Poziomy świadomości w medycynie

Poziom świadomości (LOC) jest terminem medycznym określającym, w jaki sposób czujny, czujny i świadomy swojego otoczenia jest ktoś. Opisuje również stopień, w jakim dana osoba może odpowiedzieć na standardowe próby uzyskania jej uwagi. Konsekwentne terminy medyczne określające poziom świadomości danej osoby pomagają w komunikacji między świadczeniodawcami, szczególnie gdy poziom świadomości zmienia się w czasie.

Istnieje wiele stanów chorobowych i leków, które przyczyniają się do poziomu świadomości danej osoby. Czasami zaburzona świadomość jest odwracalna, podczas gdy innym razem tak nie jest.

Normalny poziom świadomości

Zgodnie z definicjami medycznymi normalny poziom świadomości oznacza, że ​​dana osoba jest albo na jawie, albo może być łatwo obudzona z normalnego snu.

• Świadomość identyfikuje stan, w którym pacjent jest przytomny, świadomy, czujny i reaguje na bodźce.
• Nieprzytomność identyfikuje stan, w którym pacjent ma niedobór świadomości i reaguje na bodźce (dotyk, światło, dźwięk). Osoba, która śpi, nie będzie uważana za nieprzytomną, jednak jeśli budzenie się spowoduje normalną świadomość.

Pomiędzy tymi dwoma skrajnościami istnieje kilka różnych poziomów świadomości, od pomieszania do śpiączki, każda z własną definicją.

Zmieniony poziom świadomości (ALOC)

Zmienione lub nienormalne poziomy świadomości opisują stany, w których dana osoba albo ma zmniejszoną funkcję poznawczą, albo nie może być łatwo pobudzona. Większość stanów chorobowych wpływa na mózg i zaburza świadomość, gdy stają się poważne lub zagrażają życiu, a zmieniony stan świadomości zwykle sygnalizuje poważny problem medyczny.

Często zmieniony poziom świadomości może szybko ulec pogorszeniu z jednego etapu do drugiego, dlatego wymaga szybkiej diagnozy i szybkiego leczenia.

• Zamieszanie opisuje dezorientację, która utrudnia rozumowanie, zapewnienie historii medycznej lub udział w badaniu lekarskim.Przyczyny obejmują pozbawienie snu, gorączkę, leki, zatrucie alkoholem, używanie narkotyków rekreacyjnych i stan pooperacyjny (wyzdrowienie z napadu padaczkowego).
• Delirium jest terminem używanym do opisania ostrego stanu splątania, charakteryzującego się upośledzeniem funkcji poznawczych, w szczególności uwagą, zmianą cyklu snu i czuwania, nadaktywności (pobudzenia) lub niedoczynności (apatii), zaburzeń percepcyjnych, takich jak halucynacje (widzenie rzeczy, które są nie) lub urojenia (fałszywe przekonania), a także niestabilność częstości akcji serca i ciśnienia krwi. Przyczyny mogą obejmować wycofanie alkoholu, narkotyki rekreacyjne, leki, choroby, niewydolność narządów i ciężkie infekcje.
• Letarg i senność opisują ciężką senność, apatię i apatię, którym towarzyszy obniżona czujność. Ulegający letargowi pacjent często potrzebuje delikatnego dotyku lub stymulacji słownej, aby zainicjować odpowiedź. Przyczyny mogą obejmować ciężkie choroby lub infekcje, narkotyki rekreacyjne i niewydolność narządów.

• Obtundacja to zmniejszenie czujności przy powolnych reakcjach na bodźce, wymagające wielokrotnej stymulacji w celu utrzymania uwagi, a także przedłużających się okresów snu i senności między tymi okresami. Przyczyny mogą obejmować zatrucie, udar mózgu, obrzęk mózgu (obrzęk), posocznicę (zakażenie krwi) i zaawansowaną niewydolność narządową.
• Stupor jest poziomem upośledzenia świadomości, w którym osoba tylko minimalnie reaguje na energiczną stymulację, taką jak uszczypnięcie palca lub świecenie światła w oczy. Przyczyny mogą obejmować udar, przedawkowanie narkotyków, brak tlenu, obrzęk mózgu i zawał mięśnia sercowego (atak serca).
• Śpiączka jest stanem braku reakcji, nawet na bodźce. Osobie znajdującej się w śpiączce może brakować odruchu wymiotnego (odruch wymiotny w odpowiedzi na depresor języka umieszczony w tylnej części gardła) lub reakcji źrenicy (źrenice normalnie zwężają się w odpowiedzi na światło). Spowodowane jest to poważnym osłabieniem funkcji mózgu, zwykle z powodu skrajnej utraty krwi, niewydolności narządu lub uszkodzenia mózgu.

Przyczyny tych odmiennych stanów świadomości mogą się nakładać. Na przykład wczesne stadium obrzęku mózgu lub niewydolności narządu może powodować dezorientację, ale może szybko przejść przez etapy letargu, otępienia, osłupienia i śpiączki.

Klasyfikacje śpiączki

Stany śpiączki i otępienia można również podzielić na poziomy lub klasyfikacje, które dodatkowo wyjaśniają stopień niereagowania danej osoby. Opracowano kilka systemów w celu standaryzacji tych klasyfikacji, co poprawia komunikację między świadczeniodawcami, a także pomaga w badaniach. Najczęściej stosowanymi systemami klasyfikacji są Grady Coma Scale i Glasgow Coma Scale.

• The Grady Coma Scale ocenia śpiączkę w stopniach od I do V. Oceny są określane na podstawie stanu świadomości i reakcji pacjenta na bodźce, takich jak reakcja na nazwę osoby, ból świetlny i głęboki ból. Stopień I wskazuje na zamieszanie, natomiast V wskazuje brak reakcji na bodźce (śpiączka).
• The Skala Glasgow Coma wykorzystuje punktację do określenia poziomu świadomości, od 1 do 15, przy czym 15 jest normalnym stanem świadomości. Ta skala uwzględnia odpowiedzi werbalne, ruchowe i wzrokowe na bodźce przy określaniu ogólnego wyniku.

Słowo od DipHealth

Istnieją również terminy psychologiczne używane do opisu świadomości (w pełni świadome swoich intencji), w przeciwieństwie do podświadomości (często opisuje głębsze intencje) i przedświadomości (związane z pamięcią). Istnieje także kilka innych teorii i definicji świadomości opisujących etapy snu, poziomy samoświadomości oraz związek między ludźmi a materią. Chociaż wszystkie te definicje są z pewnością poprawne, nie są one używane do definiowania medycznych stanów świadomości.