Przewlekły stres i cholesterol

Badania pokazują, że połączenie chronicznego stresu i wysokiego poziomu cholesterolu może doprowadzić do choroby serca, jeśli nie zostanie szybko rozwiązane.

Przez lata lekarze wykładali, że stres związany z cięciem ma pozytywny wpływ na ogólny stan zdrowia. Teraz rosnące badania dowodzą, że są poprawne. Nawracający lub codzienny stres może rzeczywiście wpływać na cholesterol i ostatecznie prowadzić do chorób serca.

Odpowiedź na walkę lub lot w stresie

Przy wszystkich nieprzyjemnych odczuciach, od spoconych dłoni po walące serce, strach jest sposobem, w jaki ciało chroni się przed niebezpieczeństwem. W czasach prehistorycznych groźba mogła być głodnym niedźwiedziem. Dzisiaj jest bardziej prawdopodobne, że jest wymagającym szefem.

Kiedy tak się dzieje, ciało wskakuje do akcji.Podwzgórze, gruczoł znajdujący się w pobliżu pnia mózgu, wyzwala uwalnianie dwóch hormonów - adrenaliny i kortyzolu - które przyspieszają serce, pobudzają uwalnianie energii i zwiększają przepływ krwi do mózgu. Ciało przygotowuje się do pozostania i walki lub ucieczki.

Ta sama reakcja chemiczna zachodzi niezależnie od tego, czy groźba to bezpośrednia szkoda fizyczna, czy potencjalna utrata dochodu i prestiżu.

Hormony stresu i cholesterol

Zarówno adrenalina, jak i kortyzol powodują produkcję cholesterolu, który jest woskowatym, tłuszczowym składnikiem, który wątroba dostarcza organizmowi energii i naprawia uszkodzone komórki. Problem polega na tym, że zbyt dużo cholesterolu może zatkać tętnice i ostatecznie doprowadzić do ataku serca lub udaru mózgu.

Jedna z teorii głosi, że hormony stresu działają w ten sposób, aby zapewnić paliwo do potencjalnej sytuacji walki lub lotu. Ale jeśli ta energia nie jest używana - tak jak w przypadku współczesnych stresorów, które nie wymagają fizycznej walki lub ucieczki - stopniowo gromadzi się ona w tkance tłuszczowej, gdzieś w ciele.

Kortyzol ma dodatkowy wpływ na tworzenie większej ilości cukru, krótkotrwałego źródła energii organizmu.

W nawracających sytuacjach stresowych cukry są wielokrotnie niewykorzystywane i ostatecznie przekształcają się w triglicerydy lub inne kwasy tłuszczowe. Badania wykazały również, że te złogi tłuszczowe częściej trafiają do jamy brzusznej. A ci z większą ilością tłuszczu w jamie brzusznej są bardziej narażeni na choroby sercowo-naczyniowe i cukrzycę.

Czynnik osobowości w stresie

Każda osoba ma inną fizjologiczną reakcję na stres. Niektóre badania sugerują, że typ osobowości jednostki - klasyfikowany według liter A, B, C, D i E - może przewidywać tę odpowiedź. Typy A i D to osobowości o dużym stresie. Osoby z osobowością typu A są zazwyczaj zorientowane na czas, skoncentrowane i szczegółowo zorientowane. Ludzie z typem D (lub typu "strapionego") znani są z tłumienia swoich uczuć.

Osoby, które mają osobowość typu A lub D wydają się szczególnie wrażliwe na hormony stresu. Oznacza to, że zwiększają się częstości akcji serca, ograniczenia tętnic, a cukry są uwalniane do krwioobiegu z większą częstotliwością niż te z bardziej zrelaksowanymi typami osobowości.

Radzenie sobie ze stresem

Według badań przedstawionych na konwencji Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego z 2007 roku, biali mężczyźni zdolni do radzenia sobie ze stresem mieli wyższy poziom "dobrego" cholesterolu (HDL) niż ich rówieśnicy, którzy byli mniej podatni na radzenie sobie. "Dobry" cholesterol to taki, który pomaga oczyścić organizm z tłuszczu.

Badania przeprowadzone na University of Missouri Science and Technology wykazały, że osoby z typem osobowości "wysokiego stresu" mogą zmniejszyć ryzyko związane z wysokim poziomem cholesterolu, spędzając czas na myśleniu niepoważnym, takim jak marzenie. Mogą także zmniejszyć stres, ograniczając konflikty w miejscu pracy, organizując dom i przestrzeń roboczą oraz realistycznie planując każdy dzień z wystarczającą ilością czasu przeznaczonego na spotkania i zadania.

National Institutes of Health sugeruje kilka metod zmniejszania stresu. Metody te obejmują techniki relaksacyjne, takie jak ćwiczenia, joga, ogrodnictwo lub muzyka; jedzenie zdrowej diety; spanie co najmniej 8 godzin każdej nocy; oraz ustanowienie sieci przyjaciół i rodziny w celu wsparcia. Eksperci zalecają również rozmowę z psychoterapeutą, jeśli stres staje się zbyt trudny do zniesienia.