Przegląd MS podtypu Myelocortical MS

Historia stwardnienia rozsianego (MS) ciągle się zmienia, rozwija i trzyma nas na palcach - i to nadal jest prawdą, ponieważ naukowcy z Cleveland Clinic odkrywają nowy podtyp MS.

Przed zrozumieniem, jak ten podtyp MS został zrealizowany, ważne jest, aby szybko przejrzeć podstawową patofizjologię SM, która odnosi się do nieprawidłowych procesów, które występują w mózgach i rdzeniach kręgowych osób ze stwardnieniem rozsianym.

Patofizjologia stwardnienia rozsianego

Kiedy zagłębimy się w szczegóły dotyczące "dlaczego" stwardnienia rozsianego (te białe plamki na twoim MRI) powstają, nieuchronnie przeczytasz o procesie zwanym demielinizacją, który odnosi się do utraty osłonki mielinowej (tłuszczowe pokrycie, które izoluje włókna nerwowe).

Biała substancja Demyelination

W SM stwierdza się, że demielinizacja istoty białej następuje w wyniku ataku autoimmunologicznego, co oznacza, że ​​układ odpornościowy osoby błędnie atakuje mielinę w głębszych obszarach istoty białej mózgu.

Z uszkodzoną mieliną sygnały nerwowe nie mogą być przekazywane szybko lub skutecznie, co prowadzi do różnych objawów, w zależności od tego, gdzie w mózgu lub rdzeniu kręgowym występuje atak.

Śmierć komórki nerwowej

Wraz z utratą mieliny w SM komórki nerwowe mogą w końcu umrzeć (zwane utratą neuronów), prowadząc do nieodwracalnej niepełnosprawności. Jednak, i to jest kluczowe, zawsze uważano, że utrata komórek nerwowych występuje tylko w obecności utraty mieliny. Innymi słowy, uważa się, że zniszczenie mieliny powoduje ostateczną śmierć komórki nerwowej.

Dwa niezależne procesy

To jednak okazuje się błędne. W badaniu w Lancet Neurology, badacze stwierdzili, że utrata komórek nerwowych może wystąpić niezależnie od demielinizacji - i to zjawisko jest na tyle znaczące, że można je nazwać swoim własnym podtypem MS, szpiczakiem mielokomórkowym.

Czy wiesz, że istnieje wiele rodzajów SM?

Jak wykryto mielokortykalne MS

W badaniu w Lancet Neurology, badacze badali mózgi i rdzenie kręgowe stu zmarłych pacjentów ze stwardnieniem rozsianym.

Podczas analizy badacze stwierdzili, że dwunastu pacjentów z SM nie miało demielinizacji w obszarach istoty białej mózgu (tylko w rdzeniu kręgowym i korze mózgowej, która jest zewnętrzną warstwą mózgu).

Jest to godne uwagi, biorąc pod uwagę, że demielinizacja istoty białej, jak wspomniano wcześniej, jest cechą charakterystyczną za stwardnieniem rozsianym, lub "dlaczego" za tym, jak powstają uszkodzenia stwardnienia rozsianego.

Można się zastanawiać, dlaczego ludzie z "mielokomórkowym stwardnieniem rozsianym" mieli typowe uszkodzenia istoty białej istoty w mózgu MRI (kiedy oni żyli). Autorzy badania nie są całkowicie pewni, ale sugerują, że spuchnięte, umierające komórki nerwowe muszą przypominać utratę mieliny istoty białej na MRI. W rezultacie, tylko poprzez autopsję można zdiagnozować mielokortykalne stwardnienie rozsiane.

Co to oznacza dla mnie?

Oprócz zdobycia głębszej wiedzy na temat patofizjologii SM, to odkrycie, że utrata komórek nerwowych może wystąpić niezależnie od utraty mieliny, będzie miejmy nadzieję, że zrodzi kolejne kroki dla naukowców z SM.

Na przykład może zainspirować ulepszone techniki MRI mózgu do analizy subtelnych zmian w komórkach nerwowych. W ten sposób eksperci mogą łatwiej diagnozować i prognozować przebieg lub rokowanie SM danej osoby.

Dzieląc MS na podtypy, badacze mogą być w stanie lepiej ukierunkować terapie - biorąc bardziej zindywidualizowane podejście do opieki nad SM.

Wszystko to powiedziawszy, należy pamiętać, że nie znamy częstości występowania osób z mielokortowym MS w porównaniu z tradycyjnym rzutowo-remisyjnym SM.

W badaniu wzięło udział 12 pacjentów (na 100) ze stwardnieniem mielokortykalnym. Jednak wszyscy zmarli pacjenci w badaniu zmarli na powikłania z zaawansowanego MS. Trudno jest zatem porównać populację badania MS z rzeczywistą populacją MS.

Bez względu na to, nawet jeśli ci z mielokortykalnym MS stanowią tylko niewielką populację, odkrycie to prawdopodobnie będzie miało ważne konsekwencje dla wszystkich chorych na SM.

Słowo od DipHealth

Ogromny obraz polega na tym, że eksperci coraz bardziej zbliżają się do biologii za stwardnieniem rozsianym, która może być równie wyjątkową chorobą w mechanizmie działania, jak iw jej objawach.

W końcu odkrycie MS podtypu przybliża nas o krok do znalezienia lekarstwa - nadziei, którą wszyscy trzymamy i żyjemy każdego dnia.