Możliwości chirurgiczne dla dyslokacji rzepki

Zwichnięcie rzepki następuje, gdy rzepka zostanie wyciągnięta z rowka na końcu kości udowej. Kolano zawsze ciągnie się na zewnątrz rowka. Po wystąpieniu zwichnięcia rzepki znacznie częściej występuje w przyszłości.

Zrozumienie, dlaczego nastąpiło zwichnięcie rzepki, jest kluczem do określenia właściwego leczenia. U niektórych osób problemem może być ustawienie kości lub anatomia, w innych może dojść do zerwania więzadła. Jeśli zostanie podjęta decyzja, że ​​operacja jest najlepszą opcją leczenia, określenie konkretnego zabiegu jest najważniejszym krokiem, aby zapobiec przyszłym zwichnięciom.

Leczenie nieoperacyjne

Tradycyjnie, po pierwszej dyslokacji rzepki zaleca się leczenie niechirurgiczne. Leczenie niechirurgiczne polega zwykle na fizjoterapii w celu wzmocnienia mięśni wokół kolana, a także na zastosowaniu klamry, aby pomóc w utrzymaniu rzepki w prawidłowej pozycji. To, jak skuteczne niechirurgiczne leczenie zapobiega dyslokacjom w przyszłości, jest dyskusyjne, ale wielu lekarzy uważa, że ​​ważne jest ustalenie, czy było to zdarzenie jednorazowe, czy też może to być powracający problem. Nie udowodniono, że natychmiastowa operacja po pierwszym zwichnięciu okazała się korzystna.

Większość chirurgów zgadza się, że jeśli rzepka zwichnie wiele razy, należy rozważyć operację.

Gdy rzepka ulega zwichnięciu, możliwe jest uszkodzenie chrząstki w kolanie, co prowadzi do zwiększonego ryzyka kolanowego zapalenia stawów. W przypadku wielu dyslokacji należy rozważyć operację stabilizacji rzepki.

Zwolnienie boczne

Uwalnianie boczne jest najprostszą i najczęściej wykonywaną operacją mającą na celu wyeliminowanie niestabilności rzepki. Ponieważ rzepka jest naciągnięta na zewnątrz kolana, boczne zwolnienie przecina torebkę stawu kolanowego (siatkówkę) na zewnątrz stawu kolanowego. Chodzi o to, aby rozluźnić pociągnięcie na zewnątrz i, mam nadzieję, lepiej wyśrodkować rzepkę w rowku na końcu kości udowej. Uwalnianie boczne może być wykonywane wraz z odbudową przyśrodkową lub rekonstrukcją MPFL (patrz poniżej).

Imigracja medyczna / Odrodzenie

Wychowanie medyczne to procedura zaciskania tkanki po wewnętrznej stronie kolana. Tak jak boczne uwolnienie rozluźnia struktury, wyciągając rzepkę na zewnątrz, przyśrodkowe zrosty napinają struktury po wewnętrznej stronie kolana. Najczęstszą metodą dokręcania przyśrodkowej strony stawu kolanowego jest przyspieszanie zajęcia mięśni czworogłowych na rzepce na wewnętrznej stronie kolana.

Naprawa / rekonstrukcja MPFL

Najnowocześniejszy zabieg wykonywany w przypadku zwichnięcia rzepki dotyczy ważnego więzadła zwanego przyśrodkowym więzadłem rzepkowo-udowym lub MPFL. MPFL to uwięź pomiędzy końcem kości udowej (kość udowa) a wewnętrzną stroną rzepki (rzepki). Gdy rzepka ulega zwichnięciu, MPFL jest zawsze rozdarta.

W przypadku poważnych obrażeń może być możliwa naprawa MPFL. Dotyczy to tylko dyslokacji po raz pierwszy, które są podejmowane z natychmiastową operacją. Dlatego niektórzy chirurdzy zalecają natychmiastową operację po początkowym zwichnięciu rzepki w celu naprawienia MPFL, pomimo faktu, że nie wykazano, by zmniejszało ono powtarzające się dyslokacje.

Po powtarzających się dyslokacjach, aby naprawić MPFL, należy wykonać nowe więzadło. Można to zrobić za pomocą więzadła lub ścięgna z dowolnego miejsca w ciele lub od dawcy (zwłoki). Nowe więzadło MPFL jest tworzone i mocowane do kości udowej i rzepki. Ten nowo zrekonstruowany MPFL następnie trzyma rzepkę w prawidłowej pozycji.

Procedura kostnego rektyfikacji / Fulkerson

U niektórych pacjentów ich anatomia jest nienormalna i przyczynia się do powstawania rzepki w stawie. Problem może być płytkim rowkiem na końcu kości udowej lub nieprawidłowym wyrównaniem kończyny dolnej.

W takich sytuacjach zwykłą operacją jest wyrównanie kończyn poprzez umieszczenie guza piszczelowego na kości piszczelowej. Guz piszczelowy, guz w górnej części kości piszczelowej, przyczepia ścięgno rzepki.Poprzez umieszczenie guza piszczelowego rzepka jest wciągana bardziej do wewnętrznej strony kolana.

Istnieje wiele odmian chirurgii, które wykonują to zadanie. Procedura Fulkersona jest najczęstsza i pochodzi od nazwiska lekarza opisującego tę technikę. Istnieje wiele innych podobnych procedur, które również pozycjonują guzy piszczeli.

Rehab po operacji

Rehab po zabiegu w celu wyrównania rzepki jest zmienny. Najdłuższa rehabilitacja polega na uwolnieniu bocznym, a najdłuższa rehabilitacja polega na rekonstrukcji kości. Bez względu na wykonywaną procedurę, najczęstszym powikłaniem po operacji jest sztywność stawu kolanowego. Uzyskanie normalnej siły i mobilności odzyskanej po operacji może trwać miesiące lub dłużej.

Jak wspomniano na wstępie tego artykułu, najważniejszym krokiem jest ustalenie najlepszej operacji do wykonania w oparciu o każdą sytuację. Nie wszystkie zwichnięcia stawu kolanowego występują z tego samego powodu i dlatego nie wszystkie zabiegi są takie same. Ważne jest obserwowanie chirurga, który zna przyczyny i sposoby leczenia zwichnięć rzepki.

Dyslokacje rzepki mogą pojawić się po zabiegu chirurgicznym, ale występują rzadziej. Większość pacjentów może wznowić poziom aktywności przed uszkodzeniem bez ryzyka zwichnięcia rzepki.