Test D-Dimer: co powinieneś wiedzieć

Test D-dimer to badanie krwi, które wskazuje, czy skrzepy krwi są aktywnie tworzone gdzieś w obrębie układu naczyniowego danej osoby. Ten test jest najczęściej pomocny w diagnostyce zatoru tętnicy płucnej i zakrzepicy żył głębokich, ale może być również przydatny w diagnozowaniu innych schorzeń, w których rolę odgrywają zakrzepy krwi.

Istnieją jednak ograniczenia testu D-dimer, a ocena wyników może być trudna.

Aby uniknąć wprowadzania w błąd, lekarze muszą upewnić się, że używają tego testu we właściwym czasie i muszą zachować ostrożność podczas interpretacji wyników.

Co to jest D-Dimer?

Test D-dimer mierzy ilość białka zwanego "D-dimerem fibryny" we krwi. D-dimer fibryny powstaje wtedy, gdy fibryna (białko, które jest głównym składnikiem skrzepu krwi), jest aktywnie degradowana gdzieś w obrębie układu naczyniowego.

Krzepnięcie krwi jest niezwykle złożonym procesem. Obejmuje aktywację szeregu krążących białek (zwanych czynnikami krzepnięcia lub czynników krzepnięcia), które ostatecznie wytwarzają długie pasma fibryny. "Gotowy" skrzep krwi składa się głównie z splotu włókien fibrynowych, wraz z płytkami krwi, które zostają uwięzione w masie fibryny.

Zazwyczaj powstaje skrzep krwi, aby zapobiec wyciekowi krwi (krwotoku) z uszkodzonego naczynia krwionośnego.

Skrzep łączy wyciek.

Jednak zawsze, gdy tworzy się skrzep krwi, ważne jest, aby jego wielkość była ograniczona, aby zapobiec całkowitemu zablokowaniu naczynia krwionośnego, które próbuje naprawić. Tak więc nieodłączną częścią tworzenia się skrzepów krwi jest drugi proces mający na celu ograniczenie jego rozmiaru.

Ten drugi proces, który ogranicza wzrost tworzącego się skrzepu krwi, jest mediowany przez białko zwane plazminą.

Plasmin pogarsza krawędzie rosnącego zakrzepu krwi, aby upewnić się, że pozostaje on w odpowiednim rozmiarze.

Zatem w normalnych warunkach "zdrowy" skrzep krwi stanowi równowagę między tymi dwoma przeciwstawnymi i jednoczesnymi procesami - proces tworzenia fibryny i proces degradacji fibryny za pośrednictwem plazmin.

D-dimer fibryny jest produktem degradacji fibryny; pojawia się we krwi, gdy pękają nici fibryny. Ponieważ zarówno tworzenie, jak i degradacja fibryny występują jednocześnie z dowolnym aktywnym skrzepem krwi, ilość D-dimeru znajdująca się we krwi odzwierciedla ilość aktywnego tworzenia skrzepów krwi, która zachodzi w organizmie.

Innymi słowy, podwyższony poziom D-dimeru we krwi wskazuje, że zachodzi aktywna krzepliwość krwi.

Cel testu

Test krwi D-dimer może być przydatny w wykrywaniu, czy niezwykły stopień krzepnięcia krwi dzieje się gdzieś w ciele. Chociaż informacje te mogą być potencjalnie przydatne w ocenie różnych schorzeń, test D-dimeru jest najczęściej pomocny przy podejmowaniu decyzji, czy występuje zator tętnicy płucnej czy zakrzepica żył głębokich.

Duża różnorodność badań krwi D-dimer została opracowana i zatwierdzona przez FDA w ciągu ostatnich kilku dekad.

Wszystkie te testy biochemiczne to testy immunologiczne, w których wykorzystuje się przeciwciało monoklonalne (przeciwciało skierowane na określoną substancję) w celu wykrycia określonych fragmentów fragmentu białka D-dimeru we krwi. Ponieważ testy te wykorzystują różne przeciwciała monoklonalne i różne metody pomiaru, ile przeciwciała monoklonalnego wykryło fragmenty D-dimerów, różne rodzaje testów D-dimerów mogą dać nieco inne wyniki. Dlatego ważne jest, aby każde laboratorium ustalało własne zakresy normalnych i nienormalnych wartości.

Do niedawna dokładne pomiary poziomu D-dimerów wymagały laboratorium centralnego, co zazwyczaj powodowało opóźnienie o kilka godzin, zanim wyniki mogły zostać faktycznie zgłoszone.

Opóźnienie to przy użyciu bardzo dokładnych testów D-dimerów w oddziałach ratunkowych (gdzie często są one najbardziej przydatne) jest względnie niepraktyczne.

Jednak kilka szybkich, kontrolnych badań D-dimerowych krwi zostało już zatwierdzonych przez FDA, a większość głównych szpitali ma te testy łatwo dostępne. W rezultacie testy D-dimerów stały się bardziej rutynowe przy ocenie osób z podejrzeniem zatoru tętnicy płucnej lub zakrzepicy żył głębokich.

