Szpital nabawił się zakażeń bakteryjnych po operacji

Dominion (2018) - full documentary [Official] (Grudzień 2024)

Jeśli masz operację, możesz martwić się infekcją bakteryjną po zabiegu. Podczas gdy tym infekcjom można często zapobiegać dzięki dobrej pielęgnacji ran i częstemu myciu rąk, niektórzy pacjenci doświadczają infekcji po operacji.

W większości przypadków infekcja bakteryjna po operacji jest stosunkowo niewielka i prowadzi do zaczerwienienia lub ropy w nacięciu lub wokół niego. Infekcje te są zazwyczaj łatwo leczone. Bardziej poważne infekcje mogą być trudniejsze w leczeniu i mogą prowadzić do przedłużonego pobytu w szpitalu i poważnej choroby.To właśnie te cięższe infekcje dostają się do krwi, dróg moczowych lub dróg oddechowych, a infekcja może się przesunąć poza miejsce operacji, a nawet rozpocząć się w niezwiązanej części ciała.

Identyfikacja bakterii

Bakterie są małe, tak małe, że nie można ich zidentyfikować bez mikroskopu. Aby ustalić, jaki rodzaj bakterii występuje u chorego, pobiera się próbkę płynu ustrojowego podejrzanego o zakażenie. Płyn ten może być krwią, moczem, śliną, plwociną, a nawet próbką płynu pobraną z organizmu podczas operacji. Aby lepiej zidentyfikować bakterie, hoduje się je, co oznacza, że próbka jest umieszczana na płytce Petriego i zachęca do wzrostu. Gdy bakterie rosną przez kilka dni, próbka jest znacznie większa i może zostać umieszczona pod mikroskopem w celu identyfikacji.

Po zidentyfikowaniu rodzaju bakterii określa się czułość. Oznacza to, że próbka jest narażona na różne rodzaje antybiotyków, z których najbardziej uszkadza się próbkę bakteryjną - antybiotyk, na którym bakterie są najbardziej "wrażliwe" - zazwyczaj jest stosowany w leczeniu infekcji.

Infekcje nabyte w szpitalu

Infekcje te zwykle rozpoczynają się w szpitalu we wczesnych okresach zdrowienia i z tego powodu określa się je mianem infekcji szpitalnych. Kiedy te infekcje występują w miejscu operacji, określa się je jako infekcje miejsca operacji (SSI). Tego typu infekcje są zazwyczaj leczone jednym lub większą liczbą antybiotyków IV.

Niektóre lepiej znane zakażenia szpitalne to:

Staphylococcus aureus: Około jedna trzecia Amerykanów nosi Staphylococcus Aureus, znany również jako "staph", w swoich nosach. Większość ludzi nigdy nie wie, że przenoszą bakterie, ponieważ nie wyrządza krzywdy większości osób. Gdy gronkowiec wchodzi do chirurgicznego nacięcia lub innej części ciała, może spowodować poważne zakażenie, takie jak zapalenie płuc. Staph jest leczony antybiotykami.

Metycylinooporny Staphylococcus Aureus (MRSA):MRSA to rodzaj Staphylococcus Aureus, który stał się odporny na działanie metycyliny. Oznacza to, że zakażenie MRSA nie powinno być leczone metycyliną lub innymi antybiotykami z rodziny penicylin, ponieważ jest ona w stanie oprzeć się działaniu tych leków.

Odporny na wankomycynę Staphyloccocus Aureus (VRSA): VRSA to rodzaj Staphylococcus Aureus, który rozwinął zdolność do opierania się na wankomycynie, silnym antybiotyku.

Enterococci:Enterococci to bakteria, która jest zazwyczaj częścią normalnej flory przewodu pokarmowego i żeńskiego układu rozrodczego. Kiedy znajduje się w tych lokalizacjach, enterokoki zazwyczaj nie są szkodliwe i odgrywają rolę w utrzymaniu dobrego zdrowia.

Odporne na wankomycynę Enterococci (VRE): VRE to rodzaj Enterococci, który jest oporny na leczenie wankomycyną. Gdy znajdzie się w nacięciu lub krwi, VRE może szybko spowodować bardzo poważną infekcję.

Acinetobacter: Tego typu bakterie występują naturalnie w wodzie i glebie. Zwykle nie stanowi problemu dla zdrowych osób, a nawet pacjentów chirurgicznych, ponieważ zakażenie Acinetobacter rzadko występuje poza szpitalem. W rzeczywistości osoby, które najprawdopodobniej zachorują na infekcję Acinetobacter, to osoby, które już mają do czynienia z chorobą, która jest na tyle poważna, że wymaga leczenia w krytycznej jednostce opieki.

Klebsiella: Jest to inny typ bakterii, który nie jest szkodliwy, gdy znajduje się w przewodzie pokarmowym zdrowej osoby. Zakażenie wywołane przez Klebsiella jest zwykle identyfikowane u pacjenta poddawanego leczeniu, które umożliwia bakteriom przedostawanie się do organizmu. Osoby, które mają rurkę oddechową, mają dostęp żylny (taki jak IV lub linia centralna), cewnik Foley'a lub ostatnio były leczone antybiotykami, najprawdopodobniej rozwiną infekcję Klebsiella.