Połączenie między bólami głowy i hormonami

Dla niektórych osób ich bóle głowy są związane z ich hormonami, co oznacza, że ​​podstawowe warunki zdrowotne, które wpływają na hormony w ich ciele, są źródłem lub wyzwalają ich bóle głowy.

Hormon tarczycy i bóle głowy

Ludzie, którzy mają niski poziom hormonu tarczycy są uważani za niedoczynność tarczycy. Ponieważ gruczoł tarczycy jest zaangażowany w wiele procesów metabolicznych w organizmie, objawy niedoczynności tarczycy są zmienne pod względem liczby i nasilenia, ale mogą obejmować przyrost masy ciała, zmęczenie, suchość skóry i zaparcia.

Ponadto osoby z niedoczynnością tarczycy mogą również znosić bóle głowy związane z ich stanem tarczycy. Ten ból głowy jest podobny do bólu głowy, ponieważ czuje się jak opaska wokół głowy i ogólnie nie jest pulsujący, jak migrena. Ból głowy przypisywany niedoczynności tarczycy jest również trwały, ale ustąpił w ciągu dwóch miesięcy po normalizacji poziomu tarczycy.

Estrogen i bóle głowy

Wiele kobiet cierpi na migrenę wywołaną przez spadek estrogenu tuż przed rozpoczęciem miesiączkowania. Nazywa się to migreną menstruacyjną. Objawy migreny menstruacyjnej przypominają migrenę bez menstruacji, ale często są bardziej intensywne i mniej odporne na leczenie.

W przypadku kobiety, która często otrzymuje migrenę miesiączkową, jej lekarz może zalecić podjęcie długodziałającego tryptanu, rozpoczynającego się kilka dni przed miesiączką, w sumie od pięciu do sześciu dni. To może pomóc zapobiec atakowi migreny w pierwszej kolejności. Połączone tabletki antykoncepcyjne zawierające estrogeny progesteron, w szczególności pigułki w postaci ciągłej, mogą również pomóc w zapobieganiu menstruacyjnym migrenom u niektórych kobiet.

Hormon stresu i bóle głowy

Stres jest głównym wyzwalaczem bólu głowy i może spowodować u kogoś nowe zaburzenie bólu głowy lub pogorszenie już istniejącego zaburzenia głowy. Stres może również powodować transformację od epizodycznych bólów głowy do przewlekłych bólów głowy. Podczas gdy dokładne sposoby, w jakie stres wpływa na zdrowie głowy osoby, są niejasne, prawdopodobnie kortyzol "hormonu stresu" odgrywa rolę.

Kortyzol jest hormonem uwalnianym przez gruczoły nadnercza (małe gruczoły, które siedzą na twoich dwóch nerkach), gdy osoba doświadcza stresu. Kortyzol ma wiele skutków na organizm, takich jak zwiększenie częstości akcji serca i zwiększenie stężenia cukru we krwi u danej osoby. Może również wywoływać bóle głowy poprzez kompleksową interakcję z układem nerwowym osoby.

Glukoza, insulina i bóle głowy

Spadek poziomu glukozy, który może wystąpić w wyniku niejedzenia lub zażywania zbyt dużej ilości insuliny, może wywołać migrenę wywołaną hipoglikemią.

Ponadto niektórzy ludzie cierpią na bóle głowy, gdy przestają jeść, nawet jeśli ich poziom glukozy nie spada zbyt nisko, a to nazywa się bólem głowy na czczo. Co ciekawe, naukowcy nie uważają, że ból głowy na czczo jest tak naprawdę z niskiego poziomu glukozy, ale raczej z jakiegoś innego procesu, takiego jak stres w ciele wywołany postem.

Ból głowy na czczo jest uogólniony, co oznacza, że ​​jest odczuwany w całej głowie, a także zwykle nie pulsujący, jak napięciowy ból głowy. Leczeniem bólu głowy na czczo jest jedzenie, ale jego zjedzenie może zająć do 72 godzin.

Wydaje się również, że istnieje związek między chronicznymi migrenami a opornością na insulinę, zwłaszcza u kobiet z nadwagą lub otyłych. Insulinooporność oznacza, że ​​człowiek wytwarza insulinę, ale nie jest odpowiednio stosowany do obniżenia poziomu cukru we krwi i predysponuje osobę do rozwoju cukrzycy typu 2.

Związek między migrenami a opornością na insulinę jest niejasny. Być może ludzie z opornością na insulinę są zwykle otyli, co zwiększa stan zapalny w organizmie. Zapalenie to może sprawić, że osoba będzie bardziej podatna na ataki migreny - a badania wykazały, że kobiety z nadwagą i otyłością częściej atakują migrenę niż kobiety o normalnej wadze (ale niekoniecznie dłuższe lub bardziej nasilone migreny).

Słowo od Bardzo dobrze

Jeśli uważasz, że twoje bóle głowy są powiązane z hormonami, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Dobra historia medyczna i kilka prostych badań krwi może ci pomóc.