Prawo do wyboru dostawców zdrowia

Wszyscy pacjenci mają prawo wyboru usługodawcy, który świadczy im usługi opieki zdrowotnej. Zazwyczaj odnosi się to do skierowań pacjentów od lekarzy i szpitali. Lekarze i szpitale często kierują pacjentów do specjalistów, domowej opieki zdrowotnej, długoterminowych placówek lub innych pracowników służby zdrowia w celu dalszej opieki poza swoją specjalistyczną wiedzą lub zdolności do zapewnienia ciągłości opieki.

Wiele razy związki lekarzy lub szpitali naruszają prawo pacjenta do wyboru usługodawcy według własnego wyboru. Lekarze często wystawiają skierowania do konkretnego lekarza na podstawie partnerstwa lub innego związku. Szpitale często wydają skierowania do dostawców, których są właścicielami lub są z nimi powiązani. Wszyscy dostawcy muszą zachować ostrożność, aby nie sugerować ani nie wnioskować, że pacjent nie ma wyboru.

Aby w pełni zrozumieć, że właściwi pacjenci muszą wybrać dostawców, należy odwołać się do tych trzech źródeł:

1. Ustawa o zrównoważonym budżecie z 1997 r.:Warunkiem uczestnictwa w programie opieki zdrowotnej jest zapewnienie przez szpitale listy agencji zdrowia domowego pacjentom znajdującym się w obszarze geograficznym pacjenta, posiadającym certyfikat Medicare, wskazuje, że poprosili o umieszczenie ich na liście i wskazują, czy szpital ma interes finansowy w agencji zdrowia domowego.
2. ​Sądy:Decyzje sądowe mają pierwszeństwo, że pacjenci kontrolują własne leczenie, w tym prawo do wyboru lub ustalenia, kto zapewnia opiekę, niezależnie od tego, kto płaci za leczenie.
3. Statuty federalne:Programy Centers for Medicare i Medicaid ustaliły statut federalny, że pacjenci mają prawo wyboru dostawcy opieki, niezależnie od ustawień leczenia.

Naruszenia

Naruszenie prawa pacjenta do wyboru dostawcy opieki może prowadzić do utraty prawa do udziału w programach Medicare i Medicaid. Federalne przepisy dotyczące nadużyć i nadużyć zakazują lekarzom, szpitalom i innym dostawcom naruszania prawa pacjenta do dokonywania wyborów, przez to, że usługodawcy mogą uzyskać motywację do skierowania i nakłonić pacjenta do uzyskania leczenia od konkretnego dostawcy. Dostawcy, którzy nie potrafią rozpoznać i uszanować prawa pacjenta do wyboru ryzykownych praw federalnych i stanowych i muszą stawić czoła konsekwencjom wynikającym z ustawy o przeciwdziałaniu.

Ustawa o przeciwdziałaniu łapaniu ustala przepisy mające na celu identyfikację i karanie osób winnych podejmowania określonych decyzji w zakresie opieki zdrowotnej w zamian za pieniądze.

Przepisy są szerokie, ale mieszczą się w dwóch kategoriach:

• Każda transakcja pieniężna, która wpływa na skierowanie danej osoby do dowolnej usługi płatnej w ramach programu Medicare lub Medicaid
• Każda transakcja pieniężna, która prowadzi do zakupu jakiejkolwiek rzeczy płatnej w ramach programu Medicare lub Medicaid

Trzy obszary prawa anty-odrzutowego, które odnoszą się do lekarzy i szpitali:

• Porozumienia Joint Venture: Każde przedsiębiorstwo joint venture, którego struktura ma na celu pozyskanie strumienia rekomendacji od inwestorów lekarzy, w którym pośrednio otrzymują rekompensatę, może budzić wątpliwości. Każdy lekarz korzystający finansowo z rekomendacji może zlecić lub wykonać niepotrzebne usługi, które są kosztowne dla programów Medicare i Medicaid.
• Premie szpitalne dla lekarzy: W szybko rozwijającym się przemyśle lekarze mogą być trudni do rekrutacji i utrzymania. Szpitale, które uciekają się do lekarzy ze specjalnymi zachętami, oznaczają, że lekarz odsyła do nich wszystkich swoich pacjentów. Decyzja ta byłaby oparta na wpływie finansowym, a nie na jakości opieki.
• Usługi laboratorium klinicznego: W niektórych przypadkach zewnętrzne laboratorium może oferować lekarzom, szpitalom lub innym specjalnym usługom poza ich zakresem rutynowych lub umownych oczekiwań. Może być postrzegany jako korzyść w zamian za skierowanie do laboratorium.