejmują:

• Zespół jelita drażliwego (IBS)
• Zespół przewlekłego zmęczenia (CFS)
• Fibromialgia
• Ból stawów skroniowo-żuchwowych (TMJ)
• Refluks żołądkowo-przełykowy (GERD)
• Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego

Symptomy funkcjonalne a psychosomatyczne

Choroby psychiczne są również w dużej mierze uważane za funkcjonalne, ponieważ nie możemy łatwo zidentyfikować ich podstawowej przyczyny. Należą do nich: depresja kliniczna, choroba afektywna dwubiegunowa, schizofrenia, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) i zespół stresu pourazowego (PTSD).

Jednak choroba psychiczna to nie to samo, co choroba psychosomatyczna. Objawy psychosomatyczne to te, które są oparte na stresach i napięciach codziennego życia. Są one napędzane przez stan psychiczny lub emocjonalny osoby i często objawiają się objawami bólu pleców, bólu głowy, zmęczenia, wysokiego ciśnienia krwi, niestrawności, duszności, zawrotów głowy i impotencji.

Objawy czynnościowe różnią się od objawów psychosomatycznych tym, że usunięcie stresu emocjonalnego może zmniejszyć nasilenie objawów, ale nie całkowicie je usunąć.