Interpretowanie wyników

Odpowiednia interpretacja testu krwi D-dimer wymaga od lekarza uwzględnienia co najmniej dwóch pytań. Po pierwsze, czy poziom D-dimer jest normalny czy podwyższony? A po drugie, jeśli poziom D-dimerów jest podniesiony, to czy jest to powód do jego podniesienia, jak myślisz?

Normalny czy nienormalny?

Ustalenie ścisłego odcięcia pomiędzy "normalnym" i "nieprawidłowym" poziomem D-dimeru, który działa dla każdej osoby, nie jest możliwe. Większość z nas ma pewną ilość D-dimerów krążących we krwi w danym momencie. Dzieje się tak dlatego, że wydarzenia codziennego życia generują pewną ilość mikrourazów w różnych naczyniach krwionośnych, co prowadzi do krzepnięcia krwi.

Zakres poziomów D-dimerów związanych z codziennym życiem - czyli u osób, które nie mają zatoru płucnego, zakrzepicy żył głębokich ani żadnego innego stanu medycznego obejmującego nieprawidłowy stopień krzepnięcia krwi - jest stosunkowo szeroki. Tak więc każda wartość progowa, która próbuje oddzielić "normalne" od "nienormalnych" poziomów D-dimerów, będzie przynajmniej trochę arbitralna. W celu oszacowania najbardziej użytecznej wartości granicznej między normalnymi i nieprawidłowymi poziomami D-dimerów laboratoria musiały opierać się na statystyce populacji.

W oparciu o takie statystyki większość laboratoriów uważa poziom D-dimeru na poziomie 500 nanogramów na mililitr lub więcej za "nienormalny". Jednak niezależnie od tego, jaki jest formalny próg dla konkretnego laboratorium, lekarz musi wziąć pod uwagę brak precyzji z natury zaangażowany w ustalanie tego progu. Na przykład poziom D-dimera, który jest nieco powyżej "normalnej" wartości, może nie wskazywać, że poziom jest rzeczywiście wysoki dla konkretnej osoby. Podobnie, poziom D-dimerów, który jest podawany tuż poniżej wartości odcięcia, nie zawsze oznacza, że ​​nie ma nieprawidłowego krzepnięcia krwi.

Najważniejsze jest to, że test D-dimer zwykle nie zapewnia ostatecznej odpowiedzi. Dostarcza dalszych dowodów na prawdopodobieństwo, że dana osoba doświadcza nieprawidłowego poziomu krzepnięcia krwi.Dowody te należy interpretować w świetle wszystkich innych dowodów klinicznych dostępnych dla lekarza.

Dlaczego D-Dimer jest wysoki?

Podczas interpretacji podwyższonego testu D-dimeru, lekarz musi również wziąć pod uwagę fakt, że stan aktywnej krzepliwości krwi można wyjaśnić wieloma schorzeniami oprócz zatorowości płucnej lub zakrzepicy żył głębokich, w tym warunków życia codziennego, a także schorzeń. Do rzeczy związanych z wysokimi poziomami D-dimerów należą:

• Mam ponad 60 lat
• Palenie papierosów
• Rasa (czarni ludzie mają zwykle wyższe poziomy D-dimerów)
• Funkcjonalny bezruch
• Ciąża
• Ostatnia operacja
• Migotanie przedsionków
• Ostry zespół wieńcowy
• Uderzenie
• Krwotok z krwotoku
• Uraz
• Złośliwość
• Infekcja
• Anemia sierpowata
• Stan przedrzucawkowy
• Ciężka choroba wątroby
• Rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe

Ta długa lista warunków związanych ze zwiększonymi poziomami D-dimerów często sprawia, że ​​trudno jest się upewnić, co konkretnie powoduje, że konkretna osoba ma podwyższony poziom D-dimerów. Wiele osób podejrzewanych o zator tętnicy płucnej lub zakrzepicę żył głębokich będzie miało jeden lub więcej warunków na tej liście, w którym to przypadku wysoki poziom D-dimeru będzie miał ograniczoną wartość diagnostyczną.

Kiedy jest przydatna?

Pomimo tych nieodłącznych ograniczeń, kilka razy testy D-dimerów są przydatne w medycynie klinicznej. Obejmują one:

Embolus płucny

Znaczna większość osób z niedawnym zatorowością płucną będzie miała podwyższony poziom D-dimerów. Jednakże, ponieważ tak wiele innych warunków powoduje również wysokie poziomy D-dimerów, sam ten test nie może być stosowany do diagnozowania zatoru płucnego.

Obecnie test D-dimer stosuje się do określenia potrzeby dalszych badań, w połączeniu z formalną oceną ryzyka wystąpienia zatoru płucnego u osoby. Lekarze często stosują system wykluczania zatorowości płucnej (PERC) jako metodę szacowania ryzyka zatoru płucnego.

