Objawy morfologiczne stwardnienia rozsianego

Dysfunkcja pęcherza moczowego jest prawdopodobnie jednym z objawów stwardnienia rozsianego (MS), które najmniej masz szansę podzielić się ze znajomymi lub rodziną.W końcu narzekać na ból nerwowy lub problemy ze wzrokiem; to kolejna kwestia dotycząca nietrzymania moczu lub odczuwania, że ​​musisz iść cały czas.

Tak frustrujące, jak objawy mogą być dla Ciebie, ważne jest, aby ich nie ignorować. Obecnie dostępnych jest wiele metod leczenia, które mogą poprawić funkcjonowanie układu moczowego, a proste "zmiany" diety i stylu życia mogą pomóc w lepszym radzeniu sobie z objawami, często przy minimalnym stresie lub wpływie na życie.

Przegląd

Dysfunkcja pęcherza występuje u co najmniej 80 procent osób z SM. Co więcej, aż 96 procent osób, które chorują dłużej niż 10 lat, doświadczy powikłań układu moczowego w wyniku ich stanu.

Stwardnienie rozsiane charakteryzuje się nieprawidłową odpowiedzią immunologiczną, która powoduje uszkodzenie ochronnej osłony komórek nerwowych (znanej jako osłona mielinowa). Te uszkodzenia powodują powstawanie zmian w mózgu i / lub rdzeniu kręgowym, które z kolei zaburzają impulsy nerwowe, które regulują ruch, wzrok, odczucia, procesy myślowe i funkcje organizmu, takie jak kontrola pęcherza.

Przyczyny

Dysfunkcja pęcherza w stwardnieniu rozsianym zdarza się, gdy sygnały elektryczne do pęcherza i zwieracza układu moczowego są opóźnione lub zatkane przez zmiany, które rozwijają się na rdzeniu kręgowym. Dysfunkcja może wystąpić z trzech powodów:

• Pęcherz jest spastyczny, dzięki czemu jest mniej zdolny do zatrzymywania moczu.
• Zwieracz jest spastyczny, uniemożliwiając całkowite opróżnienie pęcherza.
• Pęcherz jest zwiotczały i nie może się kurczyć, co prowadzi do zatrzymania moczu.

Objawy i symptomy

Objawy dysfunkcji pęcherza mogą się różnić w zależności od rozległości i umiejscowienia zmian. W niektórych przypadkach objawy będą łagodne i przejściowe. W innych mogą być uporczywe i obciążające. Objawy moczu można opisać na jeden z czterech sposobów:

• Wahanie jest trudność w oddawaniu moczu, kiedy czujesz taką potrzebę. Dla niektórych może to zająć dużo czasu, podczas gdy inni nie są w stanie utrzymać stałego przepływu.
• Pilna sprawa to nagła, silna potrzeba oddania moczu, której towarzyszy nieprzyjemny przypływ pełni w pęcherzu.
• Częstotliwość to potrzeba oddawania moczu znacznie częściej niż zwykle. Zdarza się to często w nocy, powodując zaburzenia snu.
• Niemożność utrzymania jest tam, gdzie jesteś mniej zdolny do kontrolowania funkcji układu moczowego.

Jeśli dysfunkcja pęcherza pozostanie nieleczona, może spowodować trwałe uszkodzenie dróg moczowych. Kamienie moczowe i infekcje dróg moczowych (ZUM) często rozwijają się, jeśli pęcherz nie jest w stanie opróżnić. Przewlekły wyciek może również prowadzić do miejscowych infekcji skóry. W ciężkich przypadkach może rozwinąć się potencjalnie śmiertelna urosepsis, jeśli infekcja dróg moczowych rozprzestrzeni się do krwioobiegu.

Podobnie frustrujący jest wpływ dysfunkcji pęcherza na spokój i styl życia danej osoby. Nierzadko zdarza się, że ludzie z problemami z kontrolą pęcherza izolują się lub ograniczają codzienne czynności, często zwiększając ciężar depresji często obserwowany u osób ze stwardnieniem rozsianym.

Diagnoza

Podczas badania dysfunkcji pęcherza lekarze często rozpoczynają badania przesiewowe pod kątem UTI. Jeśli wynik będzie pozytywny, zalecona będzie kuracja antybiotykowa. Jeśli nie, przeprowadzone zostaną inne testy (znane jako ocena urodynamiczna), aby ocenić, w jaki sposób pęcherz moczowy i cewka moczowa wykonują swoją pracę polegającą na przechowywaniu i uwalnianiu moczu.

Ocena urodynamiczna trwa około 30 minut i wymaga zastosowania małego cewnika do wypełnienia pęcherza i zarejestrowania pomiarów.

Możliwości leczenia

Choć czasami może to być zaburzenie czynności pęcherza moczowego, objawy dolegliwości dróg moczowych można zazwyczaj skutecznie leczyć za pomocą leków, modyfikacji stylu życia i innych terapii. Niektóre z bardziej powszechnych terapii obejmują:

• Dla pacjentów ze spastycznym pęcherzem: Środki zwiotczające pęcherz, takie jak ditropan (oksybutynina), Detrol (tolterodyna), Enablex (darefenasin), Toviaz (fezoterodyna), Vesicare (solifenacyna), Sanctura (chlorek trospium) i Myrbetriq (mirabegron).
• Dla pacjentów z nadreaktywnym zwieraczem pęcherza: Alfa-adrenergiczne środki blokujące, takie jak Flomax (tamsulosyna), Uroxatral (alfuzolin), Cardura (doksazosin) i Rapaflo (silodosin), są stosowane w celu zwiększenia przepływu moczu przez zwieracz. Ponadto, leki rozkurczowe, takie jak Lioresal (baklofen) i Zanaflex (tizanidyna), mogą być stosowane do rozluźnienia mięśni zwieracza.
• Dla pacjentów ze zwiotczałym pęcherzem: Przerywane cewnikowania, w którym cienka rurka jest wprowadzana do pęcherza moczowego, aby umożliwić umożliwienie oddawania moczu.

Inne formy leczenia obejmują terapie behawioralne, które uczą pacjentów regulowania spożycia płynów i strategicznego zaplanowania oddawania moczu w domu, pracy lub zaangażowaniu społecznym.

Strategie żywieniowe obejmują ograniczenie kofeiny, alkoholu i soku pomarańczowego (te ostatnie sprzyjają rozwojowi bakterii) oraz stosowanie soku z żurawiny lub tabletek (które hamują wzrost bakterii).

Cięższe przypadki mogą wymagać zabiegów chirurgicznych, w tym implantu elektrycznego, zwanego InterStim, który stymuluje nerwy krzyżowe i pomaga w leczeniu nadreaktywnego pęcherza. Botoks można również stosować w leczeniu nadreaktywnego pęcherza moczowego.