Wirusowe gorączki krwotoczne, nie tylko ebola

Weź infekcję rozprzestrzeniającą się kleszczami, która może spowodować krwawienie i wysoką śmiertelność, i rozprowadź ją szeroko w wielu częściach świata, a Ty, niestety, masz gorączkę krwotoczną krymsko-kongijską (CCHF).

Co to powoduje?

Osoby dotknięte chorobą mogą mieć wysoką gorączkę, bóle mięśni, zawroty głowy, bóle brzucha i wymioty, a także krwawienie. Mogą rozwijać wrażliwość na światło, a później rozwijać wahania nastroju i stać się zdezorientowani lub agresywni.

Choroba zwykle obejmuje nagłą chorobę przebiegającą z gorączką występującą 2-7 dni po ekspozycji (prawdopodobnie 2-14 dni) ze zmianami neurologicznymi (dezorientacja lub agresja), objawami krwotocznymi oraz niewydolnością nerek i wątroby. Śmierć, jeśli wystąpi, zdarza się 5-14 dni po wystąpieniu objawów, zaczyna się krwawieniem w mózgu, płynem w płucach lub uogólnioną niewydolnością narządu.

Jak bardzo jest źle?

Choroba może powodować poważne ogniska, a umiera do 2 na 5 zarażonych pacjentów. Niektórzy widzą tylko 1 na 10 kości. Na szczęście jest to rzadkość.

Ponieważ choroba często występuje, gdy testowanie może być trudniejsze do zdobycia, a zasoby są bardziej ograniczone, nie wszystkie przypadki są prawdopodobnie diagnozowane. Epidemie są zwykle liczone pojedynczo lub podwójnie, rzadko osiągając 200 przypadków.

To nie jest choroba występująca w Stanach Zjednoczonych.

Gdzie to jest?

Występuje w Europie Wschodniej, Afryce, na Bliskim Wschodzie iw Azji. Nie znaleziono go w USA. Jak sama nazwa wskazuje, chorobę można znaleźć w Demokratycznej Republice Konga przez inne części Afryki, od Senegalu po Afrykę Południową, Egipt, Ukrainę i części Rosji, a także Iran, Afganistan, Kazachstan, Gruzję, Turcja, Chorwacja i Bułgaria. Występuje również w Pakistanie i zachodniej części Indii i Chin.

Skąd to pochodzi?

Można go znaleźć u wielu zwierząt hodowlanych i dzikich zwierząt. Zakażone zwierzęta obejmują bydło, kozy, owce, króliki. Ptaki zazwyczaj nie są zarażone, ale strusie mogą być i są często źródłem infekcji.

Transmisja może nastąpić z kleszczy zakażonych przez jedzenie tych zwierząt. Infekcje mogą być przenoszone bezpośrednio z krwi zainfekowanych zwierząt, np. Podczas rozbioru.Wiele z tych zarażonych prac w rzeźniach lub jako weterynarze - obie grupy są podatne na CCHF.

Choroba może rozprzestrzeniać się także w szpitalach lub ambulansach. Infekcje mogą wystąpić, gdy personel medyczny wejdzie w kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi prowadzącymi do infekcji. Może się to również zdarzyć, gdy sprzęt medyczny może być ponownie użyty lub personel może nie mieć dostępu do rękawic i innych materiałów, aby zapobiec narażeniu.

Czy istnieje szczepionka?

Nie ma szczepionki.

Czy jest leczenie?

Nie ma konkretnego leczenia tego wirusa. Rybawiryna, lek stosowany w innych wirusach, wydaje się przynosić korzyści, ale nie zostało to udowodnione; to także nie jest lecznicze. Nie przeprowadzono formalnych badań na ludziach. Opinia na temat leczenia opiera się na obserwacji i przypadkach, a nie na badaniach randomizowanych, a także badaniach laboratoryjnych zwierząt. Biorąc pod uwagę odległe obszary i nagłe wybuchy epidemii w różnych częściach świata, trudno było ustalić randomizowane badanie w celu zbadania tej choroby.

Oceniono także inne leki.

Opieka w dużej mierze wspiera. Obejmuje to wspomaganie oddychania, czynności nerek, ciśnienia krwi i leczenie wszelkich wtórnych infekcji.

Czy może być rozpowszechniany wśród dostawców opieki zdrowotnej?

Tak, po tym, jak amerykański żołnierz został zarażony w Afganistanie, 2 z jego opiekunów rozwinęło infekcję pomimo profilaktyki rybawiryną. Prawdopodobnie pochodzi z worka do wentylacji lub bronchoskopii lub z rutynowej opieki z niewystarczającymi protokołami PPE.

Jest to patogen poziomu 4 bezpieczeństwa biologicznego.

Jaki to rodzaj wirusa?

Krwio-kongo wirus gorączki krwotocznej pochodzi z rodziny Bunyaviridae, rodzaj Nairovirus. Ta rodzina obejmuje wirus doliny Rift i Hantavirus.

Dlaczego ma swoje imię?

Choroba została zauważona setki lat wcześniej. Został zidentyfikowany dopiero w 1944 r. Na Krymie zostały zaatakowane oddziały radzieckie. Zauważono później, że ten sam wirus został znaleziony w Ugandzie, a następnie został nazwany wirusem Congo.