Terapie inhalacyjne w leczeniu POChP

Terapie inhalacyjne mają kluczowe znaczenie w leczeniu osób z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Zamiast czekać na pigułkę do dostarczania leków przez krwioobieg, inhalatory dostarczają leki do źródła problemu, osiągając szybsze, ukierunkowane wyniki.

Istnieją inhalatory zawierające tylko jeden lek (monoterapię) i inne, które dostarczają wiele leków o różnych mechanizmach działania. Leki można podzielić na trzy szerokie kategorie:

• Krótkodziałające leki rozszerzające oskrzela
• Długodziałające leki rozszerzające oskrzela
• Wziewne sterydy

Każdy z nich działa inaczej w leczeniu lub zapobieganiu POChP i stanowi szkielet, do którego można dodać inne doustne lub wstrzykiwane leki.

Krótko działające leki rozszerzające oskrzela

Niektóre osoby z POChP odczuwają jedynie objawy (duszność, świszczący oddech) podczas wysiłku. W przypadku tych osób lekarze zazwyczaj przepisują krótko działający lek rozszerzający oskrzela, znany również jako inhalator ratunkowy.

Leki rozszerzające oskrzela działają poprzez otwarcie (poszerzenie) worków powietrznych (oskrzelików), które stają się zwężone podczas zaostrzenia POChP. Krótko działające leki rozszerzające oskrzela są "szybkie i szybkie", co oznacza, że ​​działają szybko i zapewniają ulgę przez około cztery do sześciu godzin. Powinny być używane tylko wtedy, gdy są potrzebne i przenoszone w dowolne miejsce w nagłych wypadkach.

Istnieją dwie klasy leków stosowanych w krótkodziałających lekach rozszerzających oskrzela: beta-agonistach, które wiążą się z receptorami w płucach, aby zatrzymać skurcze i środki antycholinergiczne, które blokują te substancje chemiczne, które wywołują skurcze.

Krótkodziałające beta agonisty (SABA) obecnie zatwierdzone w USA to:

• Albuterol
• Xopenex (levalbuterol)
• Metaproterenol
• Terbutalina

Krótkodziałający środek antycholinergiczny obecnie zatwierdzony w Stanach Zjednoczonych to:

• Atrovent (ipratropium)

Istnieje również preparat do inhalacji skojarzonej o nazwie Combivent, który zawiera ipratropium i albuterol o krótkim czasie działania beta-agonisty.

Długodziałające bronchodilatory

Osobom z zaawansowaną POChP są często przepisywane leki wziewne, które są przyjmowane codziennie niezależnie od tego, czy mają objawy, czy nie. Leki te są określane jako długo działające leki rozszerzające oskrzela.

Osoby z wysokim ryzykiem zaostrzeń mogą odnieść korzyści z tych leków, ponieważ zapewniają ochronę na koc w dowolnym miejscu od 12 do 24 godzin. Podobnie jak w przypadku krótko działających leków rozszerzających oskrzela, zawierają one agonistę beta lub lek antycholinergiczny.

Długo działający agoniści beta (LABA) obecnie zatwierdzone w USA to:

• Salmeterol
• Performomist (formoterol)
• Bambuterol
• Indakaterol
• Brovana (arformoterol)

Długo działające leki antycholinergiczne zatwierdzone w USA to:

• Spiriva (tiotropium)
• Aclidinium

Sterydy wziewne

Osoby z ciężką POChP mogą nie reagować równie dobrze na długo działające leki rozszerzające oskrzela i często potrzebują dodatkowego "doładowania", aby utrzymać czynność oddechową. W przypadku tych osób można stosować wziewne steroidy.

Wziewne sterydy, znane również jako wziewne glukokortykoidy, mają silne działanie przeciwzapalne i mogą szybko zmniejszyć obrzęk i wytwarzanie śluzu w drogach oddechowych. Działają one w taki sam sposób jak doustne sterydy, ale działają szybciej i znacznie zmniejszają ryzyko wystąpienia nawrotów i hospitalizacji. Są one powszechnie używane dwa razy dziennie i często wymagają dwutygodniowego "okresu ładowania", zanim osiągną pełny efekt.

Wziewne steroidy powszechnie stosowane w leczeniu POChP to:

• Pulmicort (budesonide)
• Aerospan (flunisolide)
• Flovent (fluticasone)
• Asmanex (mometazon)
• QVAR (beklometazon)

Istnieją również trzy kombinacje preparatów, które zawierają steroidy wziewne:

• Symbicort (formoterol i budezonid)
• Advair (salmeterol i fluticasone)
• Brio Ellipta (wilanterol i flutikazon)

Skutki uboczne stosowania wziewnych steroidów są mniej głębokie niż w przypadku doustnych lub wstrzykiwanych steroidów. Mogą obejmować bolesność jamy ustnej lub gardła, chrypkę (dysfonia) i kandydozę jamy ustnej (drożdżak). Długotrwałe stosowanie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem jaskry i osteoporozy.