Objawy choroby Celiakalnej u mężczyzn

Objawy celiakii u mężczyzn charakteryzują się "klasycznymi" objawami biegunki, utratą masy ciała i zmęczeniem, a także bardziej subtelnymi objawami choroby, takimi jak niedokrwistość i podwyższony poziom enzymów wątrobowych.

Częściej zdarza się, że mężczyźni z celiakią mają objawy klasyczne, gdy są diagnozowani … ale może tak być dlatego, że lekarze nie mają skłonności do podejrzeń o celiakię u mężczyzn z objawami atypowymi, a zamiast tego diagnozują ją głównie u mężczyzn, którzy miej te klasyczne objawy. Ponadto mężczyźni rzadziej niż kobiety szukają porad medycznych dotyczących problemów zdrowotnych.

Nie ma wątpliwości, że mężczyźni są diagnozowani z celiakią w około połowie odsetka kobiet. Badania pokazują, że stan zdaje się występować nieco rzadziej u mężczyzn niż u kobiet, ale jest również bardziej nierozpoznany u mężczyzn niż u kobiet.

Objawy choroby celiakii u mężczyzn obejmują małą masę ciała, refluks

Objawy Celiakii zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet mogą obejmować różne schorzenia trawienne, neurologiczne i skórne. Oto wyczerpujący przegląd objawów celiakii.

Tylko kilka badań dotyczyło w szczególności objawów celiakii częściej występujących u mężczyzn niż u kobiet, ale istnieje kilka różnic między płciami.

Na przykład mężczyźni z celiakią częściej mają niedowagę (objaw często obserwowany w połączeniu z "klasyczną" biegunką trzewną) i mają znaczące zaburzenia wchłaniania jelitowego (co oznacza, że ​​nie wchłaniają składników odżywczych z jedzenia, które jedzą).

Ponadto mężczyźni wydają się cierpieć na więcej refluksu związanego z celiakią, a także wykazują więcej nieprawidłowości w wątrobie niż kobiety. Wreszcie, mężczyźni wydają się mieć wyższe wskaźniki swędzenia skóry wysypki opryszczkowe zapalenie skóry niż kobiety.

Choroby autoimmunologiczne, niepłodność Często u mężczyzn z celiakią

Celiakia jest chorobą autoimmunologiczną, a mężczyźni rzadziej zdiagnozowano chorobę autoimmunologiczną (nie tylko chorobę trzewną) w porównaniu z kobietami.

Jednak jedno badanie wykazało, że około 30% mężczyzn z celiakią miało również inny stan autoimmunologiczny (taki sam odsetek jak kobiety). Odkrycia wskazują, że w przeciwieństwie do mężczyzn w populacji ogólnej, mężczyźni z celiakią są tak samo podatni jak kobiety z chorobą trzewną na choroby autoimmunologiczne, takie jak choroba tarczycy i zespół Sjögrena.

Wydaje się również, że istnieje związek między celiakią a niepłodnością u mężczyzn - mężczyźni z niezdiagnozowaną celiakią mają wyższe odsetki nieprawidłowych plemników i nieprawidłowych hormonów. Zarówno charakterystyka nasienia, jak i poziom hormonów wydają się poprawiać, a nawet normalizować dietę bezglutenową.

Dlaczego mężczyźni są niediagnozowani z powodu Celiakii?

Różni badacze spekulowali, że u mniejszej liczby mężczyzn diagnozuje się celiakię, ponieważ rzadziej niż kobiety szukają pomocy w przypadku dokuczliwych problemów zdrowotnych. Dlatego wielu mężczyzn jest diagnozowanych tylko wtedy, gdy ciężko zachorują - gdy tracą na wadze i nie mogą funkcjonować ze względu na zmęczenie i biegunkę.

Tymczasem, cicha choroba trzewna (to znaczy celiakia bez objawów) prawdopodobnie nie zostanie zdiagnozowana u mężczyzn, chyba że z jakiegoś powodu są badani pod kątem stanu. W rzeczywistości, badanie przesiewowe w kierunku celiakii u bliskich krewnych wywołuje wielu mężczyzn, którzy inaczej nie byliby zdiagnozowani, ponieważ mogliby nie poszukiwać testów bez dodatkowego impulsu diagnozy krewnego, niezależnie od tego, jakie objawy mieli.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Bai D. i in. Wpływ płci na objawy celiakii: dowód na większe zaburzenia wchłaniania u mężczyzn. Scandinavian Journal of Gastroenterology. 2005 luty; 40 (2): 183-7.
• Bardella M. i in. Nietolerancja glutenu: różnice w objawach związane z płcią i wiekiem. Scandinavian Journal of Gastroenterology. 2005 styczeń; 40 (1): 15-9.
• Llorente-Alonso M. i in. Nietolerancja glutenu: cechy związane z płcią i wiekiem. Canadian Journal of Gastroenterology. 2006 listopad; 20 (11): 719-722.