Czy napady prącia świadczą o złym obrzezaniu?

Rodzice nowonarodzonych chłopców często decydują się na obrzezanie swoich niemowląt, procedura, w której luźna skóra wokół końcówki penisa, napletek, zostaje usunięta chirurgicznie. Zazwyczaj robi się to w szpitalu wkrótce po urodzeniu lub, w przypadku rodzin żydowskich, w ceremonii religijnej około osiem dni po urodzeniu.

W obu przypadkach, dopóki obrzezanie wykonywane jest przez wyszkolonego profesjonalistę, a prącia podopieczne są odpowiednio leczone, procedura jest względnie wolna od ryzyka, chociaż istnieje jedna dość powszechna, nieistotna komplikacja: rozwój zrosty prącia.

Niezależnie od tego, czy próbujesz zdecydować, czy chcesz obrzezać małego chłopca, czy rozważasz korzyści i ryzyko, czy też planujesz obrzezać swoje dziecko, a więc chcesz nauczyć się jak najwięcej z wyprzedzeniem, oto, co powinieneś wiedzieć o zrostach prącia.

Lepka sytuacja

Zrosty powstają, gdy skóra na trzonie prącia przywiązuje się do żołędzi - bańkowatej głowy penisa. Czasami tak dużo skóry przykleja się do żołędzi, że może wyglądać tak, jakby penis nigdy nie był obrzezany. Mogą pojawić się adhezje, jeśli nadmiar napletka zostanie pozostawiony po obrzezaniu. Adhesions są szczególnie powszechne u chłopców, którzy wydają się mieć "ukryty penis", w którym cały penis wydaje się zanikać, gdy dziecko przybiera na tkankę tłuszczową w okolicy łonowej.

Istnieją trzy rodzaje zrostów prącia:

• Zrosty glanularne, w którym skóra przylegająca do żołędzi obejmuje koronalny margines - fioletowa linia oddzielająca żołądź od trzonu prącia.
• Mostki skóry prącia. Są to grubsze, potencjalnie trwałe zrosty.
• Blizna. Ten rodzaj przyczepności, w zasadzie blizny, może rozwinąć się, gdy penis wraca z powrotem do poduszki tłuszczowej łonowej, a obszar chirurgiczny kurczy się, zasadniczo chwytając prącia i uniemożliwiając w ogóle odsłonięcie żołędzi.

Traktowanie adhezji

Kiedy dziecko rozwija się w przyczepność glanularną, prawdopodobnie jego lekarz zaleci po prostu stosowanie wazeliny, aby zachować miękkość i pozostawiając ją w spokoju. W końcu nazwała biała substancja smegma, mieszanka martwych komórek skóry i wydzieliny z gruczołów ropy zacznie formować się pod przyklejoną skórą, delikatnie pomagając jej oddzielić się od główki penisa. To, wraz ze spontanicznymi erekcjami, ostatecznie zajmie się adhezją. (Smegma może trochę przypominać ropę, więc nie przejmuj się, kiedy go zobaczysz, ale zadzwoń do pediatry, jeśli nie masz pewności).

Pozostałe dwa rodzaje zrostów prącia wymagają bardziej intensywnego leczenia. Mosty skórne zwykle można operacyjnie rozdzielić w zabiegu ambulatoryjnym. W skrajnych przypadkach może być konieczne ponowne wykonanie obrzezania.

Aby leczyć bliznę, która jest czasami nazywana uwięzionym penisem, pediatra może przepisać kortykosteroidy, takie jak betametazon. Badania pokazują, że może to być skuteczny sposób na uniknięcie operacji, tak jak to było w przypadku 11 z 15 chłopców w jednym małym badaniu, którzy byli leczeni betametazonem trzy razy dziennie przez trzy tygodnie. Lek zmiękczał bliznę na tyle, by łatwo ją uwolnić, delikatnie cofając (odciągając) napletka - wyraźnie preferując konieczność przejścia przez zmienione obrzezanie.