W ludziach, dla których ocenia się, że sąniskie ryzyko w przypadku zatoru płucnego, jeśli test D-dimeru nie jest podwyższony, zator tętnicy płucnej można zasadniczo wykluczyć, a dalsze badania nie są potrzebne. Jeśli istnieje ryzyko wystąpienia zatoru płucnegopośredni zakres, niski test D-dimer wskazuje, że szanse są bardzo niskie, że wystąpił zator płucny - a większość lekarzy nie przeprowadzałaby dodatkowych testów. Tak więc, w tych dwóch grupach osób ocenianych pod kątem możliwego zatoru płucnego, "normalny" test D-dimeru może być bardzo pomocny.

Jednakże, jeśli ocenia się ryzyko zatoru płucnegowysokitest D-dimer nie jest ani pomocny, ani nie ma potrzeby go wykonywać. W takiej osobie, niezależnie od tego, czy test D-dimeru jest prawidłowy, czy podwyższony, do ostatecznej diagnozy potrzebne są dalsze badania.

Zakrzepicy żył głębokich

Test D-dimeru jest podwyższony u prawie każdej osoby z aktywną zakrzepicą żył głębokich. Z tego powodu niski test D-dimeru może być przydatny w wykluczaniu zakrzepicy żył głębokich, szczególnie u osób, u których objawy kliniczne rzeczywiście zakrzepicy żył głębokich wydają się mało przekonujące.

Z drugiej strony, wysoki test D-dimeru nie jest definitywny w diagnozowaniu zakrzepicy żył głębokich, ponieważ tak wiele innych stanów może powodować wysokie poziomy D-dimerów.

Inne schorzenia medyczne

Zdecydowanie najczęstszym zastosowaniem testu D-dimerów jest obecnie ocena osób z podejrzeniem zatoru tętnicy płucnej lub zakrzepicy żył głębokich. Jednak test D-dimeru jest potencjalnie przydatny również w kilku innych stanach medycznych. Obejmują one:

Choroba wieńcowa: Wysokie poziomy D-dimerów są związane z chorobą wieńcową. Dotyczy to szczególnie osób z ostrym zespołem wieńcowym (ACS) - stanów nagłych, które powodują pęknięcie blaszki miażdżycowej, co prowadzi do ostrego zakrzepnięcia krwi w tętnicy wieńcowej. W związku z tym stwierdzono, że poziomy D-dimerów są podwyższone u osób z zawałami mięśnia sercowego i niestabilną dławicą piersiową. Co więcej, osoby leczone z powodu ACS, które mają uporczywie podwyższone poziomy D-dimerów, mogą mieć większe prawdopodobieństwo nawracających zdarzeń sercowych. Podczas gdy te powiązania między poziomami ACS i D-dimerów są intrygujące, należy przeprowadzić dalsze badania, zanim opracowane zostaną wytyczne, które pomogą lekarzom w stosowaniu testów D-dimerów w celu zarządzania ludźmi z chorobą wieńcową.

Rozsiane wewnątrznaczyniowe koagulopatia (DIC): DIC jest niezbyt częstym, złożonym stanem, w którym w całym układzie naczyniowym występuje powszechne tworzenie skrzeplin krwi. DIC jest spowodowane przez szereg poważnych stanów chorobowych, w tym raka, rozległych zakażeń, chorób wątroby lub ciężkich uszkodzeń tkanek. DIC jest trudny do leczenia, a jeśli jest ciężki, często kończy się śmiercią. Istnieją jednak różne stopnie DIC i opracowano różne systemy oceny w celu skategoryzowania tego stanu, co może pomóc zoptymalizować leczenie. Testy mierzące produkty degradacji fibryny, takie jak D-dimer, zostały użyte jako ważne elementy niektórych systemów oceny DIC.

Hiperfibrynoliza: Hiperfibrynoliza jest innym rodzajem zaburzeń krzepnięcia krwi, podobnym do DIC, i jest związana z tymi samymi rodzajami schorzeń. Test D-dimer może czasami być przydatny do oceny tego stanu.

Słowo od DipHealth

Test D-dimeru jest zwykle bardzo przydatny w diagnozowaniu lub wykluczaniu zatoru tętnicy płucnej i zakrzepicy żył głębokich, a także kilku innych schorzeń związanych z nadmiernym krzepnięciem krwi w układzie naczyniowym - o ile ograniczane są ograniczenia testu, oraz test jest interpretowany właściwie.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Weitz JI, Fredenburgh JC, Eikelboom JW. Test w kontekście: D-Dimer. J Am Coll Cardiol 2017; 70: 2411. DOI: 10.1016 / j.jacc.2017.09.024.

• Ottani F, Galvani M. Prognostyczna rola markerów hemostatycznych w ostrym zespole wieńcowym. Clin Chim Acta 2001; 311: 33-9. DOI: 10,1016 / S0009-8981 (01) 00555-1.

• Perry DJ, Fitzmaurice DA, Kitchen S, et al. Badanie punktowe w hemostazie. Br J Haematol 2010; 150: 501 DOI: 10,1111 / j.1365-2141.2010.08223.