Zabawa z autystycznym dzieckiem nie jest taka łatwa

Jeśli istnieje jeden problem, który jest wspólny dla wszystkich małych dzieci z autyzmem, jest to trudne w przypadku zwykłych umiejętności gry. Małe dzieci z autyzmem mogą ustawiać się w szeregu lub układać zabawki, grać samodzielnie i opierać się interakcji z rówieśnikami, lub po prostu kręcić, kołysać lub w inny sposób spędzać czas we własnym świecie. To właśnie samopochłanianie sprawia, że ​​dzieci autystyczne są tak trudne, że uczą się naśladować, towarzysko z innymi dziećmi lub łączą się z dorosłymi w swoim życiu.

Teoretycznie rodzice mogą odgrywać kluczową rolę w nauczaniu swoich autystycznych dzieci. Ale "zabawa z dzieckiem" brzmi jak nie myślenia, może być bardzo trudne dla rodzica autystycznego dziecka.

Co jest tak trudnego w graniu z autystycznym dzieckiem?

• Nie zawsze łatwo jest uchwycić uwagę autystycznego dziecka lub skupić jego uwagę na więcej niż minutę
• Po zaręczynach dziecko z autyzmem często woli robić to samo w kółko i może być trudne złamanie schematu
• Dzieci z autyzmem rzadko wnoszą własne pomysły lub energię do interaktywnej zabawy, więc wszystkie pomysły i energia muszą pochodzić od rodzica. To może być wyczerpujące i frustrujące.
• Zwykłe narzędzia, których używamy do angażowania dzieci, zadawania pytań, proponowania sugestii, rozpoczynania intrygującej działalności - mogą przejść przez dziecko z autyzmem.

Ale wszystkie te kwestie są niczym w porównaniu z prawdziwym poczuciem krzywdy i smutku rodziców, kiedy ich własne dziecko ignoruje je na rzecz wewnętrznego świata lub przedmiotu. Tak, większość rodziców może odczuwać poczucie odrzucenia, aby eksperymentować z nowymi sposobami angażowania i łączenia się. Ale kiedy wyciągamy rękę do naszego dziecka, on nas ignoruje; kiedy przytulamy nasze dziecko i ona odsuwa się; kiedy angażujemy nasze dziecko i wydaje się on nieświadomy - niezwykle trudno jest znaleźć energię emocjonalną, aby dalej próbować.

Inną poważną przeszkodą jest smutna rzeczywistość, że strasznie wielu rodziców zapomniało, jak po prostu grać. Oczywiście, mogą grać w gry planszowe lub sportowe - ale pomysł udawania kogoś lub czegoś, czym nie jest, nie jest już atrakcyjny. Większość rodziców może po prostu umawiać się na randki i stać z boku, podczas gdy ich dzieci ćwiczą symboliczne interakcje, budują więzi, doświadczają emocji i zarządzają nimi. Ale rodzice autystycznych dzieci nie mają tego luksusu.

Istnieją terapie rozwojowe ukierunkowane specjalnie na zapewnienie rodzicom narzędzi do zabawy z dziećmi autystycznymi - i te terapie są nie tylko narzędziami do zabawy, ale także narzędziami do rozwoju komunikacyjnego i poznawczego. Floortime i RDI to dobre wskazówki dla rodziców. Ale nawet dzięki wsparciu i informacji na temat "jak grać z autystycznym dzieckiem", większość rodziców czuje się nieco przytłoczona wyzwaniem.

Jak grasz z małym dzieckiem z autyzmem? Czy znalazłeś narzędzia lub triki, aby utrzymać się na duchu i pobudzić energię, a także utrzymać kreatywne soki?

Terapie rozwojowe zaburzeń spektrum autyzmu

Terapie rozwojowe zaburzeń ze spektrum autyzmu działają na "podstawowe deficyty" autyzmu, w tym problemy z umiejętnościami społecznymi i komunikacyjnymi. Są one dostosowane do indywidualnego dziecka i bardzo często są podawane przez rodziców. Floortime, RDI i Son-Rise to najlepsze terapie rozwojowe autyzmu. Dowiedz się więcej o terapii rozwojowej i różnych podejściach. Czy są to dla ciebie te techniki?

Co to jest Floortime?

Floortime jest główną cechą podejścia terapeutycznego DIR (Developmental, Individual-Difference, Relations-based) opracowanego przez Stanleya Greenspana i Serenę Weider. Przeczytaj odpowiedź dr Greenspana na pytanie "co sprawia, że ​​czas pływania różni się od zwykłej gry?"

Floortime, forma zabawy terapeutycznej, jest nie tylko ważnym procesem rozwojowym, ale jest także świetnym sposobem, aby rodzice mogli związać się ze swoimi autystycznymi dziećmi.

Interwencja w rozwoju relacji (RDI): leczenie autyzmu

Interwencja w rozwoju relacji (RDI) to stosunkowo nowe podejście do leczenia autyzmu. Opracowany przez dr Steven Gutstein, jego twierdzenie jest takie, że odnosi się do "podstawowych deficytów", aby znacznie poprawić umiejętności społeczne / komunikacyjne i elastyczne myślenie.