Jak odróżnić konflikt od tyranizowania

Każdy od czasu do czasu doświadcza konfliktu. To normalna część życia. Uczenie się radzenia sobie z nim w zdrowy sposób pomaga dzieciom opanować umiejętności społeczne, których potrzebują. Ale w przeciwieństwie do konfliktu, zastraszanie nie jest normalną częścią życia. To nie jest "rytuał przejścia" i nie sprawia, że ​​dzieci stają się twardsze.

Zastraszanie jest nadużyciem władzy i ma poważne konsekwencje. W szykanowaniu nie ma nic zdrowego. W rzeczywistości istnieją bardzo wyraźne różnice między zastraszaniem a konfliktami. Rozpoznanie tych różnic jest ważne, jeśli chodzi o umiejętność odpowiedzi.

Charakterystyka konfliktu rówieśniczego

Istnieje wiele sposobów identyfikacji konfliktu. Po pierwsze, kiedy dochodzi do konfliktu, obie zaangażowane osoby mają równą władzę w związku. I chociaż obaj ludzie mogą być emocjonalni i zdenerwowani, nikt nie szuka kontroli ani uwagi. Oni także szanują się nawzajem, chociaż się nie zgadzają.

Ponadto, kiedy ludzie doświadczają konfliktów, często odczuwają skruchę i ponoszą odpowiedzialność za swoje działania. Chcą rozwiązać problem, aby mogli ponownie zacząć się dobrze bawić. Zamierzają znaleźć jakiś rodzaj porozumienia, aby przywrócić poczucie związku. Wreszcie, konflikt zdarza się sporadycznie i zwykle nie jest poważny ani emocjonalnie szkodliwy dla żadnej osoby. Podczas gdy konflikt nie jest zabawny dla żadnej ze stron, nie sprawia, że ​​osoba czuje się źle z powodu tego, kim jest.

Charakterystyka prześladowania

Najlepszym sposobem identyfikowania zastraszania jest rozpoznanie, że jest to działanie umyślne. Celem jest zranienie, obrażanie lub grożenie innej osobie. W tej sytuacji występuje również brak równowagi sił. Łobucy sprawują kontrolę nad innymi ludźmi poprzez ich zastraszanie, nękanie, grożenie lub upokarzanie.

Zastraszanie również jest powtarzane i celowe.Innymi słowy, jest to w toku. Podczas gdy taktyki mogą się różnić od incydentu do incydentu, tyran zawsze atakuje tych samych ludzi, aby w jakiś sposób ich skrzywdzić. Zastraszanie stwarza również zagrożenie poważnymi urazami emocjonalnymi lub fizycznymi.

Zazwyczaj sprawca ma bardzo małe wyrzuty sumienia, a cel jest zwykle wyraźnie zdenerwowany. Dodatkowo, sprawcy mogą czerpać satysfakcję z krzywdzenia ludzi. I nie ma żadnej próby rozwiązania czegokolwiek. Łobuziaki nie są zainteresowane utrzymywaniem związku z zamierzonym celem. Pamiętaj jednak, że nie każde szkodliwe działanie to zastraszanie. Czasami jest to po prostu nieuprzejme zachowanie. Dlatego upewnij się, że wiesz, co stanowi zastraszanie.

Różnice w rozwiązywaniu konfliktów i mobbingu

Konflikt jest ważną częścią dorastania, ale zastraszanie nie jest. Konflikt uczy dzieci, jak dawać i brać. Uczą się także, jak dojść do porozumienia i jak rozwiązywać problemy. Ale zastraszanie tylko rani dzieci.

Jeśli chodzi o konflikt, dobrze jest dzieciom uczyć się rozwiązywania konfliktów. Umiejętności te promują słuchanie i współpracę. Obie strony osiągają porozumienie. Jednak rozwiązywanie konfliktów nie jest odpowiednie w przypadku zastraszania. W rzeczywistości może to być bardzo niebezpieczne dla ofiar prześladowania.

Rozwiązywanie konfliktów działa w oparciu o założenie, że obie osoby są odpowiedzialne za bieżący problem i muszą go rozwiązać. W tej sytuacji oboje dzieci robią kompromisy i konflikt zostaje rozwiązany. Zazwyczaj, gdy dzieci mają konflikt, najlepiej pozwolić im na samodzielną pracę.

Ale zastraszanie jest inne. Chodzi o to, że tyran dokona wyboru celowego zranienia innej osoby. Nie ma nic do wypracowania. Co więcej, znęcający zwykle nie negocjują z innymi. Chcą władzy i obwiniają innych za swoje czyny. Nawet jeśli dorosły może zmusić ich do przeproszenia, znęcający często podejmują działania odwetowe, gdy nikogo nie ma w pobliżu. W rezultacie ważne jest, aby rozpoznać różnicę między konfliktem a tyranizowaniem.

Pamiętaj, że tyran jest w pełni odpowiedzialny za sytuację. On również ponosi odpowiedzialność za zmiany. Zmuszenie celu do udziału w rozwiązywaniu konfliktów lub mediacji nigdy nie jest dobrym pomysłem. Zamiast tego opracuj proces interwencji, który zapewni bezpieczeństwo ucznia zastraszanego.

Tymczasem tyran powinien być zdyscyplinowany. Łobuzy muszą odczuwać konsekwencje ich zachowania. Trzeba im również powiedzieć, że ich wybory są niedopuszczalne i nie będą tolerowane. Podobnie ofiarom prześladowania należy zapewnić, że nie spowodowały one znęcania się i że nie są one winne. Współpracuj z nimi, aby pomóc im przezwyciężyć negatywny wpływ zastraszania. Ich celem jest odzyskanie poczucia własnej wartości.