Czy dieta bezglutenowa może leczyć epilepsję i napady padaczkowe?

Padaczka jest zaburzeniem napadowym charakteryzującym się zaburzeniami sensorycznymi, konwulsjami, a nawet utratą przytomności. Dotyczy około 39 milionów ludzi na całym świecie i uważa się, że jest on głównie związany z genetyką.

Podczas gdy leczenie padaczki zazwyczaj wymaga stosowania leków, a nawet zabiegu chirurgicznego, niektóre dowody sugerują, że osoby z epilepsją mogą znacznie poprawić się, przechodząc na dietę bezglutenową.

Związek między padaczką a wrażliwością na gluten

Badania wykazały, że odsetek celiakii (zaburzenia autoimmunologiczne powodujące nadwrażliwość na gluten) występuje znacznie częściej u ludzi radzących sobie z padaczką niż u osób w populacji ogólnej. To doprowadziło niektórych naukowców do spekulacji, czy odpowiedź immunologiczna wywołuje lub przyczynia się do do rozwoju napadów.

W jednym z brytyjskich badań, w którym oceniano częstość zaburzeń neurologicznych u osób z celiakią, stwierdzono, że u 4% zdiagnozowano epilepsję. Dla porównania częstość występowania padaczki w populacji ogólnej wynosiła tylko jeden procent. Inne badania od tego czasu potwierdziły stopy od czterech do sześciu procent.

Chociaż może to sugerować, że wrażliwość na gluten w jakiś sposób wyzwala napad padaczkowy, pozostaje trudnym przypadkiem.Dzieje się tak dlatego, że obecnie nie ma standardowej miary wrażliwości na gluten u osób, które nie chorują na celiakię. Bez tego możemy jedynie spekulować na temat powiązania i / lub mechanizmów przypuszczalnego efektu.

Diety bezglutenowe u dzieci chorych na padaczkę

Pomimo niedostatku badań, niepotwierdzone dane świadczą o osobach z padaczką, które całkowicie wyzdrowiały po przyjęciu diety bezglutenowej. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku młodszych dzieci, w których niektórzy uważają, że unikanie glutenu zapewnia lepszą kontrolę nad napadami niż leki przeciwpadaczkowe.

Ale nawet to nie jest pewne. Wiemy, że napady padaczkowe często będą się zmniejszać lub zatrzymywać całkowicie w czasie, szczególnie jeśli dana osoba została zdiagnozowana we wczesnym dzieciństwie. Jako takie, może być możliwe, że kontrola napadów była bardziej wynikiem tego efektu niż sama dieta.

Padaczka i zwapnienie mózgu

Jeżeli istnieje powiązanie między padaczką a chorobą trzewną, wymagałoby to albo zainicjowania, albo zaostrzenia drugiej.

W oparciu o ten model wielu naukowców zaproponowało, że niedobór witamin spowodowany uszkodzeniem jelit może działać jako czynnik wyzwalający, o ile wiadomo, że pewne niedobory powodują zaburzenia mózgu. Jednak w przypadku, gdy argument jest niewystarczający, należy uwzględnić rodzaje witamin. Z tych niedoborów typowo związanych z dysfunkcją mózgu (tiamina, witamina B12, niacyna), żadna z nich nie jest powszechna w celiakii.

Inni natomiast zasugerowali, że gluten bezpośrednio wpływa na zmiany w mózgu i wskazał na zespół obejmujący celiakię, epilepsję i zwapnienie mózgowe (dosłownie depozycja wapnia w mózgu). Ta triada zaburzeń jest powszechnie określana jako zespół CEC.

Osoby z zespołem CEC często doświadczają napadów nieświadomości (chwilowa utrata przytomności), pogorszenia stanu psychicznego i zaburzeń uczenia się. Dowolny, choć związany z nasileniem objawów padaczki, sam syndrom pozostaje niezwykle rzadki. Tylko około 200 przypadków zostało pozytywnie zidentyfikowanych odkąd zespół został odkryty w 1992 roku.

Jeśli chodzi o związek między zwapnieniem mózgu a chorobą trzewną, odnotowano jeszcze mniej przypadków, pozostawiając niektórych do zastanowienia się, czy związek faktycznie istnieje. Nadal nie jest jasne, w jaki sposób celiakia lub epilepsja ma przyczynić się do gromadzenia się wapnia w mózgu. To wszystko teraz bardzo spekulacyjne.

Co to nam mówi?

Podczas gdy jasne jest, że diety bezglutenowe są niezbędne dla osób żyjących z celiakią, jej związek z epilepsją pozostaje niejasny. W większości przypadków dieta bezglutenowa nie wpłynie negatywnie na osobę z epilepsją, jeśli chodzi o jej objawy. W związku z tym niektórzy eksperci ostrzegają, że dieta bezglutenowa może wyrządzić więcej szkody niż pożytku osobom, które nie chorują na celiakię.

Badanie przedstawione na spotkaniu Amerian Heart Association w 2017 roku wykazało, że dieta niskocukrowa była związana z wyższymi, a nie niższymi wskaźnikami cukrzycy typu 2. Podobnie badania prowadzone przez Harvard University School of Medicine, również w 2017 r., Sugerują, że dieta niskocukrowa nie zmniejsza ryzyka sercowego, a nawet może zwiększać ryzyko poprzez unikanie całych ziaren, o których wiadomo, że poprawiają zdrowie serca.

W związku z tym zaleca się umiarkowanie w przypadku stosowania diety niskoglutenowej. Osoby bez celiakii powinny zasięgnąć opinii licencjonowanego dietetyka przed rozpoczęciem diety bezglutenowej.