Historia i rozpowszechnienie wirusa HIV w Afryce Południowej

Nigdzie na świecie epidemia AIDS nie była bardziej niszcząca niż na kontynencie afrykańskim. W Republice Południowej Afryki zawirowania polityczne i długa historia zaprzeczania rządów podsyciły epidemię, która osiągnęła katastrofalne rozmiary pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku.

Nawet dzisiaj, pomimo spadku liczby zgonów i większego przywództwa w wojnie z AIDS, odsetek nowych zakażeń wirusem HIV nadal rośnie z roku na rok. W rezultacie RPA pozostaje krajem o największej pojedynczej populacji osób zarażonych wirusem HIV na świecie.

Demografia południowoafrykańska

Położone na południowym krańcu kontynentu afrykańskiego, Południowa Afryka liczy około 48 milionów ludzi (około jednej szóstej, tyle co USA) na ponad 1,2 miliona mil kwadratowych (około jednej czwartej wielkości Teksasu).

Kraj ma jedenaście języków urzędowych, w tym angielski, z 79% czarnych i 10% białej populacji.

Statystyka HIV w Republice Południowej Afryki

Szacuje się, że 5,7 miliona mieszkańców RPA żyje z HIV, co stanowi około 12% populacji (lub prawie jeden na ośmiu obywateli). Dodatkowe statystyki są następujące.

• Wskaźnik HIV wśród dorosłych wynosi dzisiaj ponad 18% (lub mniej więcej jedna na pięć osób).
• Uważa się, że jedna na cztery osoby w wieku od 15 do 49 lat jest zarażona wirusem HIV.
• 45% wszystkich zgonów w kraju można przypisać wirusowi HIV.
• 13% czarnych z RPA jest zarażonych wirusem HIV w porównaniu do 0,3% białych z Afryki Południowej.
• Szacuje się, że w wyniku AIDS jest 600 000 osieroconych dzieci.

Historia HIV w Republice Południowej Afryki

Epidemia HIV pojawiła się w Południowej Afryce około 1982 roku. Jednakże, ponieważ kraj był w trakcie demontażu apartheidu, problem HIV był w większości w dużej mierze ignorowany. W milczeniu, podczas gdy polityczne niepokoje zdominowały media, HIV zaczął przejmować władzę zarówno w społeczności homoseksualnej, jak i wrażliwej czarnej populacji.

W połowie lat 90. ubiegłego wieku, nawet gdy odsetek HIV wzrósł o 60%, rząd pozostawał powolny w reakcji na to, co stało się katastrofą dla zdrowia publicznego. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych prezydent Nelson Mandela uznał odpowiedź rządu na kryzys, w wyniku którego Republika Południowej Afryki stała się już największą populacją osób zarażonych wirusem HIV na świecie.

W 2000 r. Departament Zdrowia Republiki Południowej Afryki przedstawił pięcioletni plan walki z HIV / AIDS, ale otrzymał niewielkie poparcie od prezydenta RPA Thaba Mbeki. Po konsultacji z grupą osób zaprzeczających AIDS kierowanych przez dr Petera Duesberga, Mbeki odrzucił konwencjonalną naukę o HIV i zamiast tego obwinił rosnącą epidemię AIDS dotyczącą biedy, kolonializmu i chciwości korporacyjnej.

Bez wsparcia rządowego plan pięcioletni nie powstał tak szybko, jak planowano, a niewiele osób otrzymywało leki antyretrowirusowe. W międzyczasie HIV wśród ciężarnych kobiet z RPA wzrosła z 8% 1% w 1990 r. Do ponad 30% w 2000 r.

Dopiero po usunięciu Mbeki z urzędu w 2008 r. Rząd podjął kroki w celu powstrzymania katastrofy, zwiększając wysiłki, aby stać się tym, co jest dziś największym programem antynarkotykowym na świecie.

Rosnąca presja na rozszerzenie zasięgu została jednak osłabiona przez pogarszającą się infrastrukturę ochrony zdrowia publicznego i osłabienie waluty południowoafrykańskiej pod przewodnictwem Jacoba Zuma. Do tej pory mniej niż 30 mniej osób z HIV jest poddawanych terapii, a wskaźniki zarażenia wśród młodych dorosłych nadal rosną, bez echa.

Wraz z niedawnym wyborem Cyrila Ramaphosy na szefa Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC), wielu ma nadzieję, że gospodarka Republiki Południowej Afryki zrobi zwrot, a wraz z nim wysiłki mające na celu wzmocnienie walki z HIV w tym kraju.

Częstość występowania HIV i AIDS w Afryce Południowej

Przez dziesięciolecia wśród mieszkańców RPA dominowała opinia, że ​​HIV / AIDS jest chorobą osób ubogich.I to w dużej mierze pozostaje prawdą, niewiele nie powstrzymując rozprzestrzeniania się infekcji w społecznościach dotkniętych ubóstwem.

Wśród najbardziej dotkniętych;

• Młodzi ludzie w wieku od 15 do 24 lat stanowią największy odsetek osób zarażonych wirusem HIV w RPA, około 50%.
• Kobiety stanowią 55% wszystkich nowych zakażeń. Różnice społeczne i ekonomiczne, niewydolność kobiet i wysoki odsetek gwałtów w Republice Południowej Afryki są jedną z przyczyn tych liczb.
• Mężczyźni, którzy uprawiają seks z mężczyznami (MSM) są w grupie wysokiego ryzyka zarażenia wirusem HIV w Republice Południowej Afryki, z szacowaną przewagą 33%. Niedobór specyficznych dla HIV usług dla homoseksualnych i biseksualnych mężczyzn, a także dezaprobata kulturowa w niektórych społecznościach, napędzają wysokie stawki.
• Pracownicy migrujący mają wyjątkowo wysokie ryzyko zakażenia wirusem HIV, przy czym niektóre społeczności górnicze wykazują współczynnik infekcji przekraczający 60%. Jedynie populacje płci męskiej połączone z wysokim odsetkiem handlowego handlu seksualnego pracują wspólnie, aby stworzyć idealną burzę dla infekcji.

Sukcesy w bitwie na HIV z RPA

Byłoby nieuczciwe stwierdzenie, że obraz był dla Afryki Południowej zagładą i smutkiem. Jednym z jego głównych sukcesów była redukcja przenoszenia HIV z matki na dziecko (MTCT). Dzięki lepszemu nadzorowi w klinikach prenatalnych i powszechnym stosowaniu profilaktycznych leków przeciw HIV, wskaźnik MTCT spadł z 8% w 2008 r. Do 2,7% do 2012 r.

W rezultacie wskaźnik śmiertelności HIV spadł również wśród dzieci spadł również o 20%. Mimo to wdrożenie terapii przeciwretrowirusowej u dzieci znacznie wyprzedziło leczenie dorosłych, a ponad 70% wszystkich zgonów matek w Afryce Południowej przypisywanych jest HIV.