Zmiana kierunków w diagnostyce i leczeniu POChP

W 2017 roku Globalna Inicjatywa na rzecz Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc (GOLD), międzynarodowego komitetu ekspertów medycznych, zaktualizowała swoje zalecenia dotyczące diagnozy i leczenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP).

Od czasu swojego poprzedniego wydania w 2012 r. Komisja dokonała znaczących zmian w sposobie, w jaki lekarze mają podejść do choroby, upraszczając definicje i zmieniając sposób, w jaki oceniane są objawy i przepisywane są terapie lekowe.

Naukowcy w dalszym ciągu uzyskują wgląd w długofalowy efekt i skuteczność leczenia POChP, skupiając się coraz bardziej na pacjentach, dostosowując leczenie do jednostki, a nie do stadium choroby.

Zmiany w definicji

Wśród kluczowych zmian w aktualizacji z 2017 r. Jest definicja samej POChP. W przeszłości choroba była w znacznym stopniu określana przez jej procesy, od mechanizmów zapalenia po sposób, w jaki choroba postępowała.

Już nie. W jego miejsce Komitet ZŁA definiuje POChP jako "powszechna, możliwa do uniknięcia i leczyć choroba, która charakteryzuje się uporczywymi objawami oddechowymi i ograniczeniem przepływu powietrza … zwykle spowodowanymi znaczną ekspozycją na szkodliwe cząstki lub gazy".

Nie jest już choroba opisana w kategoriach zaostrzeń lub chorób choroby lub chorób współistniejących. Zamiast tego dzieli się na prostą przyczynę i skutek: jak narażenie się na szkodliwą substancję (np. Papierosy) może powodować uporczywe choroby układu oddechowego.

Chociaż zmiana ta może wydawać się przypadkowa, pokonuje jedno z głównych wyzwań w diagnozowaniu i leczeniu POChP. Przyznaje, że osoby bez klinicznych objawów niedrożności dróg oddechowych mogą mieć objawy choroby, czasami ciężkie.

Zamiast analizować wyniki laboratoryjne pod kątem objawów, lekarze koncentrują się teraz na przyczynie, efekcie i doświadczeniu pacjenta, aby ukierunkować przebieg leczenia.

Zmiany w naszym rozumieniu rozwoju choroby

Równie sprzeczne było nasze zrozumienie rozwoju choroby. Chociaż w dużej mierze kojarzymy POChP z paleniem tytoniu (zdefiniowanym przez komisję GOLD jako "samookaleczeni"), faktem jest, że nie wszyscy palacze cierpią na POChP, a nie wszyscy pacjenci z POChP są palaczami.

Zaktualizowany raport GOLD potwierdza, że ​​nie wiemy jeszcze, gdzie jest punkt zwrotny w stosunku do tego, kto otrzymuje POChP, a kto nie. Oprócz ekspozycji na papierosy, komisja GOLD dostrzega inne możliwe czynniki związane z tą chorobą, w tym:

• Zły wzrost płuc podczas ciąży i dzieciństwa
• Narażenie na działanie trujących chemikaliów w środowisku zawodowym
• Różne rodzaje zanieczyszczenia powietrza
• Zły status społeczno-ekonomiczny
• Słabo wentylowane mieszkania
• Narażenie na spalanie paliw (w tym pożary drewna i paliwa do gotowania)
• Inne zaburzenia płuc (takie jak przewlekłe zapalenie oskrzeli lub infekcje)
• Nieprawidłowa odpowiedź zapalna, być może wrodzona lub wynik postępującego lub wcześniejszego uszkodzenia płuc

Mówi nam to po prostu, że dopóki nie będziemy lepiej rozumieć prawdziwej patogenezy (ścieżki choroby) POChP, musimy spojrzeć na chorobę - i przyczyny tej choroby - z dużo szerszej perspektywy niż same papierosy i papierosy.

Zmiany w praktykach leczenia

W przeszłości plany leczenia określano za pomocą testu znanego jako FEV1 po rozszerzeniu oskrzeli. Na podstawie uzyskanych wyników choroba osoby byłaby oceniana jako A (łagodny), B (umiarkowany), C (ciężki) lub D (bardzo poważny). Leczenie byłoby wtedy przepisywane na podstawie oceny.

W aktualizacji z 2012 r. Komisja GOLD dokonała przeglądu wytycznych, tak aby ocena ABCD została ustalona zarówno na podstawie przeglądu wyników laboratoryjnych, w tym FEV1, jak i indywidualnej historii zaostrzeń POChP.

Problem z obydwoma tymi metodami polega na tym, że nie uznali, że objawy POChP nie zawsze są zgodne z oceną. Z jednej strony, osoba bez oznak niedrożności dróg oddechowych może mieć ciężkie objawy POChP. Z drugiej strony, osoba z oznakami umiarkowanej niedrożności może mieć niewiele objawów i dobrze sobie radzi.

Z tego powodu nowe wytyczne zalecają, aby leczenie farmakologiczne POChP było oparte wyłącznie na objawach jednostki. Co więcej, determinacja powinna opierać się na samoocenie pacjenta.

Wielu lekarzy już zaczęło to robić za pomocą testu oceny POChP (CAT), w którym osobnik jest proszony o ocenę nasilenia objawów lub upośledzenia w skali od zera do pięciu. Test ma na celu nie tylko określenie nasilenia objawów, ale także tego, jak "zła" lub "dobra" osoba postrzega swoją chorobę. Te spostrzeżenia mogą pomóc lekarzowi przewidzieć, jak dana osoba poradzi sobie z leczeniem, które może obejmować leki, ćwiczenia, dietę i zaprzestanie palenia.

Przenosząc ostrość z powrotem na pacjenta, zaktualizowane wytyczne GOLD potwierdzają znaczenie doświadczenia klinicznego i oceny w zakresie kierowania leczeniem, a nie przestrzegania uniwersalnego zestawu zabaw.