Autyzm w telewizji

W miarę jak autyzm stawał się coraz powszechniejszy, postacie z autyzmem stały się bardziej popularne w telewizji. Widzieliśmy filmy dokumentalne, komedie, dramaty, a nawet dramaty z udziałem (lub czasem z udziałem) autystycznych postaci. Telewizja jest oczywiście potężnym narzędziem komunikacji i edukacji, ale czy naprawdę robi dobrą robotę w pozytywny sposób podnosząc świadomość autyzmu?

Dokumenty telewizyjne i reality show

W telewizji było niewiele filmów związanych z autyzmem lub filmów dokumentalnych (chociaż pojawiło się sporo filmów indie, a nawet filmów z głównego nurtu). Te, które zostały stworzone, należą do jednej z kilku grup:

• Badanie tego, jak to jest być autystyczne, używając technik opartych na filmach do reprezentowania nietypowych procesów myślowych, doświadczeń zmysłowych lub interakcji (przykładem jest Temple Grandin, biograficzny film telewizyjny z Clare Danes).
• Badanie, jak autyzm wpływa na rodzinę i przyjaciół (przykładem jest Dla dobra Peete'a, serial telewizyjny o życiu Holly Robinson Peete i Rodneya Peete'a, który częściowo opisuje wpływ autyzmu jednego syna na rodzinę i przyjaciół).
• Poważne zgłębianie zmagań osoby autystycznej i / lub jej rodziny, aby dopasować się lub znaleźć akceptację (przykładem jest film dokumentalny PBS, Zakochane Aspergery).

Każdy z tych programów ma swój własny cel i podąża za nim. W rzeczywistości jednak najbardziej przyciągają osoby już zainteresowane autyzmem. Tak więc dla osób z "społeczności autystycznej" miały one znaczący wpływ, ale nie były to duże hity w tym sensie, że może to być główny serial telewizyjny lub komedia.

Dlaczego telewizyjne dramaty i komedie przedstawiają autystyczne postacie

Począwszy od lat 80., każda sieć miała swój udział w programach telewizyjnych "prywatnych oczu". Początkowo wszystkie prywatne oczy były przystojnymi mężczyznami w zgrabnych miejskich wnętrzach (James Garner z Pliki Rockford przeskakuje na myśl).

Po chwili jednak producenci i pisarze chcieli większej różnorodności. Stworzyli więc prywatne oczy z różnymi osobistymi cechami, które uczyniły je wyjątkowymi. Ironsides był na wózku inwalidzkim. Jessica Fletcher była starszą kobietą mieszkającą na wsi. Do 21 wieku mieliśmy prywatny pokaz oczu z postaciami z OCD (Mnich) i, prawdopodobnie, prywatne oko z autyzmem (Sherlock). Wszystkie były lub są klasycznymi prywatnymi pokazami oka; dodanie zdiagnozowanej niepełnosprawności to po prostu kolejna zmiana w starym formacie.

Dziś mamy klasyczny dramat medyczny (Dobry lekarz) z autyzmem z zespołem uczonego. Rodzaj komedii / dramatu, Nietypowy, przedstawia nastolatka na spektrum autyzmu. Nie ma nic wyjątkowego w stylu lub formie pokazów. Dobry lekarz chodzi o tajemnice medyczne, które rozwiązuje się w godzinę; Atypica Jestem komedią sytuacyjną, w której (większość) sytuacji rozwiązuje się za pół godziny (z odrobiną ciągłości stylu mydlanego w stylu opery).

Sophie Shafer-Landau, która współpracuje z firmą ProSocial o wpływie społecznej, aby podnieść świadomość obu Aytpica l i Dobry lekarz w społeczności autystycznej, mówi: "W przypadku obu programów twórcy chcieli nowego obiektywu na starych liniach telewizyjnych …. Trendy w Hollywood, aby stworzyć więcej różnorodności w obrębie ich charakterów grup mniejszościowych w ogóle: kobiet prowadzi, ludzi kolorowych, próbujących Zwróćcie się w stronę bardziej integracyjnego castingu i reprezentacji wszystkich postaci ze wszystkich dziedzin życia Ludzie w spektrum są tego częścią, Hollywood dąży do większego włączenia i reprezentacji, więc nie chodzi tylko o więcej programów o autyzmie, ale o różnice."

Podsumowując, te pokazy nie dotyczą autyzmu. Są to wypróbowane i prawdziwe klasyki telewizyjne, które zawierają autystyczny charakter w celu stworzenia szumu, stworzenia nowych rodzajów sytuacji i przedstawienia ciekawego dramatu lub komedii (w zależności od gatunku). Nie powinno więc dziwić, że telewizyjne dramaty i komedie nie prezentują idealnych wersji tego, jak to jest żyć z autyzmem (lub w jego pobliżu). Nawet dobrze zbadane postacie i dobrze dobrani pisarze i producenci muszą zgiąć swoje postacie do potrzeb gatunku, fabuły i liczby minut.

Diagnozowanie postaci telewizyjnych z autyzmem

W ciągu ostatnich kilku lat pojawiło się więcej postaci, u których rozpoznano autyzm. Sam w Nietypowy jest przykładem takiej postaci; więc jest włączony Max Rodzicielstwo. Proces diagnostyczny jest przedmiotem dyskusji w serialu i nie ma wątpliwości, że postać naprawdę jest autystyczna.

