Kompletny przewodnik po diuretykach

Od czasów starożytnych używaliśmy diuretyków, aby więcej wysikać. Niektóre leki moczopędne, takie jak kofeina, są wszechobecne (np. Herbata lub napoje bezalkoholowe). Jednak dopiero w dwudziestym wieku ludzkość zdała sobie sprawę z farmakologicznego potencjału diuretyków. W 1937 roku naukowcy odkryli diuretyki anhydrazy węglanowej. W 1957 roku naukowcy odkryli znacznie silniejsze diuretyki chlorotiazydowe.

Diuretyki działają poprzez zwiększenie objętości wytwarzanego moczu i zmianę składu elektrolitów lub soli w organizmie. Dość proste pojęcia, co? Niemniej jednak różne biochemiczne mechanizmy działania diuretyków są trudne do zrozumienia. Na przykład, tworzenie moczu obejmuje gradienty stężenia, osmozę, transportery i tak dalej.

W ogólnym ujęciu, diuretyki działają poprzez uwolnienie naszego ciała z nadmiaru objętości płynu lub "wody". Istnieje wiele chorób, które łagodzi uwalnianie płynu, w tym nadciśnienie, niewydolność serca, obrzęk mózgu (obrzęk), obrzęk oka (obrzęk oczu) i obrzęk wtórnie do choroby wątroby lub nerek.

Zanim dowiesz się, jak działają diuretyki, przejdźmy krótko do nephron i anatomia kanalików nerkowych. W końcu diuretyki działają poprzez działanie na różne części nefronu, podstawowej jednostki strukturalnej nerki, która jest odpowiedzialna za filtrowanie moczu.

Spojrzenie na Nefron

Oto zestawienie anatomii nefronowej:

1. Krew sprowadza się z ciała do ciałka nerkowego, które składa się z kłębuszka, kępki naczyń włosowatych i kapsułki Bowmana. Korpus nerek jest pierwszym krokiem w filtracji moczu.
2. Kłębuszek łączy się w kanaliki nerkowe, system mikroskopijnych rur odpowiedzialnych za wytwarzanie moczu.Pierwsza część kanalika nerkowego to prążkowane kanaliki.
3. Proksymalnie zawirowany kanalik zasila pętlę Henle. Pierwsza część pętli to opadająca kończyna, a druga gruba wstępująca kończyna.
4. Wstępująca kończyna zasila dystalny kanalik nerwowy.
5. Dystalny kanalik kanalikowy zaczepia się do kanału zbiorczego.

Inhibitory anhydrazy węglanowej

Inhibitory anhydrazy węglanowej, takie jak acetazolamid, działają poprzez hamowanie enzymu anhydrazy węglanowej umiejscowionej w kanalikach proksymalnych. Zazwyczaj anhydraza węglanowa jest odpowiedzialna za zassanie sodu (NHP 3), potasu, wody, aminokwasów i cukrów z powrotem do krwi. Hamując ten enzym, leki takie jak acetazolamid zwiększają ilość wody w kanaliku nerkowym. Inhibitory anhydrazy węglanowej są najczęściej stosowane w leczeniu jaskry.

Inhibitory inhibitorów sody-glukozy Cotransporter 2 (SGLT2)

Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2) są fosforylowanymi rybonukleotydami, które działają na krotransporter sodowo-glukozowy znajdujący się w kanalikach proksymalnej zwojów. Hamują działanie tego transportera i zmniejszają ponowne wchłanianie glukozy i jonów sodu z powrotem do krwi. Przy mniejszej ilości wchłoniętych jonów sodu następuje mniej wody (osmoza) i powstaje łagodna diureza. Chociaż leki SGLT2, takie jak kanagliflozyna i dapagliflozyna, są technicznie łagodnymi lekami moczopędnymi, ze względu na działanie cukrów są najczęściej stosowane w leczeniu cukrzycy.acetazolimid

Diuretyki pętlowe

Diuretyki pętlowe, takie jak furosemid, hamują transporter Na / K / 2Cl w grubej pętli wstępującej Henle; w ten sposób zmniejsza wchłanianie sodu i wody do krwi. Ponieważ diuretyki pętlowe również zakłócają reabsorpcję potasu, może wystąpić wyniszczenie potasu. Jeśli marnowanie potasu jest wystarczająco silne, może dojść do hipokaliemii. Przede wszystkim, hipokaliemia może zepsuć sposób, w jaki działa twoje serce Furosemid stosuje się w leczeniu nadciśnienia (wysokie ciśnienie krwi), płynu w płucach (obrzęk płuc), uogólnionego obrzęku, hiperkaliemii (niebezpiecznie wysokiego stężenia potasu) i hiperkalcemii lub wysokiego stężenia wapnia (użycie poza etykietą).

