Łzy meniskalne i choroba zwyrodnieniowa stawów

Łzy meniskalne to częste urazy kolana. Najczęściej słyszysz o sportowcach, którzy doświadczają łez łąkotki, ale w rzeczywistości każda osoba w każdym wieku może oderwać łąkotkę.

Co to jest menisk?

Trzy kości łączą się tworząc kolano - kość udową (kość udowa), piszczel (goleń) i rzepkę (rzepkę). Pomiędzy udowymi i piszczelowymi komponentami kolana znajdują się dwa klinowate fragmenty chrząstki - każdy z nich nazywa się łąkotką. Każdy twardy i gumowy łąkotek służy do amortyzowania stawu kolanowego i stabilizowania go.

Omówienie Łzy Meniskalne

Menisk może łzawić. Często łzy meniskalne pojawiają się nagle podczas aktywności sportowej. Sporty kontaktowe (na przykład piłka nożna) mogą łatwo spowodować łzy łąkotek - ale możesz przykucnąć lub przekręcić kolano i spowodować łzę łąkotek. U osób starszych, łzy łąkotek mogą wystąpić po chudości chrząstki i osłabieniu. Jeśli łąkotki są osłabione z powodu starzenia się, każdy ruch skręcający może być wystarczający, by spowodować łzę.

Istnieją różne rodzaje łez łąkotkowych: uchwyt wiadro, poprzeczny, podłużny, klapa, dziób papuga i rozdarty róg.Nazwa opiera się na miejscu, w którym nastąpiła łza na menisku.

Objawy

Pierwszą oznaką łzy łąkotek może być odczuwanie "popu" w kolanie. Inne objawy często związane z łzami łąkotek to ból, sztywność, obrzęk, blokowanie kolana, uczucie ustępowania kolana i ograniczony zakres ruchu. Kawałek rozdartej łąkotki może odrywać się i poluzować, potencjalnie powodując, że twoje kolano wyskoczy, ślizga się lub blokuje.

Diagnoza

Rezonans magnetyczny może pomóc w wykryciu łzy łąkotek. Promienie rentgenowskie nie pokazują łez łąkotek, ponieważ są raczej w chrząstce niż w kości. Lekarze mogą również skorzystać z testu McMurray, aby pomóc zdiagnozować łzę łąkotek. W teście McMurray lekarz zginie i wyprostuje kolano, delikatnie obracając kość piszczelową. Poczucie lub nawet słyszalne kliknięcie wzdłuż boków kolana sugeruje porwaną łąkotkę.

Leczenie

Leczenie łzy łąkotek zależy od kilku czynników, w tym od lokalizacji łez, wieku i poziomu aktywności. Zewnętrzna trzecia menisku ma więcej krwi niż wewnętrzne dwie trzecie. Łzę na zewnętrznej, bardziej unaczynionej części łąkotki można wyleczyć samodzielnie lub można ją naprawić za pomocą artroskopowej operacji. Łza na wewnętrznej, mniej unaczynionej części menisku jest zwykle odcinana, ponieważ brzegi łzy często nie mogą odrosnąć. Rehabilitacja zwykle następuje po zabiegu chirurgicznym po unieruchomieniu kolana. Jeśli podejście do leczenia nie jest chirurgiczne, ważne są odpoczynek, lód, ucisk i podniesienie (R.I.C.E.).

Łza meniskalna, jeśli masz zapalenie kości i stawów

Według Mayo Clinic każdego roku w Stanach Zjednoczonych wykonuje się ponad 300 000 artroskopii stawu kolanowego u pacjentów, u których występuje łza łąkotkowa i choroba zwyrodnieniowa stawów w tym samym przedziale kolanowym - tak, jakby chirurdzy mogli jednocześnie rozwiązać oba problemy. Podczas gdy artroskopia jest uważana za skuteczną tylko dla łez łąkotkowych, jej skuteczność w powiązanej chorobie zwyrodnieniowej stawów jest mniej jasna. Nie wiadomo jeszcze, czy artroskopia jest skuteczna w leczeniu zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.

Badanie MeTeOR (Meniscal Tear With Osteoarthritis Research) zostało przeprowadzone w celu oceny wpływu artroskopii w porównaniu z niechirurgicznym leczeniem w grupie ponad 300 pacjentów z łzami łąkotek i łagodną lub umiarkowaną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Siedem ośrodków ortopedycznych w USA zaangażowanych w badanie, sponsorowanych przez National Institutes of Health. Stwierdzono, że nie było istotnych różnic w poprawie funkcjonalnej pomiędzy grupami chirurgicznymi i niechirurgicznymi. Jednak jedna trzecia pacjentów poddanych terapii fizycznej przeszła operację w ciągu sześciu miesięcy.

Czy łzy meniskalne predysponują pacjentów do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów?

Kilka badań wykazało, że łza łąkotek może prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Z drugiej strony, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego może prowadzić do spontanicznego pęknięcia łąkotki w wyniku rozpadu i osłabienia (zwyrodnienia) łąkotki. Zwyrodnieniowa zmiana łąkotki obserwowana w MRI sugeruje wczesne zapalenie kości i stawów. Nawet przy chirurgicznej resekcji w celu usunięcia zmian zwyrodnieniowych, choroba zwyrodnieniowa stawów może nadal postępować.

Częściowa resekcja łąkotki była powiązana z mniejszą radiograficzną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego (tj. Z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego obserwowaną na zdjęciu rentgenowskim) niż całkowita meniscektomia. Istnieją również dowody na to, że uszkodzenie łąkotki nieleczone chirurgicznie pozostaje istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju radiologicznej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.