Ale w rzeczywistości "autystyczne" postacie były i są standardowym "typem" w telewizji, bardzo zbliżonym do stereotypów Nerd czy Geek. Wiele osób lubi diagnozować postacie z autyzmem, w oparciu o ich cechy osobiste, które zazwyczaj obejmują:

• Inteligencja (nie wszyscy ludzie z autyzmem są inteligentni, ale praktycznie wszystkie autystyczne postacie telewizyjne są albo genialnymi uczniami, albo genialnymi w swojej wybranej dziedzinie)
• Niezdolność społeczna (począwszy od mówienia prawdy w nieodpowiednim czasie, do zadawania pytania nieistotnego społecznie)
• Dziwne sposoby mówienia lub zachowania (zwykle brzmiące lub wyglądające "nieco" lub staromodne)
• Zainteresowania typu "geeky", takie jak fizyka, technologia komputerowa, matematyka lub science fiction
• Dyskomfort związany z działaniami społecznymi, takimi jak duże imprezy
• Zepsuty zmysł mody (na ogół obejmujący rzeczy takie jak zapięcie górnego guzika na koszulce polo lub noszenie nieodpowiednich ubrań, ponieważ są wygodne)
• Nienaganna etyka (praktycznie wszystkie postacie z autyzmem są uczciwymi, poszukującymi sprawiedliwości osobami, które wolą unikać etycznie wątpliwych zachowań, takich jak przypadkowy seks, picie w nadmiarze, złe traktowanie przyjaciół lub kochanków itp.)

Czy są to realistyczne obrazy autyzmu? Do tego stopnia, że ​​wiele osób z autyzmem podziela przynajmniej niektóre z tych cech, odpowiedź brzmi "tak". Ale te zachowania i preferencje same w sobie nie wystarczą, by wskazać na autyzm.

Kilka takich znaków to:

• Dr Sheldon Cooper (i Amy Farah-Fowler) z Teoria wielkiego podrywu
• Sherlock Holmes z Sherlocka (który twierdzi, że jest socjopatą, ale jest zdecydowanie zbyt przyzwoitym człowiekiem, aby pasował do tej diagnozy, więc często określa się go jako autystyczny)
• Maurice Moss, Tłum IT
• Brick Heck, Środek
• Abby, NCIS
• Will Graham, Hannibal
• Steve Urkel, Sprawy rodzinne
• Tina, Bob's Burger's

Wpływ telewizji na prawdziwych ludzi z autyzmem i ich rodzinami

Wpływ telewizji był paradoksalnie pozytywny i negatywny dla osób z widma i ich rodzin. Nic dziwnego, że recenzje pokazów autystycznych były równie sprzeczne. W rzeczywistości pokazuje jak Nietypowy otrzymywać pozytywne i negatywne recenzje nawet wśród autystycznych dorosłych i osób pracujących w dziedzinie autyzmu.

Michelle Dean, adiunkt w specjalnej edukacji na Wyspach Kanałowych CSU była konsultantką Nietypowy. Jest zadowolona ze sposobu, w jaki serial przedstawia młodego człowieka z autyzmem dojrzewającego i poszukującego związku. "Widzisz spektrum rodziny i spektrum akceptacji, jego dobry przyjaciel całkowicie akceptuje, widzimy akceptację pracy, widzimy również zastraszanie i odpowiednie i nieodpowiednie odpowiedzi na to, daje realistyczny wizerunek i pomaga ludziom zastanowić się nad własną odpowiedzialność w społeczeństwie: posiadanie jakiegoś modelu przenosi przesłanie świadomości autyzmu na poziom akceptacji autyzmu, dla mnie jest to bardzo silny przekaz, który wychodzi z Nietypowy.'

Z drugiej strony Mickey Rowe, autystyczny aktor, który odgrywa główną rolę Ciekawy incydent psa w porze nocnej, to znaczy w Teen Vogue o tym samym spektaklu: "Oglądając serial, zauważyłem, że zdaje się on odgrywać w stereotypy, których doświadczyłem z pierwszej ręki, których można było łatwo uniknąć, i które mogą przedstawiać szkodliwe informacje na temat osób z autyzmem. częściowo dlatego, że prawie zawsze uczymy się o autyzmie od osób nieautystycznych, zamiast uczyć się o autyzmie od autystycznych dorosłych."

Oto niektóre z zalet i wad autyzmu w telewizji:

Plusy

• Znacznie większa świadomość i współczucie / empatia dla osób z dobrze funkcjonującym autyzmem i ich rodzin
• "Normalizacja" różnorodności neurologicznej poprzez przedstawienie osób z dobrze funkcjonującym autyzmem, które utrzymują pracę, kończą szkołę, budują relacje, rozwiązują zbrodnie i tak dalej
• Zwiększona chęć uwzględnienia osób z autyzmem w typowych działaniach opartych na lepszym zrozumieniu zaburzenia
• Więcej programów i możliwości zainspirowanych lub nawet uruchomionych przez producentów telewizyjnych dla osób z autyzmem
• Więcej wsparcia finansowego dla projektów opartych na autyzmie, zbudowanych na pracy słynnych aktorów i innych osób z branży rozrywkowej

Cons

• Słabe zrozumienie autyzmu jako zaburzenia widma obejmującego osoby o bardzo niskiej inteligencji, agresywnych zachowaniach i innych poważnych problemach zdrowotnych (i niewielu uczących się na poziomie genius)
• Niezrozumienie pewnych aspektów autyzmu, począwszy od zmysłów, przez trudności z funkcjonowaniem wykonawczym i wiele więcej
• Przekonanie, że "większość" osób z autyzmem jest jak bohaterowie telewizyjni, którzy utrzymują pracę, odnoszą udane romantyczne relacje i potrzebują bardzo mało zewnętrznego wsparcia lub terapii
• Przekonanie, że autyzm jest nierozerwalnie związany z konkretnymi talentami, zainteresowaniami, wyborami mody i zdolnościami