Tiazydy

Tiazydy działają poprzez wkręcanie transportera Na / Cl w dystalną zwężoną kanalik. Oprócz blokowania wychwytu zwrotnego jonów sodu i wody, tiazydy powodują także pewne marnowanie potasu. Tiazydy są stosowane jako leczenie pierwszego rzutu nadciśnienia; w rzeczywistości słynne badania wykazały, że tiazydy są bardziej skuteczne w leczeniu pierwszego rzutu nadciśnienia tętniczego niż inhibitory ACE.

Kiedy stopień filtracji kłębuszkowej (miara czynności nerek) jest bardzo niski, tiazydy nie działają tak dobrze. Warto zauważyć, że tiazydy są często łączone z diuretykami pętlowymi dla efektu synergicznego.

Oprócz nadciśnienia tiazydy są również stosowane w leczeniu kamieni nerkowych zawierających wapń i moczówki prostej (różniących się od znacznie częstszych cukrzycy typu 1 i typu 2).

Diuretyki oszczędzające potas

Jak sugerują ich imiona, diuretyki oszczędzające potas działają poprzez zwiększenie objętości moczu bez marnowania potasu. Oszczędzające potas, takie jak spironolakton lub amiloryd działają na kanaliki zbiorcze, ale wykorzystują różne mechanizmy działania.

Spironolakton antagonizuje aldosteron w słabo poznany sposób. Aldosteron jest hormonem steroidowym wytwarzanym przez korę nadnerczy. Poprzez antagonizowanie działania aldosteronu zmniejsza się retencja potasu, sodu i wody. Spironolakton jest często stosowany w celu przeciwdziałania marnowaniu potasu powodowanego przez diuretyki tiazydowe i pętlowe. Lek ten jest również podawany po ataku serca lub stosowany w leczeniu aldosteronizmu z dowolnej przyczyny.

Amiloryd blokuje kanały sodowe w kanaliku zbiorczym, a tym samym blokuje wchłanianie zwrotne wody do organizmu. Podobnie jak spironolakton, amiloryd często stosuje się w celu przeciwdziałania marnowaniu potasu wywołanemu przez inne leki moczopędne.

Diuretyki osmotyczne

Diuretyki osmotyczne przechodzą przez twoje ciało w stanie nienaruszonym. Kiedy osmotyczne środki moczopędne, takie jak mannitol, dostają się do kanalików nerkowych, pobierają wodę za pomocą osmozy. (Pamiętaj, że w przypadku osmozy woda podąża za wysokimi stężeniami substancji rozpuszczonych, a ponadto diuretyki osmotyczne w naczyniach krwionośnych poza nerkami (np. Mózg lub oko) mogą również odciągać wodę i zmniejszać obrzęk.

Oprócz leczenia obrzęku gałki ocznej (jaskry) i obrzęku mózgu (zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe), diuretyki osmotyczne są również stosowane w przypadku niewydolności nerek wtórnej do zwiększonego ładunku substancji rozpuszczonej wynikającego z chemioterapii lub rabdomiolizy (rozpad mięśni). Innymi słowy, poprzez rozcieńczanie leków i fragmentów mięśni w nefronie, mniejszy nacisk kładzie się na nerki.

Waptans

Antagoniści receptora naczyniowego lub waptany (konivaptan i tolwaptan) są nową klasą leków. Działają poprzez antagonizm wazopresyny lub hormonu antydiuretycznego i umożliwiają organizmowi wydzielanie wody pozbawionej elektrolitów. Jako takie, vaptany pomagają w warunkach hiponatremicznych określonych przez niskie stężenie sodu we krwi, takie jak SIADH.

Większość leków moczopędnych omówionych w tym artykule dostępnych jest na receptę. Niemniej jednak można kupić leki moczopędne bez recepty. Nawet jeśli zwiększanie objętości moczu i manipulowanie poziomami elektrolitów może wydawać się łagodne, niewłaściwie stosowane, diuretyki mogą powodować odwodnienie i potencjalnie śmiertelną nierównowagę elektrolitów (nieporządek z solami ciała). Diuretyki mogą również zaostrzyć marskość, niewydolność serca lub niewydolność nerek. Proszę przyjmować leki moczopędne tylko po konsultacji z lekarzem, szczególnie w przypadku problemów z równowagą płynów.

Na koniec, jeśli zastanawiasz się nad kofeiną, badania pokazują, że gdy osoba zdrowa pije napoje zawierające kofeinę, utrata płynów nie jest większa niż objętość wypitego napoju i stan nawodnienia nie jest zagrożony.Innymi słowy, jeśli jesteś zdrowy, wtedy kofeina jest bezpieczna.