Zaburzenia rozkurczowe i niewydolność serca

Zaburzenie czynności rozkurczowej odnosi się do niezdolności mięśnia sercowego do normalnego odprężenia po każdym uderzeniu serca. Ponieważ podczas fazy relaksacji (określanej jako "rozkurcz") komory serca (główne komory pompowania) wypełniają się krwią w przygotowaniu do kolejnego bicia serca, dysfunkcja rozkurczowa może upośledzać napełnianie serca.

To zaburzone wypełnienie może ograniczyć ilość krwi, którą serce może pompować z każdym uderzeniem serca i może zwiększać ciśnienie w sercu. Ciężka dysfunkcja rozkurczowa może również prowadzić do rozkurczowej niewydolności serca.

Przegląd objawów

Zaburzenia czynności rozkurczowej najczęściej nie wywołują żadnych objawów. Może wystąpić ogólne, stopniowo postępujące zmniejszenie tolerancji wysiłku. Jednak wiele osób z dysfunkcją rozkurczową również nie zauważa tego objawu, ponieważ prowadzą one względnie siedzący tryb życia (który jest jednym z czynników ryzyka dysfunkcji rozkurczowej) lub podświadomie zmniejszają wysiłek fizyczny, aby zrekompensować ich malejącą zdolność do wywierania nacisku.

Ale gdy rozkurczowa niewydolność serca ustala się, występują znaczące objawy. Podczas gdy objawy występujące przy rozkurczowej niewydolności serca są podobne do objawów, które ludzie doświadczają z jakąkolwiek inną niewydolnością serca, objawy płucne spowodowane zatkaniem płuc-są często szczególnie widoczne u osób z rozkurczową niewydolnością serca.

Ciężka duszność (duszność), często towarzysząca kaszlu i szybkiego oddychania, jest typową manifestacją rozkurczowej niewydolności serca. Ponadto objawy często mogą występować w dyskretnych epizodach, które mogą pojawić się dość nagle i bez żadnego ostrzeżenia.

Ten rodzaj nagłego początku różni się od wzorca typowego dla osób z "zwykłymi" rodzajami niewydolności serca, w których początek duszności ma tendencję do stopniowego pojawiania się w ciągu kilku godzin lub dni. Nagłe, poważne trudności w oddychaniu, wspólne z rozkurczową niewydolnością serca, określa się jako epizody "obrzęku płucnego".

Te epizody obrzęku płucnego mogą być wywołane przez inne schorzenia, w tym migotanie przedsionków i inne rodzaje tachykardii (szybkie rytmy serca), okresy nadciśnienia (wysokie ciśnienie krwi, zwłaszcza skurczowe podwyższenie ciśnienia krwi) i epizody niedokrwienia mięśnia sercowego.

Każdy z tych stanów medycznych może spowodować dalsze pogorszenie funkcji rozkurczowej serca i może popchnąć osobę z istotną dysfunkcją rozkurczową na krawędzi. Ponadto, podczas gdy epizody flashowego obrzęku płuc są uważane za cechę charakterystyczną rozkurczowej niewydolności serca, osoby z tym stanem mogą często doświadczać mniej ciężkich i bardziej stopniowych wystąpień duszności.

Diagnoza

Rozkurczową niewydolność serca rozpoznaje się, gdy dana osoba cierpi na epizod niewydolności serca, a następnie ocena wskazuje, że skurczowa czynność serca (to znaczy zdolność do wyrzucania krwi o silnym działaniu pompującym) jest normalna.

Mówiąc inaczej, mają niewydolność serca pomimo posiadania normalnej frakcji wyrzutowej lewej komory. W ostatnich latach kardiolodzy zdawali sobie sprawę, że do 50% osób, które szukają pomocy medycznej w przypadku ostrych zastojów płucnych, okazuje się mieć rozkurczową niewydolność serca.

Zaburzenia czynności rozkurczowej można zdiagnozować za pomocą echokardiogramu, który pozwala ocenić charakterystykę relaksacji rozkurczowej i stopień "sztywności" lewej komory. Echokardiogram może czasami również ujawnić przyczynę dysfunkcji rozkurczowej u niektórych osób.

Na przykład badanie echokardiograficzne może ujawnić zagęszczony mięsień lewej komory (tj. Przerost komór) związany z nadciśnieniem i kardiomiopatią przerostową. Może również ujawnić obecność zwężenia aorty lub restrykcyjnych kardiomiopatii. (Wszystkie te warunki mogą powodować dysfunkcję rozkurczową.)

Jednak u wielu osób z dysfunkcją rozkurczową echokardiografia nie wykazuje żadnych innych nieprawidłowości wyjaśniających, dlaczego stan jest obecny. U tych pacjentów nie jest możliwe przypisanie konkretnej przyczyny dysfunkcji rozkurczowej.

Jak powszechna jest dysfunkcja rozkurczowa?

Zaburzenia czynności rozkurczowej są znacznie częstsze niż myśleli kardiolodzy. Niektóre badania echokardiograficzne wykryły dysfunkcję rozkurczową u 15 procent osób w wieku poniżej 50 lat i u aż 50 procent osób powyżej 70 lat.

Zaburzenia czynności rozkurczowej w dużej mierze stanowią również zaburzenie u kobiet. Aż 75% osób z rozpoznaną rozkurczową niewydolnością serca to kobiety.

Rozkurczową niewydolność serca rozpoznaje się, gdy osoba z dysfunkcją rozkurczową rozwija epizod zatory płucnej na tyle ciężki, że wywołuje objawy. Jeśli raz wystąpi epizod rozkurczowej niewydolności serca, jest bardzo prawdopodobne, że wystąpi ponownie, zwłaszcza jeśli leczenie jest suboptymalne.

Słowo od DipHealth

W ostatnich latach kardiolodzy zaczęli rozpoznawać znaczenie dysfunkcji rozkurczowej i jest to znacznie bardziej rozpowszechniony stan niż wcześniej. Bardzo ważne jest, aby każdy z dysfunkcją rozkurczową traktował tę chorobę bardzo poważnie i współpracował z lekarzami, aby opracować optymalną strategię osiągnięcia dobrego i zdrowego wyniku.